Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Barbara Adamiak po rozpoznaniu w dniu 17 czerwca 2015 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia Naczelnej Rady Adwokackiej na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 23 kwietnia 2015 r., sygn. akt II SA/Wa 293/15 o odmowie przywrócenia terminu w sprawie ze skargi Naczelnej Rady Adwokackiej na decyzję Prezesa Sądu Apelacyjnego w Warszawie z [...] stycznia 2015 r., nr [...] postanawia: oddalić zażalenie.
Postanowieniem z 12 marca 2015 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę Naczelnej Rady Adwokackiej z siedzibą w Warszawie na decyzję Prezesa Sądu Apelacyjnego w Warszawie z [...] stycznia 2015 r. nr [...] w przedmiocie odmowy udostępnienia informacji publicznej. Odpis tego postanowienia doręczono skarżącemu w dniu 16 marca 2015 r.
W dniu 23 marca 2015 r. M. P. złożył wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia przedmiotowej skargi.
Postanowieniem z 23 kwietnia 2015 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym wniosku Naczelnej Rady Adwokackiej z siedzibą w Warszawie o przywrócenie terminu do wniesienia skargi w sprawie ze skargi Naczelnej Rady Adwokackiej z siedzibą w Warszawie na decyzję Prezesa Sądu Apelacyjnego w Warszawie z [...] stycznia 2015 r. nr [...] w przedmiocie odmowy udostępnienia informacji publicznej postanowił odmówić przywrócenia terminu do wniesienia skargi.
Zażalenie na postanowienie z 23 kwietnia 2015 r. wniósł M. P.
W odpowiedzi na zażalenie Prezes Sądu Apelacyjnego w Warszawie wniósł o jego oddalenie.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 86 § 1 zd. 1 p.p.s.a., jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. W myśl art. 86 § 2 p.p.s.a. w piśmie z wnioskiem o przywrócenie terminu należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu. Przy ocenie czy uchybienie terminu było zawinione należy brać pod uwagę obiektywny miernik staranności, jakiej można wymagać od strony należycie dbającej o swoje interesy. Skoro art. 86 § 2 p.p.s.a. stanowi, że we wniosku o przywrócenie terminu należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy po stronie zainteresowanego przywróceniem terminu, to należy uznać, że jakikolwiek stopień zawinienia strony w uchybieniu terminu (nawet lekkie niedbalstwo) powoduje niedopuszczalność jego przywrócenia. Przywrócenie terminu może więc mieć miejsce tylko wtedy, gdy uchybienie terminu nastąpiło wskutek przeszkody, której strona nie mogła usunąć, nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku. Przywrócenie terminu jest więc dopuszczalne wyłącznie w przypadku zaistnienia obiektywnych, występujących bez woli strony, okoliczności, które mimo dołożenia przez stronę odpowiedniej staranności w prowadzeniu własnych spraw udaremniły dokonanie czynności w terminie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie prawidłowo zastosował art. 86 § 1 p.p.s.a. Strona nie może bowiem skutecznie uzasadnić wniosku o przywrócenie terminu faktem, że pracownik należącego do niej aparatu organizacyjnego błędnie oznaczył datę, w którym dane pismo doręczono tej stronie. To na stronie ciąży bowiem obowiązek takiego zapewnienia organizacji i sprawności pracy, aby do tego typu błędów nie dochodziło.
Z tego względu zażalenie podlega oddaleniu.
Naczelny Sąd Administracyjny wskazuje jednak, że Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie błędnie uznał, że skargę, a następnie wniosek o przywrócenie terminu, wniosła wyłącznie Naczelna Rada Adwokacka. W skardze wyraźnie bowiem podano, że jest ona wnoszona w imieniu adw. M. P. (który złożył wcześniej wniosek o udostępnienie informacji publicznej) oraz w imieniu Naczelnej Rady Adwokackiej, reprezentowanej przez adw. M. P. W sentencji i w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia Sąd pierwszej instancji odniósł się tylko do wniosku Naczelnej Rady Adwokackiej. Nie odniósł się zaś do wniosku M. P.
Odrzucona została jedynie skarga Naczelnej Rady Adwokackiej. Skarga M. P. nie została zaś odrzucona. Po doręczeniu postanowienia o odrzuceniu skargi Naczelnej Rady Adwokackiej, M. P. złożył wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie powinien rozpoznać wniosek M. P., mając na uwadze, że występuje on w sprawie nie tylko jako pełnomocnik Naczelnej Rady Adwokackiej, ale również we własnym imieniu. Fakt, że adw. M. P. jest Przewodniczącym Komisji Praw Człowieka przy Naczelnej Radzie Adwokackiej nie ma znaczenia dla określenia, że M. P. może w niniejszej sprawie występować we własnym imieniu - tym bardziej, że to on był autorem wniosku o udostępnienie informacji publicznej.
W tym stanie rzeczy, Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 184 w związku z art. 197 § 2 p.p.s.a., orzekł jak w sentencji postanowienia.