Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jan Paweł Tarno po rozpoznaniu w dniu 4 września 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia S. G. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 29 maja 2018 r. sygn. akt IV SA/Wr 197/18 o odmowie wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi S. G. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] lutego 2018 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia opłaty za pobyt dziecka w pieczy zastępczej postanawia: oddalić zażalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu postanowieniem z 29 maja 2018 r., IV SA/Wr 197/18, odmówił wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi S. G.na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z [...] lutego 2018 r., nr [...] w przedmiocie ustalenia opłaty za pobyt dziecka w pieczy zastępczej. W uzasadnieniu Sąd I instancji podniósł, że skarżący poza sformułowaniem w petitum skargi żądania w zakresie wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji, w żaden sposób nie uzasadnił złożonego wniosku, ani nie poparł go jakimikolwiek dokumentami, które świadczyłyby o zaistnieniu przesłanki wystąpienia znacznej szkody lub trudnych do odwrócenia skutków. Nie można za takie przesłanki uznać zaś ogólnych zarzutów stawianych wprost skarżonemu rozstrzygnięciu, gdyż mogą one zostać rozstrzygnięte dopiero w orzeczeniu kończącym postępowanie sądowe. Skoro brak było jakichkolwiek wyjaśnień uzasadniających wstrzymanie wykonania zakwestionowanej decyzji, to należało tym samym uznać, że w sprawie nie zachodzą przesłanki do zastosowania ochrony tymczasowej. Podkreślono również, że majątkowy charakter decyzji nie może stanowić samoistnej podstawy do wstrzymania jej wykonania, zwłaszcza gdy brak jest odpowiedniej płaszczyzny porównawczej jaką będą zawsze warunki materialne strony skarżącej.
Zażalenie na powyższe postanowienie wywiódł S. G., reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika, wnosząc o jego zmianę przez uwzględnienie wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. W uzasadnieniu podniesiono, że "skarżący co prawda nie uzasadnił wprost wniosku o wstrzymanie wykonania decyzji, jednakże wskazał okoliczności, które świadczą o zasadności udzielenia ochrony tymczasowej, wskazując na swoją trudną sytuację finansową i zdrowotną, czemu choćby wyraz dał w złożonym przez siebie oświadczeniu stanowiącym załącznik do wniosku o zwolnienie go z obowiązku ponoszenia kosztów sądowych wywołanych wniesieniem skargi". Zdaniem skarżącego "Sąd pominął fakt, że kwota wynikająca z zaskarżonej decyzji, tj. 2354,84 zł, może być kwotą znaczną w tym konkretnym przypadku i może stanowić duże obciążenie dla budżetu skarżącego, a konieczność zasięgnięcia np. kredytu na ten cel mogłaby spowodować dla skarżącego trudne do odwrócenia skutki".
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 61 § 3 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j.: Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm., dalej jako: "p.p.s.a."), sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Z konstrukcji tej normy prawnej wynika, że to na skarżącym spoczywa ciężar wykazania przesłanek zawartych w cytowanym przepisie, zaś sąd może wstrzymać wykonanie aktu lub czynności, jeżeli jest spełniona ustawowa przesłanka określona jako potencjalna możliwość wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, gdy akt lub czynność zostanie wykonana. Wniosek powinien zawierać spójną argumentację, popartą faktami oraz ewentualnie odnoszącymi się do nich dowodami, które uzasadniają wstrzymanie wykonania aktu lub czynności. Zadaniem Sądu jest zbadanie, czy argumenty przedstawione przez stronę przemawiają lub nie za wydaniem postanowienia o wstrzymaniu wykonania zaskarżonego aktu. Do wykazania, że zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, nie jest wystarczający sam wywód strony. Uzasadnienie takiego wniosku powinno odnosić się do konkretnych okoliczności pozwalających wywieść, że wstrzymanie zaskarżonego aktu lub czynności jest zasadne w stosunku do wnioskodawcy. Jego twierdzenia powinny zostać poparte dokumentami źródłowymi, zwłaszcza dotyczącymi jego sytuacji finansowej oraz majątkowej. Jeżeli we wniosku o wstrzymanie wykonania takiego aktu lub czynności strona nie wskaże okoliczności uzasadniających twierdzenie, że zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, to nie można tego uznać za brak formalny wniosku (art. 49 § 1), lecz za brak przesłanek udzielenia ochrony tymczasowej przez sąd, uzasadniający oddalenie wniosku. Sąd orzeka, bowiem w kwestii wstrzymania wykonania na podstawie przytoczonych we wniosku okoliczności, uwzględniając indywidualny charakter każdej sprawy i możliwość wystąpienia dla strony skarżącej niebezpieczeństw, o których mowa w art. 61 § 3 p.p.s.a. Ciężar dowodu w zakresie wykazania powyższych okoliczności, stanowiących podstawę do wstrzymania wykonania zaskarżanego aktu spoczywa na wnioskodawcy.