Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Jolanta Rudnicka po rozpoznaniu w dniu 5 lipca 2016 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia M. Pa. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 28 kwietnia 2016 r., sygn. akt II SA/Rz 166/16 o odmowie przywrócenia terminu do wniesienia skargi w sprawie ze skargi M.P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w R. z dnia [...] września 2015 r. nr [...] w przedmiocie przyznania prawa do świadczenia alimentacyjnego postanawia uchylić zaskarżone postanowienie i przekazać sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Rzeszowie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie postanowieniem z dnia
28 kwietnia 2016 r. odmówił skarżącej przywrócenia terminu do wniesienia skargi na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w R. z dnia [...] września 2015 r. w przedmiocie przyznania prawa do świadczenia alimentacyjnego.
W uzasadnieniu Sąd podał, że postanowieniem z dnia 21 stycznia 2016 r. w sprawie o sygnaturze akt II SA/Rz 1718/15 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie odrzucił skargę M. P. na opisaną wyżej decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w R. z dnia [...]września 2015 r., złożoną przez profesjonalnego pełnomocnika. Przyczyną odrzucenia było nieuzupełnienie braków formalnych skargi, tj. nienadesłanie pełnomocnictwa do reprezentowania skarżącej w powyższej sprawie.
W dniu 8 lutego 2016 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie wpłynęła kolejna skarga M. P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w R. z dnia [...] września 2015 r. Skarga została nadana za pośrednictwem operatora pocztowego w dniu 2 lutego 2016 r. i zawierała wniosek o przywrócenie terminu do jej wniesienia.
We wniosku skarżąca wyjaśniła, że po doręczeniu jej zaskarżonej decyzji zleciła sporządzenie i popieranie przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Rzeszowie skargi na tą decyzję profesjonalnemu pełnomocnikowi. Pełnomocnik złożył skargę w przewidzianym terminie, jednak nie wykonał wezwania sądowego do uzupełnienia braku formalnego tej skargi jakim było przedłożenie pełnomocnictwa procesowego do reprezentowania skarżącej przed sądami administracyjnymi. W konsekwencji postanowieniem z dnia 21 stycznia 2016 r. Sąd skargę tę odrzucił. Termin do złożenia wniosku o przywrócenie terminu do złożenia skargi rozpoczął bieg w dniu doręczenia tego postanowienia, a zatem w dniu 29 stycznia 2016 r.
Uzasadniając brak winy w uchybieniu terminu do wniesienia skargi skarżąca wyjaśniła, że w terminie wyznaczonym przepisami prawa zleciła profesjonalnemu pełnomocnikowi sporządzenie i złożenie do WSA w Rzeszowie skargi na opisaną w sentencji decyzję SKO w R.. Miała pełne prawo sądzić, że wszelkie procedury związane ze złożeniem skargi zostaną dotrzymane. Wskazała, że w ugruntowanym orzecznictwie Sądu Najwyższego stwierdza się, że uchybienie terminu do dokonania czynności procesowej przez obrońcę/pełnomocnika poczytuje się zawsze jako brak winy strony, a co za tym idzie uchybiony termin należy jej przywrócić. Nie sposób przypisać skarżącej zawinionego naruszenia terminu do złożenia skargi, albowiem to ustanowiony w sprawie pełnomocnik naruszył wymogi formalne skargi i nie wykonał wezwania Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie do ich uzupełnienia. Nadto skarżąca wskazała, że w dniu 26 stycznia 2016 r. otrzymała telefoniczną informację o doręczeniu postanowienia z dnia 21 stycznia 2016 r., a zatem dochowała
7 - dniowego terminu do złożenia wniosku o przywrócenie terminu.
Wojewódzki Sąd Administracyjny uznał, że wniosek nie zasługuje na uwzględnienie.
Zdaniem Sądu, skarżąca nie uprawdopodobniła braku winy w uchybieniu terminu do złożenia skargi, który upływał w niniejszej sprawie w dniu 16 listopada 2015 r. Skarga pierwotnie wniesiona z zachowaniem terminu została odrzucona z uwagi na nieuzupełnienie jej braków formalnych przez profesjonalnego pełnomocnika, który działał w imieniu skarżącej. Złożenie wniosku o przywrócenie terminu wraz ze skargą już przez samą skarżącą nie może konwalidować tej nieterminowej czynności. Nie można bowiem uznać, że nieuzupełnienie przez profesjonalnego pełnomocnika skarżącej braku formalnego skargi może być poczytane jako okoliczność wyłączająca winę skarżącej w nieterminowym ponownym złożeniu tej skargi. Fakt, że w rozpoznawanej sprawie skarżąca działała w postępowaniu sądowym przez fachowego pełnomocnika miał kluczowe znaczenie przy ocenie miernika staranności wymaganego przy czynnościach procesowych strony. Skoro zatem nieterminowe wniesienie skargi było efektem zaniedbań profesjonalnego pełnomocnika, to skutki takich działań ponosi mocodawca.