Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Izabella Kulig - Maciszewska po rozpoznaniu w dniu 12 września 2013 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia A. K. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 20 czerwca 2013 r., sygn. akt VIII SA/Wa 332/13 o odmowie przywrócenia terminu do wniesienia skargi w sprawie ze skargi A. K. na decyzję na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia [...] lutego 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności rozkazu personalnego w sprawie zwolnienia ze służby w Policji postanawia: oddalić zażalenie.
Postanowieniem z dnia 20 czerwca 2013 r., sygn. akt VIII SA/Wa 332/13 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odmówił A. K. przywrócenia terminu do wniesienia skargi na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia [...] lutego 2013 r. w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności rozkazu personalnego w sprawie zwolnienia ze służby w Policji.
W uzasadnieniu rozstrzygnięcia Sąd podał, iż postanowieniem z dnia 16 maja 2013 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę A. K. na ww. decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia [...] lutego 2013 r. Skarga została odrzucona wobec uchybienia terminu do jej wniesienia.
Pismem z 29 maja 2013 r. skarżący złożył wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi. W uzasadnieniu przedmiotowego wniosku wskazał, że o uchybieniu terminu do wniesienia skargi dowiedział się z postanowienia o odrzuceniu skargi doręczonego mu w dniu 22 maja 2013 r. Podniósł, że uchybienie terminu nastąpiło nie z jego winy. Skarżący wskazał, że zaskarżona decyzja została doręczona jego żonie w czasie kiedy on przebywał za granicą, natomiast przesyłkę zawierającą zaskarżoną decyzję otrzymał w dniu 3 kwietnia 2013 r. i dopiero wtedy zapoznał się z jej treścią. Na pytanie kiedy żona otrzymała przesyłkę usłyszał od niej odpowiedź, że 4 marca 2013 r., w związku z czym w jego ocenie skargę złożył w dniu 3 kwietnia 2013 r. w terminie. Nie wiedział, że żona odebrała przesyłkę w dniu 1 marca 2013 r. Wskazał, że nie mógł wcześniej przybyć do kraju z powodu choroby (co może potwierdzić świadek), tj. przyczyny od niego niezależnej, przez co nie ponosi winy w uchybieniu terminu.
Powołując treść przepisów art. 86 i art. 87 p.p.s.a., Sąd I instancji uznał, iż skarżący nie przedstawił okoliczności, które uprawdopodobniłyby brak jego winy w uchybieniu terminu do wniesienia skargi. Skarżący, będąc osobą, wobec której prowadzone było postępowanie, winien bowiem odpowiednio wcześnie zadbać o to, by uniknąć negatywnych konsekwencji uchybienia terminów procesowych. Późniejsze otrzymanie przez skarżącego przesyłki zawierającej zaskarżoną decyzję nie stanowiło przeszkody do wniesienia skargi w terminie. Skarżący przebywając za granicą mógł udzielić pełnomocnictwa, np. żonie, do zaskarżenia w jego imieniu niekorzystnej dla niego decyzji, mógł również ustalić telefonicznie w organie odwoławczym datę odbioru decyzji przez żonę. Skarżący wskazał, że był chory, jednak w ocenie Sądu w żaden sposób okoliczności tej nie uprawdopodobnił, nie przedstawił choćby zaświadczenia lekarskiego. Jednocześnie Sąd wyjaśnił, że przepisy ustawy p.p.s.a. nie przewidują środka dowodowego w postaci przesłuchania świadka.
Uznając, że niedochowanie przez skarżącego terminu do złożenia skargi nie jest następstwem okoliczności niezależnych od strony, lecz jest wynikiem niedostatecznej staranności w prowadzeniu własnych spraw, Sąd uznał, iż nie wystąpiły okoliczności uzasadniające przywrócenie uchybionego terminu.
Zażalenie na powyższe postanowienie złożył A. K., wnosząc o jego uchylenie i przywrócenie terminu do wniesienia skargi.