Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Aleksandra Łaskarzewska po rozpoznaniu w dniu 14 września 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia K. S. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 29 maja 2018 r., sygn. akt II SA/Rz 795/17 o odmowie przywrócenia terminu do uzupełnienia braku formalnego skargi w sprawie ze skargi K. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w T. z dnia [...] maja 2017 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania rozgraniczeniowego postanawia: oddalić zażalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie postanowieniem z dnia 29 maja 2018 r., odmówił K. S. przywrócenia terminu do uzupełnienia braku formalnego skargi na opisaną powyżej decyzję SKO w T. W motywach rozstrzygniecia Sąd I instancji podał, że postanowieniem z dnia 10 sierpnia 2017 r. odrzucił ww. skargę K. S. z powodu nieprzedłożenia jednego odpisu skargi. Zażalenie K. S. na to orzeczenie zostało odrzucone postanowieniem tut. Sądu z dnia 2 października 2017 r. Postanowieniem z dnia 1 grudnia 2017 r., sygn. akt I OZ 1715/17 Naczelny Sąd Administracyjny oddalił zażalenie K. S. na ostatnio wymienione postanowienie tut. Sądu z dnia 2 października 2017 r.
W dniu 4 maja 2018 r. do WSA w Rzeszowie wpłynęło pismo skarżącej datowane 2 maja 2018 r. i nadane w urzędzie pocztowym w tym ostatnim dniu, w którym wymieniona wniosła o przywrócenie uchybionego terminu, równocześnie przesyłając odpis skargi z dnia 20 czerwca 2017 r. Sąd I instancji przyjął zachowanie przez skarżącą siedmiodniowego terminu na wystąpienie z przedmiotowym wnioskiem. Jako początek biegu wskazanego terminu uznał dzień doręczenia skarżącej pisma z Wydziału Informacji Sądowej Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 12 kwietnia 2018 r., w którym pouczono wymienioną o możliwości wystąpienia z wnioskiem o przywrócenie uchybionego terminu. Sąd I instancji wskazał, że K. S. wnosząc o przywrócenie uchybionego przez siebie terminu do złożenia jednego odpisu skargi powołała się na okoliczność w postaci braku przekazania jej przez wnuczka korespondencji sądowej zwierającej wezwanie do uzupełnienia powyższego braku. Okoliczność ta jednak nie znajduje potwierdzenia w aktach niniejszej sprawy. Jak bowiem wynika ze znajdującego się na karcie 25 przedmiotowych akt zwrotnego potwierdzenia odbioru wezwania tut. Sądu z dnia 21 lipca 2017 r., jego odbiór nastąpił osobiście przez adresatkę, co jednoznacznie potwierdza jej podpis na powyższym potwierdzeniu z datą 25 lipca 2017 r. Sąd I instancji dodał, że podpis ten jest tożsamy z tym złożonym pod skargą. Zdaniem Sądu I instancji, w takiej sytuacji, nie sposób przyjąć, że podawana przez stronę okoliczność jest prawdziwa. Skutkuje to z kolei brakiem możliwości przyjęcia, że skarżąca uprawdopodobniła uchybienie przez nią terminu do przekazania jednego odpisu skargi, czego wymaga art. 87 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, dalej jako P.p.s.a.).
Na powyższe postanowienie skarżąca wniosła zażalenie podnosząc, że zawsze dokładała należytej staranności na wszystkich etapach toczącego się postępowania i w terminie wnosiła pisma, które miały wpływ na stan sprawy. Również w tym przypadku brakujący egzemplarz skargi został złożony natychmiast po otrzymaniu przez skarżącą pisma z Wydziału Informacji Sądowej NSA. Skarżąca podkreśliła, że jedynie w tym piśmie została pouczona o możliwości złożenia wniosku o przywrócenie uchybionego terminu, co też niezwłocznie uczyniła.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył co następuje.