Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Tamara Dziełakowska po rozpoznaniu w dniu 19 lipca 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia M. S. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 18 maja 2018 r. sygn. akt I SA/Wa 1042/17 o odmowie przywrócenia terminu do złożenia skargi kasacyjnej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 27 października 2017 r. sygn. akt I SA/Wa 1042/17 w sprawie ze skargi M. S. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] maja 2017 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie przyznania i wypłaty zasiłku stałego postanawia oddalić zażalenie.
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 18 maja 2018 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odmówił skarżącemu M. S. przywrócenia terminu do złożenia skargi kasacyjnej od wyroku tego Sądu z dnia 27 października 2017 r.
W uzasadnieniu powyższego postanowienia Sąd pierwszej instancji wskazał, że odpis ww. wyroku wraz z uzasadnieniem oraz pouczeniem o sposobie i terminie wniesienia skargi kasacyjnej doręczono skarżącemu 4 stycznia 2018 r. Skarżący zaś 9 lutego 2018 r. złożył w siedzibie Sądu osobiście sporządzoną skargę kasacyjną od ww. wyroku i jednocześnie wystąpił z wnioskiem o przywrócenie terminu do jej wniesienia. W uzasadnieniu wniosku o przywrócenie terminu wskazał, że opóźnienie wynikało z "czasowej niedostępności do akt, które zmuszony jest przechowywać poza swoim mieszkaniem, ze względu na ich wykradanie przez nieznanych sprawców". Zdaniem jednak Sądu pierwszej instancji skarżący nie uprawdopodobnił, że dochował należytej staranności i dbałości o swoje interesy, bowiem nie wykazał braku winy w uchybieniu terminu, a wskazane przez niego przyczyny nie usprawiedliwiają niedochowania terminu. Nie ulega wątpliwości, że skarżący o sposobie i terminie do wniesienia skargi kasacyjnej został prawidłowo pouczony przez Sąd. Odpis wyroku wraz z pouczeniem został odebrany przez niego 4 stycznia 2018 r., a zatem termin do złożenia skargi kasacyjnej minął 5 lutego 2018 r. Pomimo jednak prawidłowego pouczenia skarżący uchybił wskazanemu terminowi. Okoliczności, na które powołuje się skarżący we wniosku o przywrócenie terminu, w żaden natomiast sposób nie uprawdopodobniają, aby w terminie otwartym do złożenia skargi kasacyjnej, tj. pomiędzy 4 stycznia 2017 r., a 5 lutym 2018 r. wystąpiły przeszkody (niemożliwe od usunięcia), które nie pozwoliły skarżącemu na złożenie skargi kasacyjnej. Do takich okoliczności na pewno nie należy sposób przechowywania akt przez skarżącego, który może mieć wpływ na skutki procesowe podejmowanych przez niego czynności. W sprawie nie nastąpiły również zdarzenia tego typu, których nie był on w stanie przezwyciężyć, nawet przy zachowaniu maksymalnej staranności, a które miały wpływ na uchybienie przez stronę terminowi do złożenia skargi kasacyjnej. Z tych też przyczyn, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie na podstawie art. 86 § 1 i 87 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2017 r. poz. 1369 ze zm. - zwanej dalej P.p.s.a.) orzekł jak w sentencji.
Zażalenie na powyższe postanowienie złożył skarżący, ponownie wskazując na argumentację przytoczoną we wniosku.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie ma usprawiedliwionych podstaw.
Zgodnie z art. 86 § 1 zdanie 1 P.p.s.a., jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi o przywróceniu terminu. Wniosek o przywrócenie terminu powinien więc powoływać okoliczności wskazujące na brak winy strony w uchybieniu terminu, które zapewniają uprawdopodobnienie zasadności tego wniosku. Brak winy w uchybieniu terminu powinien być przy tym oceniany z uwzględnieniem wszystkich okoliczności konkretnej sprawy, w sposób uwzględniający obiektywny miernik staranności, jakiej można wymagać od strony dbającej należycie o własne interesy i przy braniu pod uwagę także uchybień spowodowanych nawet niewielkim niedbalstwem. Z brakiem winy mamy bowiem do czynienia tylko w przypadku zaistnienia niezależnych od strony, która uchybiła terminowi i niemożliwych do przezwyciężenia okoliczności z powodu, których doszło do przekroczenia wyznaczonego przepisami prawa terminu.
W rozpoznawanej sprawie Sąd pierwszej instancji trafnie ocenił, że skarżący nie uprawdopodobnił braku swej winy w uchybieniu terminu, bowiem nie wskazał na żadne niezawinione swoje działanie w tym zakresie. Słusznie przy tym akcentował Sąd pierwszej instancji fakt pouczenia skarżącego o sposobie i terminie zaskarżenia wyroku wraz z doręczeniem mu jego odpisu. Powyższej oceny skarżący nie podważył z kolei w rozpoznawanym zażaleniu.
Mając powyższe względy na uwadze, Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 184 w związku z art. 197 § 2 P.p.s.a. orzekł jak w sentencji.