Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia WSA Wojciech Mazur (del.) po rozpoznaniu w dniu 9 września 2008 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia W. K. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 17 lipca 2008 r. sygn. akt I SA/Wa 1037/07 o odrzuceniu skargi kasacyjnej w sprawie ze skargi W. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie zasiłku celowego postanawia: oddalić zażalenie .
Zaskarżonym postanowieniem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę kasacyjną W. K., reprezentowanego przez pełnomocnika z urzędu, adwokata M. P., wniesioną od wyroku tego Sądu z dnia 11 września 2007 r. sygn. akt I SA/Wa 1037/07, oddalającego skargę. W uzasadnieniu Sąd I instancji stwierdził, iż w przedmiotowej sprawie skarga kasacyjna wniesiona została, mimo iż nie zostało sporządzone uzasadnienie wyroku. W. K. z wnioskiem o sporządzenie uzasadnienia zwrócił się w dniu 22 września 2007 r., uchybiając terminowi wskazanemu w art. 141 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej P.p.s.a. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 30 października 2007 odmówił sporządzenia uzasadnienia wskazanego wyroku, a orzeczenie to stało się prawomocnym po oddaleniu zażalenia przez Naczelny Sąd Administracyjny postanowieniem z dnia 28 lutego 2008 r., sygn. akt I OZ 107/08 W ocenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego termin do wystąpienia ze skargą kasacyjną rozpoczyna swój bieg od dnia doręczenia stronie odpisu wyroku wraz z uzasadnieniem sporządzonym na w trybie wskazanym w art. 141 § 2 powołanej ustawy, a z uwagi na fakt, iż w przedmiotowej sprawie uzasadnienie nie zostało sporządzone, Sąd I instancji uznał, że skarga kasacyjna wniesiona przez skarżącego podlegała odrzuceniu jako niedopuszczalna.
Zażalenie na to postanowienie wniósł W. K., reprezentowany przez tego samego adwokata, domagając się uchylenia orzeczenia w całości i zarzucając mu naruszenie art. 247 P.p.s.a. oraz art. 177 § 1 w zw. z art. 173 § 1 tej ustawy i art. 45 ust. 1 Konstytucji RP. W uzasadnieniu pełnomocnik skarżącego stwierdził, że niezasadnym jest stanowisko Sądu I instancji, który uznał, że wniesienie skargi kasacyjnej jest możliwe tylko wówczas, gdy strona zażądała w terminie siedmiu dni od ogłoszenia wyroku doręczenia orzeczenia wraz z uzasadnieniem. Zdaniem adwokata działającego w sprawie stwierdzenie takie stanowi dodatkowy warunek dopuszczalności skargi kasacyjnej, nieprzewidziany przepisami. Zdaniem pełnomocnika skarżącego sporządzenie uzasadnienia wyroku ma na celu jedynie umożliwienie stronie zapoznanie się z tokiem rozumowania Sądu oraz argumentacją, jaka stanowiła przesłankę rozstrzygnięcia, nie może jednakże stanowić warunku dopuszczalności skargi kasacyjnej.
Ponadto podkreślono, iż odrzucenie skargi kasacyjnej, sporządzonej przez pełnomocnika działającego w ramach prawa pomocy przyznanego stronie, narusza art. 247 w zw. z art. 193 P.p.s.a., zgodnie z którym niedopuszczalne jest przyznanie prawa pomocy stronie, której skarga kasacyjna jest oczywiście bezzasadna. Skoro Sąd przyznał skarżącemu prawo pomocy w zakresie ustanowienia pełnomocnika celem sporządzenia skargi kasacyjnej, to - zdaniem autora skargi - uznać należy, iż środek zaskarżenia wnoszony przez W. K. nie był uznany za oczywiście bezzasadny.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje: zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.