Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Anna Łukaszewska - Macioch po rozpoznaniu w dniu 5 sierpnia 2010 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia H. W. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 26 listopada 2009 r. sygn. akt I SA/Wa 1072/05 odmawiające przywrócenia terminu do wniesienia skargi na decyzję Prezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast z dnia [...] sierpnia 2003 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji ustalających odszkodowanie postanawia: uchylić zaskarżone postanowienie i odrzucić wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi.
Postanowieniem z dnia 3 sierpnia 2005 r., sygn. akt I SA/Wa 1072/05 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę H. W. wniesioną na decyzję Prezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast z dnia [...] sierpnia 2003 r. nr [...] wydaną w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji ustalających odszkodowanie, jako wniesioną po upływie trzydziestodniowego terminu, o którym mowa w art. 53 § 1 w związku z art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) powołanej dalej jako "P.p.s.a.".
Pismem z dnia 21 lipca 2009 r. H. W. złożyła wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia przedmiotowej skargi. Jako przyczynę niedochowania terminu skarżąca wskazała, że w dniu 21 lipca 2009 r. zauważyła błędne pouczenie w zaskarżonej decyzji o prawie wniesienia skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie w terminie 30 dni od dnia doręczenia orzeczenia. Natomiast w dniu wydawania tej decyzji obowiązywały już przepisy ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Na uwiarygodnienie powyższego twierdzenia skarżąca podała, że do dnia dzisiejszego nie wskazała w żadnym swoim piśmie naruszenia art. 112 K.p.a.
Wojewódzki Sąd Administracyjny mając na względzie treść art. 86 i 87 P.p.s.a. uznał, iż brak jest podstaw do uwzględnienia wniosku złożonego przez H. W..
Zdaniem Sądu, skarżąca nie uprawdopodobniła, że uchybienie terminu do wniesienia skargi na decyzję Prezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast z dnia 13 sierpnia 2003 r., nastąpiło wskutek okoliczności wskazujących na brak winy w jego uchybieniu, bowiem została prawidłowo pouczona o możliwości zaskarżenia wskazanej decyzji do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Zgodnie bowiem z art. 35 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym (Dz. U. Nr 74, poz. 368 ze zm.) skargę wnosiło się bezpośrednio do tego Sądu w terminie 30 dni od dnia doręczenia stronie rozstrzygnięcia w sprawie. Natomiast odnosząc się do zawartego we wniosku twierdzenia, że w dniu wydania zaskarżonej decyzji obowiązywała ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi należy stwierdzić, że jest ono błędne. Wskazana ustawa weszła w życie dopiero z dniem 1 stycznia 2004 r. na mocy art. 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo o ustroju sądów administracyjnych i ustawę - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1271 ze zm.). Nie można zatem uznać, że podniesione przez skarżącą, w jej opinii niewłaściwe pouczenie, stanowi okoliczność, która spowodowała uchybienie terminu do wniesienia skargi. Skoro pouczenie było prawidłowe, a skarżąca zauważyła je dopiero 21 lipca 2009 r., tj. po dniu wniesienia skargi (17 stycznia 2005 r.), to fakt takiego pouczenia nie mógł mieć związku z uchybieniem przedmiotowego terminu przez skarżącą.
Zażalenie na powyższe postanowienie złożyła H. W.. Skarżąca, zaskarżyła postanowienie w całości wnosząc o jego uchylenie i przywrócenie terminu do wniesienia skargi.