Zażalenie na postanowienie WSA w Olsztynie w sprawie ze skargi A. Z. na niewykonanie postanowienia WSA w Olsztynie , sygn. akt II SO/Ol 44/09 w przedmiocie nałożenia grzywny za niezastosowanie się do obowiązku wynikającego z art. 54 § 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jolanta Rajewska po rozpoznaniu w dniu 30 sierpnia 2012 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia A. Z. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 18 czerwca 2012 r., sygn. akt II SA/Ol 711/11 odrzucające wniosek o zmianę postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 9 lutego 2012 r., sygn. akt II SA/Ol 711/11 w sprawie ze skargi A. Z. na niewykonanie postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 25 lutego 2010 r., sygn. akt II SO/Ol 44/09 w przedmiocie nałożenia grzywny za niezastosowanie się do obowiązku wynikającego z art. 54 § 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi postanawia: oddalić zażalenie

Uzasadnienie strona 1/2

Postanowieniem z dnia 18 czerwca 2012 r., sygn. akt II SA/Ol 711/11 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie odrzucił wniosek A. Z. o zmianę postanowienia tegoż sądu z dnia 9 lutego 2012 r., sygn. akt II SA/Ol 711/11 o odmowie przyznania prawa pomocy w zakresie częściowym.

W uzasadnieniu Sąd I instancji wskazał, że postanowieniem z dnia 22 września 2011 r. odrzucono skargę A. Z. na niewykonanie postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 25 lutego 2010 r., sygn. akt II SO/Ol 44/09 w przedmiocie nałożenia grzywny za niezastosowanie się do obowiązku wynikającego z art. 54 § 2 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Orzeczenie to stało się prawomocne z dniem 15 listopada 2011 r. Postanowieniem z dnia 9 lutego 2012 r. odmówiono skarżącemu przyznania prawa pomocy w zakresie częściowym, polegającym na ustanowieniu adwokata. Zażalenie wniesione przez A.Z. na powyższe orzeczenie zostało oddalone przez Naczelny Sąd Administracyjny postanowieniem z dnia 21 marca 2012 r., sygn. akt I OZ 164/12. Następnie pismem złożonym dnia 28 maja 2012 r. skarżący na podstawie art. 165 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tj. Dz.U. z 2012 r., poz. 270- dalej powoływana jako P.p.s.a.) wniósł o zmianę treści sentencji postanowienia z dnia 9 lutego 2012 r. o odmowie przyznania prawa pomocy w zakresie częściowym.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie na mocy art. 58 § 1 pkt 6 P.p.s.a. wniosek A. Z. odrzucił. Stwierdził, że w myśl art. 165 P.p.s.a. postanowienia niekończące postępowania w sprawie mogą być uchylane i zmieniane wskutek zmiany okoliczności sprawy, chociażby były zaskarżone, a nawet prawomocne. Należy jednak zauważyć, że uchylenie lub zmiana prawomocnego postanowienia niekończącego postępowania w tym trybie, wskutek zmiany okoliczności sprawy wchodzi w grę, jeżeli po pierwsze, doszło do zmiany podstawy faktycznej - a nie prawnej - wydanego rozstrzygnięcia, a po drugie, możliwość ta występuje tylko w toku postępowania w sprawie sądowoadministracyjnej, dopóki nie zostanie ona prawomocnie zakończona. Po prawomocnym zakończeniu postępowania w sprawie sądowoadministracyjnej nie jest dopuszczalne uchylenie lub zmiana na podstawie art. 165 P.p.s.a. postanowienia wydanego w toku tego postępowania (vide postanowienie NSA z dnia 22 czerwca 2006 r., sygn. akt I GZ 2/06). W przedmiotowej sprawie skarżący złożył wniosek o zmianę "treści sentencji" postanowienia w dniu 28 maja 2012 r., czyli już po prawomocnym zakończeniu postępowania w sprawie, gdyż postanowieniem z dnia 22 września 2011 r. skarga strony została odrzucona, a orzeczenie to jest prawomocne od dnia 15 listopada 2011 r. Skoro zatem wniosek skarżącego o zmianę postanowienia w trybie art. 165 P.p.s.a. został złożony po prawomocnym zakończeniu postępowania głównego w sprawie, to podlega on odrzuceniu jako niedopuszczalny.

Zażalenie na powyższe postanowienie wniósł A. Z., domagając się jego uchylenia w całości wraz ze stwierdzeniem jego nieważności. Zaskarżonemu orzeczeniu zarzucił naruszenie art. 183 § 1 w związku z art. 183 § 2 pkt 4 na skutek art. 18 § 1 pkt 6 P.p.s.a., art. 58 § 1 pkt 6 P.p.s.a. w związku z art. 45 ust. 1 Konstytucji RP, art. 141 § 4 w związku z art. 58 § 1 pkt 6 P.p.s.a. oraz art. 165 w związku z art. 171 na skutek art. 166 P.p.s.a.

Strona 1/2