Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Joanna Banasiewicz po rozpoznaniu w dniu 23 sierpnia 2012 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia D. W., M. W., M. W. i J. W. na zarządzenie Przewodniczącego Wydziału II Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 18 czerwca 2012 r., sygn. akt II SA/Wr 451/11 w przedmiocie wpisu sądowego od zażalenia J. W. i M. W. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 29 marca 2012 r. sygn. akt II SA/Wr 451/11 w sprawie ze skargi D. W. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Legnicy z dnia 10 maja 2011 r. nr SKO/SR-418/21/2011 w przedmiocie przekazania Samorządowemu Kolegium Odwoławczemu we Wrocławiu wniosku o wznowienie postępowania postanawia: 1. odrzucić zażalenie M. W. i D. W.; 2. oddalić zażalenie M. W. i J. W.
Zaskarżonym zarządzeniem z dnia 18 czerwca 2012 r., sygn. akt II SA/Wr 451/11 Przewodniczący Wydziału II Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu wezwał pełnomocnika J. W. i M. W. - D.W. - do uiszczenia wpisu sądowego od zażalenia J. W. i M. W.na postanowienie z dnia 29 marca 2012 r. w kwocie 100 złotych stosownie do § 2 ust. 1 pkt 7 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 221, poz. 2193 ze zm.).
Zażalenie na powyższe zarządzenie wnieśli D. W. i M. W. w imieniu własnym i w imieniu M. W. i J. W..
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie J. W. i M. W. uznać należało za bezzasadne. W zaskarżonym zarządzeniu bowiem prawidłowo określono wysokość wpisu sądowego od zażalenia na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 29 marca 2012 r., słusznie wskazując jako podstawę obowiązku jego uiszczenia § 2 ust. 1 pkt 7 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 221, poz. 2193 ze zm.).
Natomiast zażalenie wniesione w niniejszej sprawie przez M. W. i D. W. w imieniu własnym należało odrzucić, bowiem kwestionowane zarządzenie z dnia 18 czerwca 2012 r. nie było do nich osobiście skierowane. Skoro nie byli oni adresatami kontrolowanego zarządzenia, a uprawnienie do wniesienia zażalenia przysługuje jedynie tym osobom, których praw lub obowiązków dotyczy zarządzenie, nie byli wobec tego uprawnieni do jego kwestionowania.
Mając na uwadze powyższe Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 178 w zw. z art. 197 § 2 P.p.s.a. odrzucił zażalenie M. W. i D. W., a na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 2 i art. 198 P.p.s.a. oddalił zażalenie M. W.i J. W.