Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jolanta Rajewska po rozpoznaniu w dniu 27 sierpnia 2013 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia radcy prawnego L. B. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 10 czerwca 2013 r. sygn. akt I SA/Wa 2141/11 o przyznaniu wynagrodzenia za udzieloną pomoc prawną z urzędu w sprawie ze skargi K. L. na uchwałę Zarządu Dzielnicy [...] z dnia [...] czerwca 2010 r. nr [...] w przedmiocie zawarcia umowy najmu lokalu mieszkalnego postanawia: 1. uchylić postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 10 czerwca 2013 r., sygn. akt I SA/Wa 2141/11, 2. przekazać sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie.
Postanowieniem z dnia 10 czerwca 2013 r. sygn. akt I SA/Wa 2141/11 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie przyznał ze środków budżetowych Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na rzecz radcy prawnego L. B. tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu kwotę 442,80 zł w tym tytułem 23 % podatku od towarów i usług kwotę 82,80 zł.
W uzasadnieniu Sąd I instancji wskazał, że w sprawie I SA/Wa 2141/11 pełnomocnik ustanowiony z urzędu reprezentował skarżącą w postępowaniu prowadzonym zarówno w pierwszej jak i w drugiej instancji. Na etapie pierwszoinstancyjnym koszty zostały zasądzone przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 8 maja 2012 r., jednak wyrok ten Naczelny Sąd Administracyjny postanowieniem z dnia 31 stycznia 2013 r., sygn. I OSK 2072/12, uchylił i jednocześnie odrzucił skargę. Skargę kasacyjną w sprawie wniósł Zarząd Dzielnicy [...]. Z akt sprawy nie wynika natomiast aby radca prawy L. B. sporządził i wniósł skargę kasacyjną od wyroku Sądu I instancji. Z tych względów uzasadnione jest zasądzenie radcy prawnemu L. B. kosztów za reprezentowanie skarżącej w pierwszej i w drugiej instancji w wysokości odpowiednio - 240 zł (§ 14 ust. 2 pkt 1 lit. c rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu) i 120 zł (§ 14 ust. 2 pkt 2 lit. c rozporządzenia) powiększonej o podatek VAT.
Na powyższe postanowienie radca prawny L. B. złożył zażalenie, w którym zaskarżonemu postanowieniu zarzucił naruszenie: 1) art. 250 P.p.s.a. w zw. § 14 ust. 2 pkt 2 lit. a rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu, poprzez niedostrzeżenie, że sporządzenie i wniesienie odpowiedzi na skargę jest czynnością zbliżoną charakterem do sporządzenia i wniesienia skargi kasacyjnej, 2) § 14 ust. 2 pkt 2 lit. c rozporządzenia poprzez jego zastosowanie. W związku z tym, żalący się wniósł o zmianę postanowienia i przyznanie tytułem kosztów pomocy prawnej udzielonej z urzędu w wysokości 420 zł powiększonej o kwotę podatku od towarów i usług w wysokości 96,60 zł, tj. w łącznej wysokości 516,60 zł, ewentualnie o uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie.
W uzasadnieniu zażalenia żalący się podniósł, że Sąd I instancji pominął fakt, iż oprócz reprezentowania strony na rozprawie przed Naczelnym Sądem Administracyjnym, sporządził i wniósł w terminie odpowiedź na skargę kasacyjną. Zgodnie natomiast z uchwałą NSA z dnia 19 listopada 2012 r. sygn. akt II FSP 4/12 sporządzenie i wniesienie odpowiedzi na skargę kasacyjną odpowiada charakterem czynności sporządzenia i wniesienia skargi kasacyjnej. Reasumując żalący się podkreślił, że skoro sporządził i wniósł w imieniu strony odpowiedź na skargę kasacyjną, przez co dokonał czynności zbliżonej do czynności sporządzenia i wniesienia skargi kasacyjnej, a następnie reprezentował stronę na rozprawie przed Naczelnym Sądem Administracyjnym, to w tej sytuacji odpowiednie zastosowanie ma przepis § 14 ust. 2 pkt 2 lit. a rozporządzenia, a nie przepis § 14 ust. 2 pkt 2 lit. c rozporządzenia.