Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Joanna Banasiewicz po rozpoznaniu w dniu 22 września 2011 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia J. P. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 26 maja 2011 r., sygn. akt I SA/Wa 947/11 o wstrzymaniu wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi Województwa Małopolskiego na decyzję Ministra Skarbu Państwa z dnia [...] lutego 2011 r., nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji komunalizacyjnej postanawia: oddalić zażalenie
Decyzją z dnia [...] lutego 2011 r., nr [...] Minister Skarbu Państwa utrzymał w mocy własną decyzję z dnia [...] października 2010 r., nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji Wojewody Małopolskiego z dnia [...] lutego 2000 r., znak [...], stwierdzającej nabycie przez Województwo Małopolskie nieruchomości gruntowych położonych w K., oznaczonych w ewidencji gruntów jako działki nr 1538/1 o pow. 0,0239 ha, nr 1538/2 o pow. 1,4858 ha opisanej w księdze wieczystej KW [...] (obecnie KW [...]) prowadzonej przez Sąd Rejonowy dla Krakowa - Podgórza Zamiejscowy Wydział Ksiąg Wieczystych z siedzibą w K.
W dniu 1 kwietnia 2011 r. Województwo Małopolskie wniosło do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na decyzję Ministra Skarbu Państwa, zawierając w niej wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. W uzasadnieniu wniosku wskazano, że ostateczna decyzja Ministra wywołuje skutki w sferze prawa własności, co skutkować może zmianą wpisu w księgach wieczystych, a co za tym idzie usunięciem z nieruchomości obecnego użytkownika - samodzielnego publicznego zakładu opieki zdrowotnej. Ponadto wskazano, że sytuacja taka może spowodować konieczność przeniesienia działalności medycznej w inne miejsce, co doprowadzić może do pozbawienia usług medycznych mieszkańców K. W przypadku natomiast pozytywnego zakończenia postępowania powrót do stanu poprzedniego może wiązać się z dużym obciążeniem finansowym.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, wstrzymując wykonanie zaskarżonej decyzji Ministra Skarbu Państwa z dnia [...] lutego 2011 r. na podstawie art. 61 § 3 i 5 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) wskazał, że z treści art. 61 § 3 wynika, że podstawową przesłanką wstrzymania wykonania decyzji jest realne niebezpieczeństwo zaistnienia takiej szkody (majątkowej, a także niemajątkowej), która nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego lub wyegzekwowanego świadczenia, ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do stanu pierwotnego. Celem omawianej instytucji jest zatem ochrona strony przed wystąpieniem nieodwracalnych skutków lub znacznej szkody przed zbadaniem przez sąd administracyjny legalności zaskarżonego aktu lub czynności. Sąd podkreślił, że z konstrukcji ww. normy prawnej wynika także, iż to na stronie spoczywa obowiązek wykazania przesłanek uzasadniających uwzględnienie wniosku, tj. przedstawienia takich okoliczności, które mogłyby uprawdopodobnić, że wykonanie zaskarżonego rozstrzygnięcia faktycznie spowoduje znaczną szkodę lub powstanie trudnych do odwrócenia skutków. Zadaniem Sądu jest natomiast zbadanie, czy argumenty przedstawione przez stronę przemawiają za uwzględnieniem jej wniosku, zaś w razie gdy niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub trudnych do odwrócenia skutków w sposób niewątpliwy wynika z całości okoliczności sprawy Sąd powinien te okoliczności wziąć pod uwagę z urzędu (por. postanowienie NSA z dnia 26 marca 2008r., sygn. akt I OZ 181/08).