Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Janina Antosiewicz po rozpoznaniu w dniu 13 października 2010 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia S.J. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 24 sierpnia 2010 r. sygn. akt IV SA/GI 1/10 o odrzuceniu zażalenia na postanowienie tego Sądu z dnia 22 lipca 2010 r. o odmowie sporządzenia uzasadnienia wyroku w sprawie ze skargi S.J. na decyzję Wojewody Śląskiego z dnia [...] października 2010 r. nr [...] w przedmiocie stypendiów postanawia: oddalić zażalenie
Zaskarżonym postanowieniem, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił zażalenie S.J. na postanowienie tego Sądu z dnia 22 lipca 2010 r., którym odmówiono skarżącemu sporządzenia uzasadnienia wyroku z dnia 22 czerwca 2010 r. W uzasadnieniu Sąd stwierdził, iż odpis postanowienia z dnia 22 lipca 2010 r. doręczony został stronie w dniu 28 lipca 2010 r., wraz z pouczeniem o sposobie i terminie złożenia zażalenia. Mimo prawidłowego pouczenia skarżący wniósł zażalenie bezpośrednio do Naczelnego Sądu Administracyjnego, który przekazał je według właściwości Sądowi I instancji w dniu 11 sierpnia 2010 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny podniósł, iż z uwagi na niewłaściwe skierowanie środka zaskarżenia skarżący uchybił ustawowemu terminowi do złożenia zażalenia, bowiem ten środek zaskarżenia przekazano Sądowi I instancji dopiero w dniu 11 sierpnia 2010 r. Z uwagi na tę okoliczność zażalenie S.J. odrzucone zostało na podstawie art. 178 w zw. z art. 197 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej ustawą P.p.s.a.
Zażalenie na to postanowienie wniósł do Naczelnego Sądu Administracyjnego S.J., nie stawiając mu żadnego zarzutu naruszenia prawa i podnosząc, iż działa w sprawie bez profesjonalnego pełnomocnika i że wniósł zażalenie do Naczelnego Sądu Administracyjnego w ustawowym terminie, co powinno skutkować uwzględnieniem zażalenia.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje: zażalenie nie posiada usprawiedliwionych podstaw.
Zgodnie z art. 177 § 1 ustawy P.p.s.a. skargę kasacyjną wnosi się do sądu, który wydał zaskarżony wyrok lub postanowienie. Przepis ten znajduje zastosowanie także w sprawach zażaleń kierowanych do Naczelnego Sądu Administracyjnego, co wynika z art. 197 § 2 tej ustawy. Oznacza to więc, że zażalenia na postanowienia wskazane w art. 194 § 1 pkt 1 do 10 kierowane są do Naczelnego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem odpowiedniego sądu wojewódzkiego. Zażalenie winno być wniesione w terminie siedmiu dni od doręczenia stronie odpisu postanowienia, co nakazuje art. 194 § 2 przywołanej ustawy, a zatem w tym terminie musi ono być złożone osobiście w sądzie, ewentualnie nadane za pośrednictwem Poczty Polskiej na adres właściwego wojewódzkiego sądu administracyjnego.
W przedmiotowej sprawie S.J. wniósł swoje zażalenie na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 22 lipca 2010 r. bezpośrednio do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Termin do wniesienia zażalenia upływał dla skarżącego w dniu 4 sierpnia 2010 r., bowiem otrzymał on odpis wskazanego postanowienia w dniu 28 lipca 2010 r. Z uwagi na fakt, iż skarżący skierował środek zaskarżenia do niewłaściwego Sądu, został on przekazany według właściwości w dniu 11 sierpnia 2010 r. i tę datę należało uznać za dzień złożenia zażalenia w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym.
Przepisy ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, odmiennie niż kodeksu postępowania administracyjnego w art. 65 § 2, nie zawiera przepisu sanującego niewłaściwe wniesienie środka zaskarżenia.
Brak takiego uregulowania, jak to uczynił ustawodawca w art. 65 § 2 kpa, nakłada na stronę obowiązek ścisłego przestrzegania trybu wnoszenia środków zaskarżenia w postępowaniu sądowym. Pismo wniesione do Sądu niewłaściwego tylko wówczas uznaje się za wniesione w terminie, jeśli przed upływem terminu do wniesienia zażalenia zostanie ono przesłane do sądu właściwego. Ten wymóg w przedmiotowej sprawie nie został zachowany.
Słusznie więc uznał Sąd I instancji, iż S.J. wniósł zażalenie z uchybieniem ustawowego terminu, zaś postanowienie o jego odrzuceniu w pełni odpowiada prawu.
Mając na uwadze powyższe Naczelny Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji, na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.