Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Joanna Runge- Lissowska (sprawozdawca) po rozpoznaniu w dniu 27 czerwca 2005 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia J. M. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 22 marca 2005 r., sygn. akt II SA/Bk 796/04 o odmowie przyznania prawa pomocy w sprawie ze skargi J. M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie zasiłku celowego postanawia oddalić zażalenie
Zaskarżonym postanowieniem, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku oddalił wniosek J. M. o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym obejmującym ustanowienie adwokata z urzędu stwierdzając, że nie podał on, pomimo wezwania Sądu, wyczerpującej informacji o uzyskiwanych dochodach, jaka została zażądana z tego względu, iż podana we wniosku kwota 243,30 zł, jaką otrzymuje J. M., a pochodząca głównie z zasiłków społecznych, nie wystarcza na pokrycie kosztów nawet skromnego utrzymania bieżącego, a wobec braku tych wyjaśnień Sąd nie miał możliwości dokonania obiektywnej oceny sytuacji skarżącego, zwłaszcza w świetle majątku jaki posiada (udziały w domu, nieruchomości rolnej i działki).
W zażaleniu na to postanowienie J. M. podkreślił, przede wszystkim, że Sąd nie miał podstaw prawnych do żądania informacji, o jakie się zwrócił, zaś akta administracyjne są dokumentami źródłowymi potwierdzającymi złożone oświadczenie o stanie rodzinnym, majątkowym i dochodach.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył co następuje:
Zażalenie nie może być uwzględnione, bowiem zasadnie Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku uznał, że J. M. nie wykonując wezwania Sądu i nie przedkładając żadnych informacji dotyczących swojej sytuacji bytowej, uniemożliwił ocenę czy wystąpiły przesłanki, o których mowa w art. 246 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), a od wystąpienia których uzasadnione jest przyznanie prawa pomocy.
Z oświadczenia J. M. nie wynika bowiem, czy nie jest on w stanie ponieść kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny, gdyż jak stwierdził Wojewódzki Sąd, podana kwota na utrzymanie jest zupełnie nieadekwatna do koniecznych wydatków na utrzymanie bieżące, a wobec tego informacji tej nie można uznać rzetelną, tym samym wykluczającą zaistnienie przesłanki, o której mowa w cytowanym paragrafie.
Wobec powyższego orzeczono jak w sentencji, na podstawie art. 184 w związku z art. 197 § 2 cytowanej ustawy.