Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Pocztarek, , , po rozpoznaniu w dniu 29 lipca 2009 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia H. S. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 18 maja 2009 r., sygn. akt II SA/Łd 329/09 odrzucające wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Piotrkowie Trybunalskim z dnia [...] czerwca 2001 r., nr [...] w przedmiocie gwarantowanego zasiłku okresowego postanawia: oddalić zażalenie.
Postanowieniem z dnia 18 maja 2009 r., sygn. akt II SA/Łd 329/09, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi odmówił skarżącej H. S. przywrócenia terminu do wniesienia skargi na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Piotrkowie Trybunalskim z dnia [...] czerwca 2001 roku, Nr [...] w przedmiocie gwarantowanego zasiłku okresowego.
W uzasadnieniu orzeczenia podniesiono, że zaskarżona decyzja została doręczona stronie w dniu 12 czerwca 2001 roku, zaś wniosek o przywrócenie terminu został złożony w Biurze Podawczym Sądu w dniu 23 marca 2009 roku, a zatem znacznie po upływie roku od uchybionego terminu. Sąd pierwszej instancji wskazał przy tym, ze skarżąca nie wskazała żadnych wyjątkowych okoliczności wskazujących na brak winy w uchybieniu terminu do wniesienia skargi.
Na powyższe postanowienie zażalenie złożyła skarżąca wnosząc o jego uchylenie i przywrócenie terminu do złożenia skargi na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Piotrkowie Trybunalskim z dnia [...] czerwca 2001 roku.
W uzasadnieniu zażalenia skarżąca podniosła, że bezpośrednim powodem niedotrzymania terminu do złożenia skargi były występujące u niej zaburzenia pamięci związane z leczeniem epilepsji, urazów głowy , nerwicy i depresji okresu przekwitania.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1070 ze zm.), jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu.
Natomiast w myśl postanowień art. 87 § 1 i § 2 tej ustawy, pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu. W piśmie tym, wnoszący o przywrócenie terminu, jest zobowiązany uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu. Jednocześnie § 5 powyższego przepisu stanowi, że po upływie roku od uchybionego terminu, jego przywrócenie jest dopuszczalne tylko w przypadkach wyjątkowych.
W związku z powyższym, przywrócenie terminu do dokonania czynności sądowej uzależnione jest od dwóch przesłanek, po pierwsze: od zachowania stosownego terminu do złożenia wniosku, po drugie: od uprawdopodobnienia przez wnoszącego wniosek braku winy po jego stronie w uchybieniu terminu.
Okoliczności podniesione w zażaleniu, a mające świadczyć o braku winy w uchybieniu terminu nie stanowią zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego podstawy do przywrócenia terminu.
Problemy zdrowotne oraz osobiste skarżącej, które jej zdaniem uzasadniają przywrócenie terminu nie mogą zostać uznane za wyjątkowe w rozumieniu art. 87 § 5 P.p.s.a, a nawet uzasadniające brak winy skarżącej w uchybieniu terminu. Okoliczności te nie dają podstawy do przyjęcia, że przez okres blisko 8 lat od dnia doręczenia przedmiotowej decyzji sytuacja zdrowotna oraz osobista skarżącej nie pozwoliła jej na wniesienie skargi od decyzji administracyjnej.
Mając na uwadze powyższe Naczelny Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji, na podstawie art. 184 w zw. z art. 198 w zw. z art. 197 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.