Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Joanna Runge - Lissowska po rozpoznaniu w dniu 4 sierpnia 2011 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia A.Z. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 14 czerwca 2011 r. sygn. akt II SA/Ol 301/11 o oddaleniu wniosku o wyłączenie sędziego NSA Janiny Kosowskiej i sędziów WSA: Marzenny Glabas, Alicji Jaszczak - Sikory, Bogusława Jażdżyka, Beaty Jezielskiej, Tadeusza Lipińskiego, Katarzyny Matczak, Adama Matuszaka, Hanny Raszkowskiej, Zbigniewa Ślusarczyka oraz referendarzy Agnieszki Bińczyk i Krzysztofa Nesteruka od orzekania w sprawie ze skargi A.Z. na niewykonanie przez Dyrektora Powiatowego Urzędu Pracy w Bartoszycach, działającego z upoważnienia Starosty Bartoszyckiego, wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 14 września 2010 r., sygn.. akt II SAB/Ol 61/10 postanawia: oddalić zażalenie
Zaskarżonym postanowieniem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie oddalił wniosek A.Z. o wyłączenie sędziego NSA Janiny Kosowskiej i sędziów WSA: Marzenny Glabas, Alicji Jaszczak - Sikory, Bogusława Jażdżyka, Beaty Jezielskiej, Tadeusza Lipińskiego, Katarzyny Matczak, Adama Matuszaka, Hanny Raszkowskiej, Zbigniewa Ślusarczyka oraz referendarzy Agnieszki Bińczyk i Krzysztofa Nesteruka od orzekania w sprawie ze skargi na niewykonanie przez Dyrektora Powiatowego Urzędu Pracy w Bartoszycach, działającego z upoważnienia Starosty Bartoszyckiego, wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 14 września 2010 r., sygn.. akt II SAB/Ol 61/10. W uzasadnieniu postanowienia Sąd wskazał, iż składając wniosek o wyłączenie sędziów strona uzasadniła swoje żądanie brakiem obiektywizmu wskazanych osób, które brały udział we wcześniejszych sprawach inicjowanych jej skargami i wnioskami.
Rozpoznając wniosek Sąd I instancji uznał, iż nie zasługuje on na uwzględnienie, bowiem w sprawie nie istnieją żadne okoliczności, które mogłyby stanowić przesłankę wyłączenia w myśl przepisów ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej "P.p.s.a". Sąd podkreślił, że podstawą wyłączenia sędziego nie może być subiektywne przekonanie strony o braku obiektywizmu składu orzekającego, bowiem konieczne jest wskazanie konkretnych i poważnych powodów, które obiektywnie spowodowałyby utratę zaufania co do bezstronności sędziów orzekających w sprawie. Niezadowolenie strony z działań składu nie może stanowić podstawy do żądania jego wyłączenia od orzekania. Sąd podkreślił też, że jeśli strona ma pretensje do sposobu działania sędziów orzekających w sprawie, to czynności podejmowane przez nich mogą być zaskarżone we właściwym środku procesowym, przysługującym w toku kontroli instancyjnej.
Zażalenie na powyższe postanowienie wniósł A.Z., domagając się jego uchylenia i przekazania sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania. Skarżący zarzucił zaskarżonemu orzeczeniu naruszenie art. 19, art. 22 § 2 w zw. z art. 19 i art. 141 § 4 w zw. z art. 141 § 4, art. 134 § 1, art. 135 i art. 133 § 1 P.p.s.a. W obszernym uzasadnieniu zażalenia skarżący wskazał m. in., iż wydanie postanowienia w przedmiocie wyłączenia sędziego musi być poprzedzone złożeniem przez niego odpowiednio uzasadnionych i skonkretyzowanych wyjaśnień. W przedmiotowej sprawie wyjaśnień takich nie złożono, bowiem osoby - których wniosek dotyczył - ograniczyły się jedynie do ogólnikowego oświadczenia, że nie istnieje między nimi a żadną ze stron tego postępowania okoliczność tego rodzaju, że mogłaby wywoływać uzasadnioną wątpliwość co do ich bezstronności w rozpoznawanej sprawie. Skarżący podkreślił, że nie odniesiono się przy tym w ogóle do przesłanek wyłączenia z art. 18 P.p.s.a., co stanowiło naruszenie art. 22 § 2 P.p.s.a. W dalszej części uzasadnienia zażalenia skarżący szeroko odniósł się do regulacji i interpretacji przepisów dotyczących instytucji wyłączenia sędziego na tle orzecznictwa i doktryny.