Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Ewa Dzbeńska po rozpoznaniu w dniu 22 września 2010 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia S. K. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 8 czerwca 2010 r., sygn. akt IV SA/Wr 136/10 o oddaleniu wniosku o wyłączenie od rozpoznania sprawy sędziego WSA W. W. w sprawie ze skargi S. K. na decyzję Wojewody Dolnośląskiego z dnia [...] stycznia 2010 r., nr [...] w przedmiocie utraty statusu osoby bezrobotnej oraz prawa do zasiłku postanawia: oddalić zażalenie
Postanowieniem z dnia 8 czerwca 2010 r., sygn. akt IV SA/Wr 136/10 Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu oddalił wniosek S. K. o wyłączenie sędziego WSA W. W. od rozpoznania sprawy.
W uzasadnieniu Sąd I instancji podniósł, że skarżący w uzasadnieniu wniosku wskazał, że sędzia brała udział w rozpoznaniu w Sądzie Okręgowym, Wydział X Gospodarczy we Wrocławiu sprawy o sygn. akt [...] i podpisała się pod wyrokiem ogłoszonym w powyższej sprawie w dniu 8 lutego 1998 r. Skarżący powołał się przy tym na art. 19 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), dalej powoływanej jako "P.p.s.a.".
W ocenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu nie zachodziły okoliczności mogące stanowić podstawę do uwzględnienia wniosku. Postępowanie w sprawie [...] toczyło się przed sądem powszechnym i nie dotyczyło utraty statusu osoby bezrobotnej oraz prawa do zasiłku, a skarżący nie uzasadnił na czym opiera przeświadczenie o istnieniu okoliczności tego rodzaju, że mogłaby wywołać uzasadnioną wątpliwość co do bezstronności sędziego w danej sprawie.
Zdaniem Sądu, przedstawiony przez wnioskodawcę powód wyłączenia sędziego, także w związku z treścią złożonego przez niego oświadczenia, nie jest obiektywnie uzasadniony i nie stanowi podstawy wyłączenia od orzekania w sprawie.
Zażalenie na powyższe postanowienie wniósł S. K., domagając się uchylenia zaskarżonego postanowienia i przekazania sprawy Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu we Wrocławiu do ponownego rozpoznania.
W uzasadnieniu wnoszący zażalenie zarzucił, że przedmiotowe postanowienie wydane zostało przedwcześnie bez stosownego wniosku i przy braku wiedzy dotyczącej sprawy o sygn. akt [...] i [...] w Sądzie I instancji oraz wyroku z dnia 8 lutego 1999 r., co skutkuje zarzutem naruszenia zasady równego traktowania stron w postępowaniu wpadkowym o wyłączenie sędziego i zarzutem obrazy art. 178 ust. 1 w zw. z art. 7 Konstytucji RP, a także naruszeniem art. 45 ust. 1 w zw. art. 32 ust. 2 Konstytucji PR.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje: zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Instytucja wyłączenia sędziego zarówno z mocy prawa, jak i na wniosek strony jest istotną gwarancją procesową prawidłowego rozpoznania sprawy. Ratio legis przepisów o wyłączeniu sędziego sprowadza się do eliminowania przyczyn, które mogą skutkować wątpliwościami odnoszącymi się do bezstronności i obiektywizmu sędziego w rozpoznaniu określonej sprawy. Dlatego wyłączenie sędziego następuje nie tylko z mocy samego prawa (art.18 § 1 P.p.s.a.), ale również wówczas, jeżeli istniejące okoliczności mogą wywołać wątpliwości, co do bezstronności sędziego (art. 19 P.p.s.a.).
Wydanie postanowienia w przedmiocie wyłączenia sędziego musi być poprzedzone złożeniem wyjaśnień przez sędziego, którego wniosek dotyczy. Jak wynika z wyjaśnień zawartych w oświadczeniu złożonego przez Sędziego WSA W. W. brak jest podstaw do wyłączenia jej od rozpoznawania sprawy z mocy ustawy (art. 18 § 1 P.p.s.a.), jak również nie zachodzą przyczyny wyłączenia wskazane w art. 19 P.p.s.a. Skarżący nie wykazał ani we wniosku, ani w zażaleniu, aby w sprawie zachodziły jakiekolwiek okoliczności podważające wiarygodność powyższego oświadczenia. W okolicznościach niniejszej sprawy oraz wobec treści złożonego oświadczenia uznać należy, że nie zaszły podstawy do wyłączenia sędziego od orzekania w niniejszej sprawie.
Odnosząc się do zarzutu zawartego w zażaleniu, że pismo z dnia 18 maja 2010r. nie stanowiło wniosku o wyłączenie sędziego, to zauważyć należy, iż w w/w piśmie S. K. zwrócił się do Prezesa Wojewódzkiego Sądu administracyjnego we Wrocławiu o udzielenie informacji czy sędzia WSA W. W. jest tą samą osobą, która orzekała w sprawie skarżącego toczącej się przed Sądem Okręgowym we Wrocławiu Wydział X Gospodarczy. W uzasadnieniu wskazał on, że w takim przypadku istnieją podstawy do wyłączenia sędziego WSA W. W. na podstawie art. 19 P.p.s.a.
Jak wynika z oświadczenia sędziego z dnia 1 czerwca 2010 r., wykonując obowiązki sędziego w Sądzie Okręgowym we Wrocławiu w Wydziale X Gospodarczym orzekała ona w sprawie (lub w sprawach), której stroną był S. K. Tym samym Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu pismo z dnia 18 maja 2010 r. zasadnie potraktował jako wniosek o wyłączenie sędziego i nadał mu stosowny bieg.
Mając powyższe na uwadze, Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art.184 w zw. z art.197 § 2 P.p.s.a. orzekł jak w sentencji postanowienia.