Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym Przewodniczący Sędzia NSA Anna Lech po rozpoznaniu w dniu 2 sierpnia 2011 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia M. D. - H. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 21 marca 2011 r., sygn. akt III SA/Kr 260/11 odmawiające przywrócenia terminu do wniesienia skargi na decyzję Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego w K. z dnia [...] sierpnia 2010 r., znak: [...], w przedmiocie zmian w ewidencji gruntów postanawia: oddalić zażalenie.
W dniu 11 stycznia 2011 r. (data stempla pocztowego) M. D. - H. złożyła skargę na decyzję Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego w K. z dnia [...] sierpnia 2010 r., znak: [...], wydaną w przedmiocie zmian w ewidencji gruntów (doręczoną skarżącej w dniu 12 sierpnia 2010 r.) wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu do jej wniesienia.
W uzasadnieniu wniosku skarżąca podniosła, że została wprowadzona w błąd treścią zaskarżonej decyzji, ponieważ w punkcie pierwszym sentencji decyzji orzeczono o uchyleniu decyzji organu pierwszej instancji. Dlatego skarżąca uznała, że decyzja organu odwoławczego była dla niej korzystna i nie wniosła na nią skargi do sądu administracyjnego, oczekując na kolejną decyzję Starosty B.
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 21 marca 2011 r., sygn.. akt III SA/Kr 260/11, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie odmówił przywrócenia terminu do wniesienia skargi wskazując, że decyzja organu odwoławczego zawierała prawidłowe pouczenie o sposobie i terminie wniesienia skargi. Zdaniem Sądu, jeżeli zaś treść orzeczenia zawartego w decyzji organu nie była dla skarżącej dostatecznie jasna, to jako osoba należycie dbająca o swoje interesy powinna była podjąć odpowiednie kroki w celu upewnienia się, czy należycie rozumie treść otrzymanej decyzji. Skarżąca tego nie uczyniła i błędnie oczekiwała na ponowne rozpatrzenie sprawy przez organ administracyjny pierwszej instancji, a więc nie dochowała należytej staranności.
Wobec tego Sąd pierwszej instancji uznał, że nie można mówić o tym, iż skarżąca nie ponosi winy w uchybieniu terminu do wniesienia skargi, zaś właśnie brak winy jest podstawową przesłanką do przywrócenia terminu.
Od tego postanowienia skarżąca złożyła zażalenie podnosząc argumenty zbliżone do podniesionych we wniosku o przywrócenie terminu. Wskazała ponadto, że ma niepełnosprawne dziecko i że w związku z tym jej sytuacja rodzinna nie zawsze pozwala na śledzenie działania organów administracyjnych. Podniosła, że wiele czasu spędza na konsultacjach i wizytach lekarskich.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
zgodnie z art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 157, poz. 1270 ze zm.) Sąd może przywrócić, na wniosek strony, uchybiony termin do dokonania czynności w postępowaniu, o ile uchybienie nastąpiło bez winy strony. Obowiązek wykazania braku winy spoczywa na wnioskodawcy, co wynika z art. 87 § 2 tej ustawy.
Zaznaczyć należy, iż kryterium braku winy, jako przesłanki możliwości przywrócenia terminu do dokonania czynności w postępowaniu sądowym wiąże się z obowiązkiem szczególnej staranności przy dokonywaniu tej czynności. O braku winy w uchybieniu terminu można więc mówić jedynie wtedy, gdy strona nie mogła usunąć przeszkody, nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku, w sposób uwzględniający obiektywny miernik staranności, jakiej można wymagać od strony dbającej należycie o własne interesy.
W związku z tym stwierdzić należy, że przywrócenie uchybionego terminu ma charakter wyjątkowy i może nastąpić jedynie wtedy, gdy strona w sposób przekonujący zaprezentowaną argumentacją uprawdopodobni brak swojej winy, a przy tym wskaże, że niezależna od niej przyczyna istniała przez cały czas, aż do wniesienia wniosku o przywrócenie terminu.