Zażalenie na postanowienie WSA w Lublinie w sprawie ze skargi na decyzję SKO w Zamościu , nr [...], w przedmiocie opłaty za pobyt w domu pomocy społecznej
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jolanta Sikorska po rozpoznaniu w dniu 2 sierpnia 2019 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia E. S. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 17 kwietnia 2019 r., sygn. akt II SA/Lu 209/19 o odmowie przywrócenia terminu do wniesienia skargi w sprawie ze skargi E. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Zamościu z dnia [...] grudnia 2018 r., nr [...], w przedmiocie opłaty za pobyt w domu pomocy społecznej postanawia: oddalić zażalenie.

Uzasadnienie strona 1/2

Postanowieniem z 17 kwietnia 2019 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie odmówił E. S. przywrócenia terminu do wniesienia skargi na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Zamościu z 31 grudnia 2018 r. w przedmiocie opłaty za pobyt w domu pomocy społecznej.

W uzasadnieniu wskazał, że fakt uchybienia terminu do wniesienia skargi jest bezsporny. W cenie tego Sądu skarżący nie spełnił jednak podstawowej przesłanki przywrócenia terminu - nie uprawdopodobnił braku winy w uchybieniu terminu. Stan emocjonalny wywołany stresem związanym z toczącymi się sporami prawnymi, na który powoływał się skarżący, aby stanowił przesłankę wykluczającą winę w uchybieniu terminu, musi przybrać postać stanu chorobowego. Taki stan musi z kolei być udokumentowany zaświadczeniem lekarskim. Skarżący do wniosku nie załączył żadnej dokumentacji na poparcie swoich twierdzeń, wobec tego Sąd pierwszej instancji nie dał wiary skarżącemu, że jego stan emocjonalny uniemożliwił wniesienie skargi w stosunkowo długim, 30-dniowym terminie.

Twierdzenia skarżącego podważa fakt, że pomimo otrzymania niekorzystnej decyzji organu pierwszej instancji, która zdaniem Sądu powinna tym bardziej być źródłem stresu, był w stanie wnieść odwołanie we właściwym terminie. Za uwzględnieniem wniosku nie mógł przemawiać fakt, że dopiero w lutym 2019 r. skarżący uzyskał profesjonalną poradę prawną - treść pouczenia zawartego w zaskarżonej decyzji była sformułowana w sposób w pełni zrozumiały. Nadto w ocenie Sądu pierwszej instancji argumentem za przywróceniem terminu nie mogą być negatywne emocje skarżącego związane z finansowaniem pobytu matki w domu pomocy społecznej, ani też jego trudna sytuacja majątkowa.

Zażalenie na powyższe postanowienie wniósł skarżący, podnosząc, że uprawdopodobnił on w wystarczający sposób brak swojej winy w uchybieniu terminu do wniesienia skargi - jego stan emocjonalny nie pozwalał na dotrzymanie ustawowego terminu. W uzasadnieniu powtórzył on argumentację zawartą we wniosku o przywrócenie terminu. Wskazał, że wprawdzie jest osobą dorosłą, jednak w wyniku porzucenia go przez matkę w dzieciństwie zmaga się z bolesnymi przeżyciami aż do dziś. Sam fakt przywołania szczególnie dotkliwych i emocjonalnie bolesnych wspomnień spowodował u niego obniżenie nastroju oraz pogorszenie kondycji psychicznej w na tyle istotny sposób, że wyłączyło to możliwość racjonalnego zachowania i postępowania. Pozostawał on w głębokim niezrozumieniu treści wydanego przez organ odwoławczy rozstrzygnięcia oraz przysługujących mu dalszych kroków. Stan emocjonalny skarżącego nie pozwolił mu na wniesienie skargi w terminie, co Sąd pierwszej instancji zmarginalizował, nie dając temu wiary.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zażalenie nie jest zasadne.

Zgodnie z art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm.), "p.p.s.a.", jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi o przywróceniu terminu. Z przepisem tym koresponduje art. 87 § 2 p.p.s.a., który stanowi, że w piśmie z wnioskiem o przywrócenie terminu należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu.

Strona 1/2