Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Joanna Banasiewicz po rozpoznaniu w dniu 4 października 2007 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia Przedsiębiorstwa (...) "A" Sp. z o.o. w S. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 28 sierpnia 2007 r., sygn. akt II SA/Sz 253/07 o odmowie przyznania prawa pomocy w postaci częściowego zwolnienia od kosztów sądowych w sprawie ze skargi Przedsiębiorstwa (...) "A" Sp. z o.o. w S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. z dnia [...], nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej za samowolne zajęcie pasa drogowego postanawia: uchylić zaskarżone postanowienie i przekazać sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Szczecinie.
Przedsiębiorstwo (...) "A." Sp. z o.o. w S. wniosło skargę kasacyjną od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 27 czerwca 2007 r. oddalającego jego skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej za samowolne zajęcie pasa drogowego wraz z wnioskiem o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych. Do powyższego wniosku Spółka dołączyła kopię bilansu oraz rachunku zysków i strat na dzień 30 czerwca 2007 r., kopię bilansu oraz rachunku zysków i strat na dzień 31 grudnia 2006 r., kopie sald rachunku bankowego Spółki, kopię zeznania o wysokości osiągniętego dochodu /poniesionej starty/ przez podatnika podatku dochodowego od osób prawnych za rok 2006 (CIT-8), kopię informacji o odliczeniach od dochodu i od podatku oraz o dochodach wolnych i zwolnionych od podatku za rok 2006 (CIT-8/O), kopie deklaracji dla podatku od towarów i usług za miesiąc kwiecień i maj, czerwiec 2007(VAT-7).
Postanowieniem z dnia 28 sierpnia 2007 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie odmówił przyznania prawa pomocy. Sad wskazał, iż koszty sądowe obciążające skarżącą w sprawie na obecnym etapie postępowania, wynoszą zgodnie z § 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 221 poz. 2193) 981 zł. Zdaniem Sądu, skarżąca nie wykazała, że sytuacja w jakiej się znajduje uniemożliwia poniesienie kosztów sądowych, bowiem prowadzi ciągle działalność gospodarczą, osiągając znaczne obroty miesięczne, co wynika z załączonych kopii deklaracji VAT-7. Ponadto spółka posiada środki finansowe na koncie bankowym firmy. Sąd uznał, że spółka jako podmiot gospodarczy prowadzący działalność, posiada majątek w postaci środków trwałych, który może być wykorzystany na uiszczenie części opłat sądowych. Z akt nie wynika, żeby skarżąca zaprzestała prowadzenia działalności z uwagi na swoją kondycję finansową oraz aby zarząd spółki podjął czynności zmierzające do likwidacji czy też upadłości firmy, co świadczy, iż trudności finansowe w jakich się ona znajduje są przejściowe. Strona wnosząc sprawę przed sądem, powinna liczyć się z kosztami i gromadzić potrzebne środki z dochodów bieżąco uzyskiwanych.
"A." Sp. z o.o. wniosła na powyższe postanowienie zażalenie, wnosząc o jego zmianę i przyznanie prawa pomocy i zarzucając mu sprzeczność istotnych ustaleń Sądu z treścią zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego poprzez przyjęcie, że w niniejszej sprawie skarżąca jest w stanie pokryć koszty wpisu od skargi.
Jak podniosła skarżąca, sama okoliczność uzyskiwania przychodu nie świadczy jeszcze o dobrej kondycji finansowej skarżącej spółki. Ma ona bowiem liczne zobowiązania, które musi spłacać, w tym przede wszystkim wobec Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Skarżąca spółka nie miała zatem możliwości gromadzenia dochodów na pokrycie ewentualnych kosztów sądowych, gdyż wszystkie przychody zmuszona była przeznaczać na pokrycie zaległości wobec ZUS. Ponieważ zarówno w przypadku kosztów sądowych, co i składek z tytułu ubezpieczenia pracowników wierzycielem jest Skarb Państwa, spłata zaległości wobec ZUS nie stanowi uprzywilejowania wierzycieli. Wbrew stanowisku Sądu I Instancji, skarżąca nie może przeznaczyć środków trwałych na pokrycie kosztów sądowych, gdyż większość środków trwałych to samochody przeznaczone do sprzedaży, zaś w chwili obecnej, ze względu m.in., na bogatą ofertę konkurencji, w obrocie samochodami u skarżącego nastąpił przestój.