Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Izabella Kulig - Maciszewska po rozpoznaniu w dniu 11 września 2014 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia M. W. na zarządzenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 2 czerwca 2014 r., sygn. akt II SA/Rz 138/14 o pozostawieniu bez rozpoznania wniosku M. W. z dnia 16 kwietnia 2014 r. o wyłączenie wszystkich sędziów, referendarzy sądowych Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w sprawie ze skargi M. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Rzeszowie z dnia [...] listopada 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji zatwierdzającej podział nieruchomości postanawia: oddalić zażalenie.
Zarządzeniem z dnia 2 czerwca 2014 r., sygn. akt II SA/Rz 138/14 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie pozostawił bez rozpoznania M. W. z dnia 16 kwietnia 2014 r. o wyłączenie wszystkich sędziów, referendarzy sądowych Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.
W uzasadnieniu Sąd I instancji wskazał, że w piśmie z dnia 16 kwietnia 2014 r., stanowiącym sprzeciw od postanowienia referendarza sądowego - M. W. wniosła o wyłączenie w sprawie wszystkich sędziów i referendarzy WSA w Rzeszowie.
W związku z tym Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie pismem z dnia 13 maja 2014 r. wezwał skarżącą o wskazanie czy wnosi o wyłączenie sędziego WSA w Rzeszowie, referendarza sądowego WSA w Rzeszowie w przedmiotowej sprawie, a jeśli tak o wskazanie sędziego, referendarza sądowego, który ma podlegać wyłączeniu. Jednocześnie Sąd zwrócił uwagę, że należy podać przyczynę uprawdopodobniającą wyłączenia oraz uprawdopodobnienie istnienia tej przyczyny. Wezwanie należało wykonać w terminie 7 dni licząc od dnia jego doręczenia, pod rygorem pozostawienia wniosku o wyłącznie bez rozpoznania. Pismem z dnia 28 maja 2014 r. M. W. podniosła, że od rozpoznania sprzeciwu od postanowienia referendarza sądowego z dnia 8 kwietnia 2014 r. wyłączeniu podlegają sędziowie i referendarze sądowi wyłącznie z mocy samej ustawy tj. art. 18 § 1 pkt 6 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.; zwanej dalej p.p.s.a.).
Mimo wezwania Sądu skarżąca nie wskazała konkretnie z imienia i nazwiska sędziego, czy też referendarza WSA, który w jej ocenie ma podlegać wyłączeniu w niniejszej sprawie. Nadto nie wskazała przyczyny wyłączenia.
Zgodnie z art. art. 49 § 1 P.p.s.a., jeżeli pismo strony nie może otrzymać prawidłowego biegu wskutek niezachowania warunków formalnych, przewodniczący wzywa stronę o jego uzupełnienie lub poprawienie w terminie siedmiu dni pod rygorem pozostawienia pisma bez rozpoznania, chyba że ustawa stanowi inaczej.
Stosownie do art. 49 § 2 P.p.s.a. jeżeli strona nie uzupełniła lub nie poprawiła pisma w terminie, przewodniczący zarządza pozostawienie pisma bez rozpoznania. Na zarządzenie przysługuje zażalenie.
W postanowieniu Sądu Najwyższego z dnia 21 kwietnia 2004 r., sygn. IM CO 2/04, wskazano, że wniosek o wyłączenie sędziego musi określać osobę (tożsamość) sędziego, którego dotyczy, oraz wskazywać zindywidualizowane przyczyny wyłączenia. Jeżeli wniosek dotyczy większej liczby sędziów, wszyscy oni muszą być oznaczeni przez wskazanie imion i nazwisk, a przyczyny wyłączenia powinny być odniesione do każdego z nich.
Sąd wzywając stronę do uzupełnienia pisma, zwrócił się o podanie konkretnie sędziego, referendarza sądowego, który ma podlegać wyłączeniu oraz określenie przyczyny wyłączenia. Sąd określił dokładnie jakie braki strona ma uzupełnić, zakreślił stronie siedmiodniowy termin na ich uzupełnienie oraz wyraźnie określił rygor pozostawienia wniosku bez rozpoznania, w sytuacji nie uzupełnienia braków wniosku.