Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Irena Kamińska po rozpoznaniu w dniu 12 czerwca 2015 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia Zarządu Okręgowego Polskiego Związku Łowieckiego w R. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 20 marca 2015 r. o sygn. akt VIII SO/Wa 3/15 w sprawie z wniosku P.G. o ukaranie Zarządu Okręgowego Polskiego Związku Łowieckiego w R. grzywną w trybie art. 55 § 1 p.p.s.a. postanawia: 1. uchylić zaskarżone postanowienie; 2. oddalić wniosek o wymierzenie grzywny.
W dniu 24 lutego 2015 r. (w uzasadnieniu WSA błędnie podano rok 2014) na biuro podawcze Sądu wpłynął wniosek P.G. (skarżący) o wymierzenie Zarządowi Okręgowego Polskiego Związku Łowieckiego w R. (organ) grzywny z tytułu nieterminowego przekazania do Sądu jego skargi z dnia 9 października 2014 r. na bezczynność organu w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej.
W odpowiedzi na przedmiotowy wniosek pełnomocnik organu wskazał, że skarga wraz z odpowiedzią na skargę została przesłana do Sądu w dniu 6 listopada 2014 r., a zatem w terminie (przewidzianym w art. 54 § 2 p.p.s.a.).
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zaskarżonym postanowieniem wymierzył organowi grzywnę w wysokości 100 złotych.
Jak wskazał Sąd, z akt sprawy zarejestrowanej pod sygn. akt VIII SAB/Wa 13/15 wynika jednoznacznie, że skarga skarżącego na bezczynność organu w sprawie udostępnienia informacji publicznej opatrzona jest datą 9 października 2014 r., nie wynika natomiast w żaden sposób, kiedy wpłynęła do organu (brak prezentaty organu). Ww. skarga wraz z aktami administracyjnymi i odpowiedzią na skargę została przez organ przekazana do Sądu w dniu 6 listopada 2014 r. Powyższa okoliczność uzasadniał zdaniem Sądu stwierdzenie, że wniosek skarżącego zasługuje na uwzględnienie.
W sprawie bezsporne jest, iż organ zobowiązany był do przekazania skargi do Sądu w terminie 15 dni, określonym w art. 21 pkt 1 u.d.i.p., który przy założeniu, że skarga wpłynęła w dniu 9 października 2014 r., upływał w dniu 24 października 2014 r. Bezsporną jest także okoliczność, iż swój obowiązek organ wykonał dopiero w dniu 6 listopada 2014 r., tj. z trzynastodniowym uchybieniem terminu, o którym mowa w art. 21 pkt 1 u.d.i.p.
Biorąc pod uwagę okoliczność, iż przekazanie skargi do Sądu nastąpiło z trzynastodniowym uchybieniem terminu, Sąd pierwszej instancji stanął na stanowisku, że orzeczona kwota grzywny 100 zł stanowić będzie sankcję na tyle dotkliwą, że zapobiegnie w przyszłości niewywiązywaniu się organu z obowiązku wynikającego z art. 54 § 2 p.p.s.a. Zdaniem Sądu, w okolicznościach niniejszej sprawy, nałożenie grzywny we wskazanej wysokości było celowe dla realizacji funkcji represyjnej i prewencyjnej. Uwzględnienie wniosku uzasadniało zasądzenie na rzecz skarżącego zwrotu poniesionych kosztów postępowania (wpis w kwocie 100 zł), zgodnie z art. 200 p.p.s.a.
Zażalenie na powyższe postanowienie złożył Zarząd Okręgowy Polskiego Związku Łowieckiego w R. Zdaniem organu z podanych przez Sąd okoliczności nie wynika, aby uchybił organ terminowi, do czego też nie odniósł się Sąd.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie zasługuje na uwzględnienie.
Stosownie do treści art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j.: Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm), skargę do sądu administracyjnego wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi. Organ przekazuje skargę sądowi wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę, w myśl art. 21 pkt 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej (t.j.: Dz.U. z 2014 r., poz. 782), w terminie 15 dni.