Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Joanna Runge - Lissowska po rozpoznaniu w dniu 23 września 2014 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia S.Z. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 4 czerwca 2014 r. sygn. akt IV SO/GI 13/14 o wymierzeniu Prezydentowi Miasta Ruda Śląska grzywny za nieprzekazanie w terminie skargi, odpowiedzi na skargę i akt oraz o zwrocie kosztów w sprawie ze skargi S.Z. na bezczynność Prezydenta Miasta Ruda Śląska w przedmiocie rozpoznania wniosku o udostępnienie informacji publicznej postanawia: 1. uchylić zaskarżone postanowienie; 2. wymierzyć Prezydentowi Miasta Ruda Śląska grzywnę w kwocie 500 (pięćset) zł; 3. zasądzić od Prezydenta Miasta Ruda Śląska na rzecz S.Z. kwotę 100 (sto) zł, tytułem zwrotu kosztów postępowania zażaleniowego
Zaskarżonym postanowieniem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach, rozpoznając wniosek S.Z., wymierzył Prezydentowi Miasta Ruda Śląska grzywnę w kwocie 100 zł, w trybie art. 55 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), dalej jako "P.p.s.a.", za nieprzekazanie w terminie skargi, wraz z odpowiedzią na tę skargę oraz aktami sprawy.
Wojewódzki Sąd Administracyjny, wymierzając organowi grzywnę, podkreślił między innymi, że nie ma ona jedynie charakteru represji wobec organu i ma na celu zdyscyplinowanie go. Wymierzenie grzywny i jej ewentualna wysokość zależą zaś od uznania sądu, który bada okoliczności sprawy. Sąd stwierdził, iż skarga S.Z. na bezczynność organu w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej - złożona w dniu 6 lutego 2014 r. - przekazana została Sądowi w dniu 6 marca 2014 r., a zatem z uchybieniem terminu wskazanego w art. 21 pkt 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. z 2001 r., Nr 112, poz. 1198 ze zm.). Sąd stwierdził więc, że w przedmiotowej sprawie zachodzą przesłanki do wymierzenia grzywny w trybie art. 55 § 1 ustawy P.p.s.a.
Zażalenie na powyższe postanowienie wniósł S.Z., domagając się jego uchylenia i wymierzenia organowi grzywny w kwocie co najmniej 1000 zł. W uzasadnieniu żalący się wskazał, iż udzielenia informacji publicznej domaga się od października 2013 r., a do dnia dzisiejszego jej nie otrzymał.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje: wniesione w niniejszej sprawie zażalenie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z art. 54 § 2 P.p.s.a. organ, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi, zobowiązany jest do jej przekazania sądowi wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę w terminie trzydziestu dni od dnia jej wniesienia. Art. 55 § 1 P.p.s.a. stanowi z kolei, iż w razie nie zastosowania się do powyższego obowiązku, Sąd może na wniosek skarżącego orzec o wymierzeniu organowi grzywny. Przy czym, w przypadku skarg dotyczących udostępnienia informacji publicznej termin ten, stosownie do art. 21 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198 ze zm.), wynosi 15 dni.
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie rozpoznającym niniejszą sprawę podziela w pełni pogląd przyjęty w orzecznictwie, że grzywna, o jakiej mowa w art. 55 § 1 P.p.s.a. ma charakter mieszany tj. dyscyplinująco - restrykcyjny, a wyłączną, materialnoprawną przesłanką wymierzenia grzywny jest niewypełnienie obowiązków określonych w art. 54 § 2 P.p.s.a. To, jakie przyczyny spowodowały nieprzekazanie skargi sądowi, pozostaje bez znaczenia w sprawie samego wymierzenia grzywny, może mieć jedynie wpływ na jej wysokość.
W przedmiotowej sprawie bezsporne jest, że skarżący wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach za pośrednictwem Prezydenta Miasta Ruda Śląska. Zatem, stosownie do art. w art. 54 § 2 P.p.s.a. organ ten miał obowiązek przekazać skargę wraz z odpowiedzią na nią i aktami sprawy, przy czym zobligowany był on do zachowania terminu o jakim mowa w art. 21 ustawy o dostępie do informacji publicznej. Nie podlega dyskusji fakt, iż w ustawowym terminie organ nie dopełnił ciążącego na nim obowiązku, bowiem skarga, którą Prezydent otrzymał w dniu 6 lutego 2014 r., przekazana została Sądowi w dniu 6 marca 2014 r. Tym samym za słuszne przyjąć trzeba stanowisko Sądu I instancji, a wymierzenie organowi grzywny było zgodne z prawem.