Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Jan Kacprzak po rozpoznaniu w dniu 30 lipca 2009 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia M. J. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 22 czerwca 2009 r. sygn. akt IV SA/Wr 58/09 odrzucającego zażalenie M. J. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 1 czerwca 2009 r. sygn. akt IV SA/Wr 58/09 odrzucającego skargę kasacyjną M. J. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 15 kwietnia 2009 r., sygn. akt IV SA/Wr 58/09 oddalającego skargę M. J. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Jeleniej Górze z dnia [...] grudnia 2008 r. nr [...] w przedmiocie przyznania zasiłku okresowego p o s t a n a w i a: oddalić zażalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu postanowieniem z dnia 22 czerwca 2009 r. sygn. akt IV SA/Wr 58/09 odrzucił zażalenie M. J. na postanowienie tegoż Sądu z dnia 1 czerwca 2009 r., którym odrzucono jego skargę kasacyjną od wyroku tego Sądu z dnia 15 kwietnia 2009 r. w sprawie ze skargi na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Jeleniej Górze z dnia [...] grudnia 2008 r. w przedmiocie przyznania zasiłku okresowego.
W uzasadnieniu Sąd wskazał, iż przyczyna odrzucenia tkwi w sporządzeniu przez skarżącego zażalenia osobiście, podczas gdy Sąd pierwszej instancji wskazał, powołując się na art. 194 § 4 P.p.s.a., iż zażalenie, którego przedmiotem jest odrzucenie skargi kasacyjnej, co miało miejsce w niniejszej sprawie, powinno być sporządzone przez adwokata lub radcę prawnego.
W związku z takim uchybieniem na mocy art. 178 w związku z art. 198 P.p.s.a. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu zażalenie odrzucił.
M. J. złożył zażalenie na powyższe postanowienie wnosząc o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do dokładnego rozpatrzenia Naczelnemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie, wydanie przez sąd administracyjny decyzji zatwierdzającej wydanie pomocy przez Dyrektora MOPS oraz o zasądzenie na rzecz skarżącego środków pieniężnych od Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej na cele czynszowe. Ponadto zadaniem skarżącego do tej pory nie zostały wydane przez MOPS decyzje o sprostowaniu wyroku z dnia 5 maja 2009 r. , który jest kłamliwy zawiera nieprawdziwe fakty. Dodatkowo składa skargę na sędziów wymienionych w wyrokach z dnia 5 maja 2009 r., 8 czerwca 2009 r. i 23 czerwca 2009 r. na ich bezczynność w załatwianiu spraw. Wniesiono również o unieważnienie wyroku poświadczonego nieprawdą. W uzasadnieniu zażalenia podniósł, iż Sąd nieprawidłowo oddalił skargę a następnie ją odrzucił. Decyzje w rażący sposób naruszają prawa wobec skarżącego i jego zdaniem skarga zasługuje na uwzględnienie, bowiem cały czas jest on poszkodowany. Decyzje WSA są, według skarżącego, bezpodstawne, ponieważ wstrzymują pomoc. Ponadto skarżący uważa, iż zażalenie można wnieść osobiście. Sąd wydając kolejne orzeczenia nie wyjaśnia na jakiej podstawie odrzuca pomoc i nie udowadnia dlaczego a pomoc ma być przeznaczona dla najbiedniejszych rodzin.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zawiera usprawiedliwionej podstawy.
Przede wszystkim w niniejszej sprawie podkreślenia wymaga kwestia związana z zakresem postępowania zażaleniowego, w którym Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznaje zażalenie M. J. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 22 czerwca 2009 r. o odrzuceniu zażalenia na postanowienie tegoż Sądu z dnia 1 czerwca 2009 r. odrzucające skargę kasacyjną i w związku z tym bada tylko to czy Sąd pierwszej instancji prawidłowo wydał postanowienie o odrzuceniu zażalenia. Dlatego też poza oceną Naczelnego Sądu Administracyjnego pozostają inne wnioski skarżącego podniesione w zażaleniu. Należy również zaznaczyć, iż skarżący nie powołał jakichkolwiek okoliczności, które dowodziłyby, iż Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu wydając zaskarżone postanowienie naruszył prawo.
Stosownie do art. 194 § 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153 poz. 1270 ze zm.) zwaną dalej P.p.s.a., zażalenie na postanowienie o odrzuceniu skargi kasacyjnej powinno być sporządzone przez adwokata lub radcę prawnego, a zatem w takiej sytuacji obowiązuje tzw. przymus adwokacki. Niedopełnienie tego wymogu powoduje niedopuszczalność takiego zażalenia. Według art. 197 § 2 P.p.s.a. do postępowania toczącego się na skutek zażalenia stosuje się odpowiednio przepisy o skardze kasacyjnej, a zatem niedopuszczalne zażalenie podlega odrzuceniu na podstawie art. 178 P.p.s.a.
W niniejszej sprawie, skarżącego pouczono przy piśmie z dnia 8 czerwca 2009 r. o tym, iż zażalenie od postanowienia o odrzuceniu skargi kasacyjnej powinno być sporządzone przez adwokata albo radcę prawnego. Z akt sprawy wynika, iż zażalenie M. J. sporządził osobiście, co skutkuje tym, iż pozostaje dotknięte nieusuwalnym brakiem. Z tego też względu zasadnie Sąd pierwszej instancji odrzucił zażalenie jako sporządzone przez podmiot do tego nieuprawniony.
W tym stanie rzeczy Naczelny Sąd Administracyjny uznając, iż zaskarżone postanowienie odpowiada prawu, na mocy art. 184 w związku z art. 197 P.p.s.a. orzekł jak w sentencji postanowienia.