Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Irena Kamińska po rozpoznaniu w dniu 22 czerwca 2009 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia M. Z. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 16 lutego 2009 r., sygn. akt II SA/Wa 1550/07 odmawiające przyznania prawa pomocy w zakresie całkowitym, obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie radcy prawnego w sprawie ze skargi M. Z. na decyzję Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych z dnia [...] lipca 2007 r., nr [...] w przedmiocie przetwarzania danych osobowych postanawia: oddalić zażalenie
Postanowieniem z dnia 16 lutego 2009 r., sygn. akt II SA/Wa 1550/07 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odmówił M. Z. przyznania prawa pomocy w zakresie całkowitym, obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie radcy prawnego w sprawie ze skargi M.Z. na decyzję Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych z dnia [...] lipca 2007 r., nr [...].
W uzasadnieniu tego postanowienia wskazał, iż w dniu 2 lutego 2009 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie wpłynął wniosek skarżącego M. Z. o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym, obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie radcy prawnego.
W urzędowym formularzu wniosku skarżący podał, iż we wspólnym gospodarstwie domowym pozostaje z żoną i córką. Oświadczył, że dochód miesięczny brutto osiągany przez niego i żonę wynosi łącznie około 15.760 zł. Jako majątek wymienił dwa mieszkania w Warszawie: przy ul. [...] (powierzchnia 54 m2) oraz przy ul. [...] (powierzchnia 46 m2), które wynajmuje, a także mieszkanie w P. ul. [...] (powierzchnia około 70 m2).
M.Z. oświadczył ponadto, iż od daty złożenia przez niego wniosku o przyznanie prawa pomocy z dnia 7 lipca 2008 r., skorygowanym danymi, przesłanymi przy piśmie z dnia 29 grudnia 2008 r., sytuacja materialna jego oraz jego rodziny nie uległa tak radykalnej poprawie, by mógł ze środków własnych uiścić koszty sądowe w niniejszej sprawie.
Wydając zaskarżone orzeczenie Sąd pierwszej instancji wskazał, iż kwestia przyznania M. Z. prawa pomocy w zakresie całkowitym, obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie profesjonalnego pełnomocnika, była już czterokrotnie przedmiotem rozważań Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, który postanowieniami z dnia 29 października 2007 r., 31 marca 2008 r., 25 lipca 2008 r. oraz 3 lutego 2009 r. odmówił wnioskodawcy przyznania prawa pomocy. Pierwsze trzy wymienione postanowienia stały się prawomocne, bowiem Naczelny Sąd Administracyjny postanowieniami odpowiednio z dnia 3 stycznia 2008 r. sygn. akt I OZ 984/07, 25 kwietnia 2008 r. sygn. akt I OZ 297/08 oraz 9 września 2008 r. sygn. akt I OZ 669/08 oddalił złożone na nie zażalenia, uznając, iż Sąd I instancji prawidłowo ocenił sytuację materialną skarżącego, która nie daje podstaw do przyznania mu prawa pomocy.
Sąd pierwszej instancji podkreślił, iż prawomocne postanowienie w tym zakresie wiąże nie tylko strony, ale także sąd. Ponowne rozstrzygnięcie w tym przedmiocie jest dopuszczalne, ale tylko z uwagi na powstanie nowych okoliczności, które w sposób zasadniczy wpływają na ocenę sytuacji materialnej strony.
Sąd pierwszej instancji zauważył, iż z oświadczeń skarżącego zawartych we wniosku o przyznanie prawa pomocy z dnia 2 lutego 2009 r., z załączonego pisma "Zestawienie stałych przychodów i wydatków A. i M. Z." z dnia 7 lipca 2008 r. oraz z dokumentów nadesłanych przy piśmie z dnia 29 grudnia 2008 r., na które powołuje się M.Z. wynika, iż sytuacja majątkowa skarżącego i jego rodziny nie uległa pogorszeniu. Co więcej w stosunku do złożonego w dniu 7 lipca 2008 r. wniosku uległa ona poprawie (dochód brutto zwiększył się o prawie 2.000 zł), zatem nadal nie zachodzą żadne nowe okoliczności, które umożliwiałyby przyznanie skarżącemu prawa pomocy, a co za tym idzie weryfikację prawomocnych orzeczeń zapadłych w przedmiotowej sprawie.