Zażalenie na postanowienie WSA w Warszawie w sprawie ze skargi na bezczynność Ministra Infrastruktury w przedmiocie odmowy rozpoznania zażalenia
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Joanna Banasiewicz po rozpoznaniu w dniu 29 września 2011 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia M. C. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 lipca 2011 r., sygn. akt I SAB/Wa 40/11 o odmowie przywrócenia terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi poprzez uiszczenie wpisu od skargi w sprawie ze skargi M. C. na bezczynność Ministra Infrastruktury w przedmiocie odmowy rozpoznania zażalenia postanawia: oddalić zażalenie

Uzasadnienie strona 1/4

Pismem z dnia 6 stycznia 2011 r., które wpłynęło do Ministra Infrastruktury w dniu 14 stycznia 2011 r. M. C. wniósł osobiście skargę na bezczynność Ministra Infrastruktury w przedmiocie rozpoznania jego zażalenia z dnia 30 sierpnia 2010 r., na postanowienie Wojewody Mazowieckiego z dnia [...] sierpnia 2010 r. o umorzeniu postępowania z wniosku o wyłączenie spod egzekucji nieruchomości położnej w W., w dzielnicy U., w obrębie [...], oznaczonej na mapie nr ew. 15.

W piśmie z dnia 31 marca 2011 r. (data prezentaty Sądu), które do akt sprawy wpłynęło 1 kwietnia 2011 r. radca prawny T.K. podtrzymał skargę i wniósł o zasądzenie zwrotu kosztów postępowania. Do pisma nie został załączony dokument pełnomocnictwa.

Zarządzeniem z dnia 1 kwietnia 2011 r. Sąd wezwał skarżącego do uiszczenia wpisu od skargi w terminie 7 dni pod rygorem odrzucenia skargi. Wezwanie to zostało doręczone w dniu 6 kwietnia 2011 r. (zwrotne potwierdzenie odbioru k. 24).

Zarządzeniem z dnia 13 maja 2011 r. Sąd wezwał radcę prawnego T.K. do nadesłania pełnomocnictwa do reprezentowania M.C. przed sądami administracyjnymi, pod rygorem pominięcia czynności pełnomocnika - w terminie 7 dni. W odpowiedzi na powyższe wezwanie radca prawny T.K. przy piśmie z dnia 27 maja 2011 r. złożył dokument pełnomocnictwa z dnia 9 czerwca 2010 r. (k. 31 akt sądowych), który nie upoważniał go do reprezentowania skarżącego przed sądami administracyjnymi, wobec czego Sąd uznał, że wobec nienadesłania pełnomocnictwa do reprezentowania skarżącego przed sądami administracyjnymi, skarżący działa w sprawie osobiście, a następnie w tym samym dniu Sąd odrzucił skargę M.C. z uwagi na brak uiszczenia wpisu od skargi w wyznaczonym przez Sąd terminie.

Pismem z dnia 20 czerwca 2011 r. skarżący, reprezentowany przez radcę prawnego T.K., wniósł o przywrócenie terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi, poprzez uiszczenie wpisu od skargi. W uzasadnieniu wniosku stwierdzono, że w postępowaniu administracyjnym skarżący był zastępowany przez pełnomocnika, a pełnomocnictwo obejmowało także umocowanie do zastępowania przed sądami administracyjnymi. Pełnomocnik stwierdził, że skarżący reprezentowany był przez fachowego pełnomocnika również od początku przed sądem, a co najmniej od 31 marca 2011 r., gdy zostało złożone pismo wraz z pełnomocnictwem. Doręczenia dokonywane na adres skarżącego były więc wadliwe i nieskuteczne, wobec czego skarżący nie zachował terminu do uiszczenia wpisu bez swojej winy.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, odmawiając na podstawie art. 86 w zw. z art. 87 § 2 p.p.s.a. przywrócenia terminu wskazał, że przywrócenie uchybionego terminu uzasadniają wyłącznie takie obiektywne, występujące bez woli strony okoliczności i zdarzenia, które mimo dołożenia odpowiedniej staranności w prowadzeniu własnych spraw udaremniły dokonanie czynności w postępowaniu sądowym we właściwym czasie. Sąd podał, że do okoliczności faktycznych uzasadniających brak winy w uchybieniu terminu przez stronę zalicza się np. przerwę w komunikacji, nagłą chorobę, która nie pozwoliła na wyręczenie się inną osobą, powódź, pożar, dodatkowo w orzecznictwie sądowym, jako przykład braku winy w uchybieniu terminu wskazuje się między innymi mylne pouczenie o środkach zaskarżenia (wyrok NSA z dnia 21 grudnia 2005 r. I OSK 271/05 oraz postanowienie WSA w Warszawie z dnia 1 kwietnia 2004 r., III SA 1983/03, niepubl.).

Strona 1/4