Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący sędzia NSA Joanna Runge - Lissowska po rozpoznaniu w dniu 14 czerwca 2016 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia R.W. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 7 kwietnia 2016 r. sygn. akt II SA/Ol 179/16 o odmowie przywrócenia terminu do wniesienia skargi w sprawie ze skargi R.W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Elblągu z dnia [...] listopada 2015 r., nr [...] w przedmiocie odpłatności za pobyt w domu pomocy społecznej postanawia: oddalić zażalenie
Zaskarżonym postanowieniem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie odmówił R. W. przywrócenie terminu do wniesienia skargi na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Elblągu z dnia 23 listopada 2015 r. W uzasadnieniu Sąd wskazał, iż powyższa decyzja doręczona została skarżącemu w dniu 14 grudnia 2015 r., zaś skarga wniesiona została w dniu 14 stycznia 2016 r. (data nadania w placówce pocztowej). Postanowieniem z dnia 15 lutego 2016 r. skarga została odrzucona, jako wniesiona po terminie, który upływał w dniu 13 stycznia 2016 r. R. W. wystąpił z wnioskiem o przywrócenie uchybionego terminu, podnosząc że błędnie obliczył dzień, w którym skarga winna być złożona, odliczając od 30-dniowego terminu 1 i 6 stycznia 2016 r., które były dniami wolnymi od pracy. W ocenie Sądu powołane przez skarżącego okoliczności nie mogły być uznane za przesłankę przywrócenia uchybionego terminu. Sąd podkreślił, iż w pouczeniu załączonym do decyzji organ wskazał wyraźnie, iż skarga winna być złożona w terminie trzydziestu dni. W pouczeniu tym nie było zaś informacji o tym, aby termin ten miał być przedłużony z uwagi na dni ustawowo wolne od pracy.
Zażalenie na powyższe postanowienie wniósł R. W., zarzucając Sądowi naruszenie art. 86 § 1 P.p.s.a. poprzez błędne uznanie, że niedochowanie terminu do wniesienia skargi było zawinione, a tym samym błędne zastosowanie tego przepisu, polegające na nieprzywróceniu terminu do wniesienia skargi. Skarżący domagał się zmiany postanowienia i przywrócenia terminu do wniesienia skargi, ewentualnie przekazania sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania. W uzasadnieniu zażalenia wskazano między innymi, iż skarżący nie ma wykształcenia prawniczego, dlatego działał w przeświadczeniu, iż prawidłowo odliczył od terminu do wniesienia skargi dni ustawowo wolne od pracy. Ponadto opóźnienie we wniesieniu skargi wynosiło tylko jeden dzień.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje: zażalenie wniesione w niniejszej sprawie pozbawione jest usprawiedliwionych podstaw.
Zgodnie z art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), dalej jako "P.p.s.a.", przywrócenie uchybionego terminu do dokonania czynności w postępowaniu sądowoadmninistracyjnym możliwe jest tylko wówczas, gdy uchybienie to nastąpiło bez winy strony. Obowiązek wykazania braku winy spoczywa na stronie, co wynika z art. 87 § 2 tej ustawy. W przedmiotowej sprawie Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie uznał, iż powołane przez R. W. okoliczności nie mogą stanowić przesłanki dla przywrócenia terminu do wniesienia skargi na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Elblągu. Stanowisko to uznać należy za zasadne.
Wskazać należy, iż skarżący pouczony był w sposób nie budzący jakichkolwiek wątpliwości, że skarga na powyższą decyzję winna być złożona w terminie 30 dni od dnia doręczenia tejże decyzji. W pouczeniu tym nie było mowy o tym, żeby termin ten miał być jakikolwiek sposób przedłużony, z uwagi na dni ustawowo wolne od pracy. Proste, matematyczne zestawienie, winno doprowadzić skarżącego do wniosku, że skoro decyzja doręczona była mu w dniu 14 grudnia 2015 r., to termin do wniesienia skargi upływa z dniem 13 stycznia 2016 r., to jest 30 dni później. Niezrozumiałym jest stanowisko skarżącego, który "doliczył" sobie 1 i 6 stycznia 2016 r., jako dni przedłużające termin do wniesienia skargi. Jeżeli taka sytuacja miałaby zaistnieć w sprawie, to informacja o tym zawarta byłaby w pouczeniu, jakiego organ udzielił stronie. Ponadto zauważyć trzeba, iż w okresie, w którym biegł termin do wniesienia skargi były także inne dni, ustawowo wolne od pracy - chociażby 25 i 26 grudnia 2015 r. - których strona jednak nie uwzględniła w swoich wyliczeniach. Zauważyć trzeba też, że skarżący, mając wątpliwości w tym zakresie, mógł zwrócić się czy to do organu, czy też bezpośrednio do sądu, z prośbą o wyjaśnienie i udzielenie informacji co do prawidłowego sposobu obliczenia terminu. Zaniedbanie, jakiego dopuścił się w tym zakresie skarżący, wyłącza możliwość uznania, że uchybienie terminowi nastąpiło bez jego winy.
Mając na uwadze powyższe i uznając, że skarżący nie wykazał, aby uchybienie terminu nastąpiło bez jego winy, Naczelny Sąd Administracyjny uznał zaskarżone postanowienie za w pełni prawidłowe, a zażalenie za podlegające oddaleniu na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.