Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Marek Stojanowski po rozpoznaniu w dniu 30 czerwca 2009 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia W. K. na zarządzenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 2 kwietnia 2009 r., sygn. akt I SA/Wa 160/09 o pozostawieniu bez rozpoznania wniosku o wyłączenie sędziów w sprawie ze skargi W. K. na pismo Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Warszawie z dnia [...] grudnia 2008 r., nr [...] postanawia: oddalić zażalenie.
Zarządzeniem z dnia 2 kwietnia 2009 r., sygn. akt I SA/Wa 160/09 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie pozostawił bez rozpoznania wniosek W. K. "o wyłączenie sędziów Sądu dwóch instancji Warszawy" zawarty w skardze z dnia 23 grudnia 2008 r.
Sąd wskazał, że zarządzeniem z dnia 6 lutego 2009 r. skarżący został wezwany do uzupełnienia braków wniosku o wyłączenie sędziów zawartego w skardze z dnia 23 grudnia 2008 r. poprzez wskazanie - w terminie 7 dni pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpoznania - sędziów, których dotyczy wniosek, podanie przyczyn uzasadniających wyłączenie oraz powołanie okoliczności lub dowodów uprawdopodobniających istnienie przyczyn wyłączenia w odniesieniu do każdego sędziego.
Sąd pierwszej instancji podkreślił, że wezwanie do uzupełnienia braków formalnych wniosku zostało doręczone skarżącemu w dniu 20 lutego 2009 r.
W odpowiedzi, w piśmie z dnia 21 lutego 2009 r., W. K. wskazał, że wnosi o "wyłączenie sądu Warszawy - wszystkich jego sędziów, bez względu na dane personalne i przekazanie spraw poza organa w: Skierniewicach, Łodzi, Gdańsku". Pismo to zostało wniesione w formie kserokopii. Zarządzeniem z dnia 2 kwietnia 2009 r. pozostawiono to pismo bez rozpoznania z uwagi na nieuzupełnienie w terminie 7 dni braków formalnych poprzez podpisanie pisma, bądź nadesłanie oryginału.
Sąd pierwszej instancji powołując się na stanowisko Sądu Najwyższego, wyrażone w postanowieniu z dnia 21 kwietnia 2004 r., sygn. akt III CO 2/04 (OSNC 2004/12/207), wskazał, że wniosek o wyłączenie sędziego musi określać osobę sędziego, którego dotyczy oraz zindywidualizowane przyczyny wyłączenia. Ponadto, gdy wniosek dotyczy większej liczby sędziów, należy wskazać ich z imienia i nazwiska, a przyczyny wyłączenia odnieść do każdego sędziego z osobna. Braki w tym zakresie uniemożliwiają bowiem nadanie wnioskowi właściwego biegu.
Sąd uznał zatem, że skoro skarżący nie uzupełnił w zakreślonym terminie braków formalnych wniosku, to wniosek ten należy pozostawić bez rozpoznania.
Na to zarządzenie W. K. złożył zażalenie podnosząc, że wszystkie wnioski składane w sprawie były słuszne.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
instytucja wyłączenia sędziego zarówno z mocy prawa, jak i na wniosek strony jest istotną gwarancją procesową, która ma zapewnić rozpoznanie sprawy przez sąd w takim składzie orzekającym, którego sędziowie nie pozostają w relacjach osobistych ze stronami oraz nie mieli określonych wcześniej związków z rozpoznawaną sprawą. Ratio legis przepisów o wyłączeniu sędziego we wszystkich procedurach sądowych sprowadza się do eliminowania przyczyn, które mogą skutkować wątpliwościami co do bezstronności i obiektywizmu sędziego w rozpoznawaniu oznaczonej sprawy.
Wskazać należy, że art. 18 § 1 powołanej ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, enumeratywnie wymienia przyczyny wyłączenia sędziego z mocy samego prawa. Stosownie natomiast do unormowań zawartych w art. 19 tej ustawy, niezależnie od przyczyn wymienionych w art. 18, sąd wyłącza sędziego na jego żądanie lub na wniosek strony, jeżeli istnieje okoliczność tego rodzaju, że mogłaby wywołać wątpliwości co do bezstronności sędziego w danej sprawie. Oznacza to, że o wniosku o wyłączenie sędziego można mówić wówczas, gdy odnosi się on do określonych sędziów i oparty jest na podstawach wskazujących na istnienie takich okoliczności, które wymagają oceny, czy wątpliwości co do bezstronności sędziego są uzasadnione. Należy zauważyć, że okoliczność mogąca wywołać uzasadnioną wątpliwość co do bezstronności sędziego w danej sprawie musi faktycznie wystąpić oraz być uzasadniona, co wiąże się z przedstawieniem odpowiedniej argumentacji.