Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Pocztarek, , , po rozpoznaniu w dniu 29 lipca 2009 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia Dyrektora Generalnego Służby Więziennej na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 kwietnia 2009 r., sygn. akt VI SO/Wa 41/08 wymierzające Dyrektorowi Generalnemu Służby Więziennej grzywnę w wysokości 11.775,52 złotych za nieprzekazanie do sądu skargi wraz z aktami sprawy na odmowę udostępnienia mu pełnej dokumentacji prowadzonych przez organy Służby Więziennej postępowań wyjaśniających postanawia: oddalić zażalenie.
Postanowieniem z dnia 29 kwietnia 2009 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, po rozpoznaniu wniosku E. D., na podstawie art. 55 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U.Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.) - dalej P.p.s.a., wymierzył Dyrektorowi Generalnemu Służby Więziennej grzywnę w wysokości 11.775,52 złotych za nieprzekazanie do sądu skargi.
Jak wynika z uzasadnienia powyższego postanowienia, w dniu 10 czerwca 2008 roku została nadana w polskim urzędzie pocztowym przesyłka zawierająca skargę E. D. na odmowę udostępnienia mu pełnej dokumentacji prowadzonych przez organy Służby Więziennej postępowań wyjaśniających. Skarga ta wpłynęła do organu w dniu 19 czerwca 2008 roku.
Do dnia wydania przez sąd pierwszej instancji zaskarżonego postanowienia, a więc do dnia 29 kwietnia 2009 roku, Dyrektor Generalny Służby Więziennej nie przekazał do sądu powyższej skargi wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na tą skargę.
Jednocześnie pismem z dnia [...] czerwca 2008 r. nr [...], stanowiącym odpowiedź na ww. skargę organ poinformował wnioskodawcę, że zarzuty zawarte w skardze są bezzasadne, powołując się przy tym na § 10 ust. 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 13 sierpnia 2003 r. w sprawie sposobów załatwiania wniosków, skarg i próśb osób osadzonych w zakładach karnych i aresztach śledczych (Dz. U. Nr 151, poz. 1467), zwanego dalej Rozporządzeniem.
Sąd pierwszej instancji podniósł, że organ bezwzględnie był zobligowany do przekazania przedmiotowej skargi do sadu administracyjnego, w sytuacji gdy uznał jej zarzuty za bezzasadne. Wskazał również, że to do właściwego Sądu ostatecznie należy ocena dopuszczalności skargi, a następnie ocena zasadności zarzutów w niej zawartych, gdy organ nie korzysta z uprawnienia przewidzianego w art. 54 § 3 P.p.s.a.
Jednocześnie wymierzając organowi grzywnę w wysokości czterokrotności przeciętnego wynagrodzenia w gospodarce narodowej w 2008 roku, Sąd wskazał, że na taką wysokość grzywny wpływ miało to, że przed rozpatrzeniem przedmiotowego wniosku organ ostatecznie nie wypełnił ustawowego obowiązku przekazania akt sprawy wraz ze skargą i odpowiedzią na nią do sądu, mimo, że jest w ich posiadaniu. Sąd wskazał również na okres jaki upłynął od dnia wniesienia skargi oraz to, że organ nie uzasadnił dostatecznie powodów, dla których nie przekazał Sądowi ww. dokumentów.
Dyrektor Generalny Służby Więziennej, wniósł zażalenie na powyższe postanowienie w oparciu o art. 194 § 1 pkt 10 p.p.s.a., podnosząc zarzut naruszenia przepisów:
art. 55 § 1 P.p.s.a. przez błędne ustalenie, iż organ do czasu rozpoznania wniosku o wymierzenie grzywny nie przekazał sądowi akt sprawy wraz ze skargą i odpowiedzią na skargę, a także pominięcie wszystkich okoliczności sprawy, a mianowicie faktu, iż skarga E. D. z dnia [...] czerwca 2008 r. na działanie Dyrektora Generalnego Służby Więziennej w zakresie stanowiska w przedmiocie udostępnienia dokumentacji zgromadzonej w trakcie badania zarzutów zawartych w skargach, nie podlega kontroli sadu administracyjnego z uwagi na to, że nie mieści się w katalogu czynności i aktów poddanych nadzorowi sadowemu, których numerus clausus zawiera art. 3 § 2 P.p.s.a. i skarga ta stosownie do art. 58 § 1 pkt 1 P.p.s.a. podlega odrzuceniu;