Analiza orzecznictwa Trybunału Konstytucyjnego i Sądu Najwyższego skłania do wniosku, że osoba, która została powołana przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej do pełnienia urzędu na stanowisku sędziego Naczelnego Sądu Administracyjnego na wniosek Krajowej Rady Sądownictwa, w skład której wchodzi piętnastu sędziów wybranych przez Sejm Rzeczypospolitej Polskiej w trybie określonym przepisami ustawy z dnia 8 grudnia 2017 r. o zmianie ustawy o Krajowej Radzie Sądownictwa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 3 ze zm.), nie jest osobą nieuprawnioną, o której mowa w art. 271 pkt 1 p.p.s.a.
Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy, wskazać należy, że uchwałą nr 529/2018 z 8 listopada 2018 r. Krajowa Rada Sądownictwa, na podstawie art. 3 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o Krajowej Radzie Sądownictwa (Dz. U. z 2018 r., poz. 389 ze zm.), przedstawiła Prezydentowi Rzeczypospolitej Polskiej wniosek o powołanie P. S. do pełnienia urzędu na stanowisku sędziego Naczelnego Sądu Administracyjnego - w Izbie Ogólnoadministracyjnej. Z treści tej uchwały wynikają cechy, predyspozycje i kwalifikacje P. S., które odpowiadają wymogom formułowanym przez przepisy Prawa o ustroju sądów administracyjnych, jakie musi spełniać kandydat, aby mógł być powołany do pełnienia urzędu na stanowisku sędziego Naczelnego Sądu Administracyjnego. Jak wynika z uchwały KRS, o przedstawieniu Prezydentowi Rzeczypospolitej Polskiej wniosku o powołanie P. S. do pełnienia urzędu na stanowisku sędziego Naczelnego Sądu Administracyjnego zadecydował całokształt okoliczności sprawy, w szczególności oceniane łącznie: zróżnicowane doświadczenie zawodowe, w tym kilkunastoletni staż orzeczniczy w sądownictwie administracyjnym, bardzo dobra ocena kwalifikacyjna i pozytywne opinie służbowe, a także wyników rozmów przeprowadzonych przez zespół członków Krajowej Rady Sądownictwa. Z uchwały KRS wynika również, że w procedurze kwalifikacyjnej poprzedzającej postępowanie przed KRS, kandydata oceniło Kolegium Naczelnego Sądu Administracyjnego oraz Zgromadzenie Ogólne Sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego. 20 lutego 2019 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej wręczył P. S. akt powołania do pełnienia urzędu na stanowisku sędziego Naczelnego Sądu Administracyjnego.
Sędzia Naczelnego Sądu Administracyjnego nie może być osobą nieuprawnioną, o której mowa w art. 271 pkt 1 p.p.s.a., skoro przeszedł pozytywnie określoną w Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, w ustawie o Krajowej Radzie Sądownictwa oraz w Prawie o ustroju sądów administracyjnych procedurę powołania na urząd sędziego Naczelnego Sądu Administracyjnego, w toku której organy konstytucyjne i inne organy powołane do przeprowadzenia tej procedury, ustaliły, że kandydat spełnia przesłanki powołania do pełnienia urzędu na stanowisku sędziego Naczelnego Sądu Administracyjnego, o których mowa w art. 7 § 1 Prawa o ustroju sądów administracyjnych, z zastrzeżeniem § 2 tego przepisu, w tym, że posiada on niezbędne predyspozycje i kwalifikacje wymagane przepisami tej ustawy i został powołany przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej do pełnienia urzędu sędziego Naczelnego Sądu Administracyjnego. Nawet gdyby w toku procedury powoływania na urząd sędziego Naczelnego Sądu Administracyjnego doszło do uchybień przepisom rangi podkonstytucyjnej, akt powołania przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej na urząd sędziego sanuje te uchybienia. Art. 271 pkt 1 p.p.s.a. nie może stanowić podstawy prawnej dla podważenia skutku prawnego powołania na urząd sędziego przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, którym jest uprawnienie do orzekania w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej.
Wobec powyższego, należy przyjąć, że w wydaniu orzeczenia zaskarżonego skargą o wznowienie postępowania zakończonego postanowieniem z dnia 23 maja 2019 r., sygn. akt I OZ 420/19 nie uczestniczyła osoba nieuprawniona, o której mowa w art. 271 pkt 1 p.p.s.a. Skarga o wznowienie postępowania sądowoadministracyjnego nie została oparta na ustawowej przesłance wznowienia, o której mowa w art. 271 pkt 1 p.p.s.a., i jako taka podlegała odrzuceniu na posiedzeniu niejawnym.
W tym stanie sprawy, Naczelny Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji, na podstawie art. 280 § 1 p.p.s.a. O zwrocie wpisu od skargi o wznowienie postępowania orzeczono na podstawie art. 232 § 1 pkt 1 p.p.s.a.