Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Monika Nowicka po rozpoznaniu w dniu 13 października 2010 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia D. K. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 13 sierpnia 2010 r., sygn. akt II SA/Łd 747/10 o przywrócenie terminu do złożenia skargi w sprawie ze skargi D. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] grudnia 2009 r., Nr [...] w przedmiocie ograniczenia czasookresu przyznania zasiłku stałego postanawia: oddalić zażalenie.
W dniu [...] maja 2010 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi odrzucił skargę D. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] grudnia 2009 r., Nr [...] w przedmiocie ograniczenia czasookresu przyznania zasiłku stałego. W dniu [...] lipca 2010 r. D. K. złożył wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi na w/w decyzję, a także złożył samą skargę.
Na mocy postanowienia z dnia 13 sierpnia 2010 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi odmówił D. K. przywrócenia terminu do wniesienia skargi na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] grudnia 2009 r., Nr [...] w przedmiocie ograniczenia czasookresu przyznania zasiłku stałego.
Uzasadniając swoje rozstrzygnięcie wskazał, że wnioskodawca nie uprawdopodobnił braku winy w uchybieniu terminu do wniesienia skargi. Sąd nie zakwestionował daty faktycznego odbioru przez skarżącego odpisu decyzji. Nie zanegował autentyczności złożonego przez D. K. zaświadczenia lekarskiego z dnia [...] lipca 2010 r. zawierającego oświadczenie: "chory pozostaje pod opieką tut. poradni neurologicznej i z tego powodu u chorego wystąpiła niesprawność ruchową (stwierdzona w styczniu 2010), wystąpienie której stwierdzono podczas wizyty w dniu [...] czerwca 2010r." Brak natomiast w ocenie Sądu zaświadczenia wydanego w okresie stycznia i lutego 2010 r., który uwiarygodniałby oświadczenie, że stan zdrowia skarżącego w tamtym okresie, czynił niemożliwym złożenie skargi. Samo stwierdzenie, że osoba, która zmierzała do dokonania czynności w pewnym okresie czasowym była chora, nie stanowi podstawy do przywrócenia terminu do dokonania takiej czynności. Skarżący był zobligowany wykazać, że choroba ta uniemożliwiła jej dokonanie czynności w przepisanym terminie. Sąd także zauważył, iż skarżący w dniu [...] kwietnia 2010 r. w towarzystwie znajomego przybył do Sądu celem zasięgnięcia informacji w sprawie oznaczonej sygnaturą akt [...]. Mógł zatem skorzystać z pomocy innych przy terminowym wniesieniu skargi. Pobyt skarżącego w sądzie stwarzał mu możliwość złożenia w tym czasie wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi. Wojewódzki Sąd Administracyjny zaznaczył także, iż D. K. został odpowiednio pouczony o terminie i sposobie wniesienia skargi. W jego interesie leżało dopełnienie wszystkich niezbędnych czynności umożliwiających skuteczne wniesie skargi.
D. K. zaskarżył powyższe postanowienie wnosząc o jego uchylenie i ponowne rozpatrzenie wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi.
W uzasadnieniu podał, że przez długi okres znajdował się pod wpływem zażywanych leków (w tym środków przeciwbólowych i przeciwzapalnych), które wpływały na jego prawidłowe funkcjonowanie zarówno w zakresie motorycznym, jak i psychicznym. Na skutek przyjmowanych leków był senny, apatyczny, a niejednokrotnie również otumaniony. Z tych przyczyn nie mógł dokonywać prawidłowych ocen sytuacji i podejmować odpowiednich decyzji.
Podkreślił, że mieszka samodzielnie od wielu lat. Utrzymuje się ze skromnego zasiłku. Wstydzi się rozmawiać z kimkolwiek o swoich problemach, z wyjątkiem M. P. i kilkoma znajomymi, którzy wyjechali w Polski. W swojej ocenie powinien napisać samodzielnie skargę w oparciu o posiadaną wiedzę i informację. Nikt tego za niego dokonać nie mógł.