Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Wiesław Morys po rozpoznaniu w dniu 5 lipca 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia R. K. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 21 maja 2018 r., sygn. akt II SA/Sz 659/17 o odrzuceniu sprzeciwu od postanowienia starszego referendarza sądowego z dnia 24 kwietnia 2018 r., sygn. akt II SA/Sz 659/17 odmawiającego zmiany postanowienia starszego referendarza sądowego z dnia 20 lipca 2017 r., sygn. akt II SA/Sz 659/17 odmawiającego R. K. przyznania prawa pomocy w zakresie całkowitym w sprawie ze skargi R. K. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] kwietnia 2017 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie zwrotu nieruchomości postanawia: oddalić zażalenie. 2
Zaskarżonym postanowieniem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie odrzucił sprzeciw R. K. od postanowienia starszego referendarza sądowego z dnia 24 kwietnia 2018 r. o odmowie zmiany postanowienia z dnia 20 lipca 2017r. odmawiającego R. K. przyznania prawa pomocy w zakresie całkowitym.
W jego uzasadnieniu Sąd I instancji wskazał, iż postanowienie starszego referendarza sądowego z dnia 24 kwietnia 2018 r., wraz z pouczeniem o trybie i terminie wniesienia sprzeciwu, zostało doręczone skarżącej w dniu 2 maja 2018 r., zatem siedmiodniowy termin do wniesienia sprzeciwu od tego postanowienia upłynął z dniem 9 maja 2018 r., który to dzień nie był sobotą, ani dniem wolnym od pracy. Skarżąca sprzeciw od postanowienia starszego referendarza sądowego wniosła w dniu 10 maja 2018 r., czyli jeden dzień po upływie terminu. Z tego względu sprzeciw, jako spóźniony, podlegał odrzuceniu na podstawie art. 259 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r. poz. 1369 ze zm.) - dalej: P.p.s.a.
Skarżąca wniosła zażalenie na powyższe postanowienie, wskazując, że w czasie siedmiodniowego terminu na wniesienie sprzeciwu wypadło święto - 3 maja i niedziela - 6 maja, a to jej zdaniem wydłuża termin ustawowy do dnia 10 maja, w którym to dniu złożyła przedmiotowe zażalenie.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługiwało na uwzględnienie.
Zgodnie z art. 259 § 1 zdanie pierwsze P.p.s.a. od zarządzeń i postanowień, o których mowa w art. 258 § 2 pkt 6-8 P.p.s.a., strona albo adwokat, radca prawny, doradca podatkowy lub rzecznik patentowy mogą wnieść do właściwego wojewódzkiego sądu administracyjnego sprzeciw w terminie siedmiu dni od dnia doręczenia zarządzenia lub postanowienia. Sprzeciw wniesiony po terminie oraz sprzeciw, którego braki formalne nie zostały uzupełnione, a także sprzeciw wniesiony przez adwokata, radcę prawnego, doradcę podatkowego lub rzecznika patentowego, niezawierający uzasadnienia, sąd odrzuci na posiedzeniu niejawnym (art. 259 § 2 P.p.s.a).
Z akt sprawy wynika, że odpis postanowienia starszego referendarza sądowego z dnia 24 kwietnia 2018 r. został doręczony skarżącej w dniu 2 maja 2018r., zatem 7-dniowy termin na wniesienie sprzeciwu upłynął w dniu 9 maja 2018r., co niewadliwie ustalił Sąd meriti. Po myśli art. 111 § 1 i 2 Kodeksu cywilnego, stosowanego z odesłania art. 83 § 1 P.p.s.a., termin oznaczony w dniach kończy się z upływem ostatniego dnia; a jeżeli początkiem terminu oznaczonego w dniach jest pewne zdarzenie, nie uwzględnia się przy obliczaniu terminu dnia, w którym to zdarzenie nastąpiło. W konsekwencji czego bieg terminu rozpoczął się w dniu 3 maja i skończył 9 maja 2017 r. Nie jest też sporne, że skarżąca wniosła sprzeciw w piśmie datowanym na dzień 10 maja 2017 r. Słusznie zatem wskazał Sąd I instancji, że nastąpiło to po upływie terminu, dlatego podlegał odrzuceniu. Wbrew twierdzeniu skarżącej na długość terminu do wniesienia sprzeciwu, jak zresztą sposób jego liczenia, co dotyczy każdego terminu procesowego, nie ma wpływu okoliczność, że w trakcie jego biegu wypadają święta, czy też inne dni wolne od pracy. Termin ten jest terminem ustawowym, który nie podlega żadnym modyfikacjom. Jedynym wyjątkiem jest regulacja art. 83 § 2 P.p.s.a., zgodnie z którym, jeżeli ostatni dzień terminu przypada na sobotę lub dzień ustawowo wolny od pracy, za ostatni dzień terminu uważa się następny dzień po dniu lub dniach wolnych od pracy. W okolicznościach tej sprawy taka sytuacja nie miała miejsca. Dlatego zaskarżone postanowienie jest prawidłowe.
Mając powyższe na uwadze Naczelny Sąd Administracyjny, w oparciu o art. 184 P.p.s.a. w związku z art. 197 § 1 i 2 P.p.s.a. orzekł jak w sentencji.
-----------------------
3