Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym Przewodniczący Sędzia NSA Joanna Banasiewicz po rozpoznaniu w dniu 4 grudnia 2014 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia A. N. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 16 lipca 2014 r., sygn. akt II SAB/Wa 676/13 odrzucające zażalenie A. N. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 10 czerwca 2014 r., sygn. akt II SAB/Wa 676/13 w sprawie ze skargi A. N. na bezczynność Komendanta Głównego Policji w przedmiocie rozpatrzenia wniosku z dnia 11 września 2013 r. postanawia: odrzucić zażalenie.
A. N. wniósł zażalenie na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 10 czerwca 2014 r., sygn. akt II SAB/Wa 676/13, odrzucające jego zażalenie na postanowienie tego Sądu z dnia 21 lutego 2014 r., którym Sąd odrzucił zażalenie skarżącego na postanowienie z dnia 17 stycznia 2014 r. odrzucające skargę kasacyjną od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 9 grudnia 2013 r. w sprawie ze skargi A. N. na bezczynność Komendanta Głównego Policji w przedmiocie rozpatrzenia wniosku z dnia 11 września 2013 r.
Powyższe zażalenie na postanowienie z dnia 10 czerwca 2014 r. skarżący podpisał za pomocą podpisu elektronicznego. Sąd pismem z dnia 8 lipca 2014 r. wezwał skarżącego do uzupełnienia braków formalnych zażalenia, poprzez własnoręczne podpisanie zażalenia oraz nadesłanie jego odpisu w terminie 7 dni pod rygorem odrzucenia zażalenia. Wezwania doręczono skarżącemu w dniu 11 lipca 2014 r. Skarżący nie wykonał wezwania Sądu.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 16 lipca 2014r., sygn. akt II SAB/Wa 676/13, na podstawie art. 178 § 2 w zw. z art. 197 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm. - dalej "p.p.s.a."), odrzucił zażalenie skarżącego na postanowienie tego Sądu z dnia 10 czerwca 2014 r. z uwagi na nie uzupełnienie jego braków w wyznaczonym przez Sąd terminie. Sąd wskazał, że pismo wniesione przez stronę drogą elektroniczną winno być opatrzone późniejszym własnoręcznym podpisem strony, co wynika z art. 46 § 1 pkt 4 p.p.s.a.
Na powyższe postanowienie skarżący wniósł zażalenie opatrzone elektronicznym podpisem. W wykonaniu zarządzenia Przewodniczącego Wydziału I Izby Ogólnoadministracyjnej Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 8 października 2014 r., wezwano skarżącego do uzupełnienia braku formalnego zażalenia - w terminie 7 dni pod rygorem odrzucenia zażalenia - poprzez osobiste podpisanie zażalenia, bądź nadesłanie podpisanego egzemplarza. Skarżący nie wykonał zarządzenia Sądu we wskazanym terminie.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 46 § 1 pkt 4 powołanej ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, każde pismo strony powinno zawierać podpis strony albo jej przedstawiciela ustawowego lub pełnomocnika. Podpis powinien być własnoręczny, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w art. 46 § 4 ustawy, które w tej sprawie nie występują. W sytuacji braku własnoręcznego podpisu, Sąd wzywa stronę do usunięcia braku formalnego pisma przez jego podpisanie. Aby można było posługiwać się w postępowaniu sądowoadministracyjnym podpisem elektronicznym, musiałby istnieć stosowny ku temu przepis we wskazanym akcie prawnym.
Stosownie do art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 18 września 2001 r. o podpisie elektronicznym (Dz. U. Nr 130, poz. 1450 ze zm.) bezpieczny podpis elektroniczny weryfikowany przy pomocy kwalifikowanego certyfikatu wywołuje skutki prawne określone ustawą, jeżeli został złożony w okresie ważności tego certyfikatu. W rozdziale IX cytowanej ustawy znajdują się przepisy zmieniające między innymi przepisy Kodeksu cywilnego art. 60, art. 78 § 1 i § 2 dopuszczające możliwość wyrażenia woli osoby w stosunkach cywilnoprawnych przez ujawnienie jej w postaci elektronicznej. Ponadto ustawą z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne (Dz. U. Nr 64, poz. 565 ze zm.) w art. 36 pkt 3 i pkt 5 dokonano zmiany przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego, to jest art. 57 § 5 pkt 1 i art. 63 § 3a, dopuszczając możliwość wniesienia podania w formie dokumentu elektronicznego. Wskazane wyżej przepisy dotyczą wyłącznie zakresu, jaki reguluje dana ustawa. Natomiast w przepisach ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi nie ma odpowiednika wyżej wskazanych przepisów Kodeksu cywilnego i Kodeksu postępowania administracyjnego, a pojęcie podpisu elektronicznego w ogóle nie występuje. Tym samym, dla skuteczności pisma wnoszonego przez stronę drogą elektroniczną konieczne jest późniejsze opatrzenie go własnoręcznym podpisem, bowiem tylko taki podpis spełnia wymagania wynikające z art. 46 § 1 pkt 4 p.p.s.a. Takie stanowisko utrwalone jest w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego, w taki sposób wypowiedział się Sąd m. in. w orzeczeniach: z dnia 28 listopada 2014 r., sygn. akt I OZ 10903/14, z dnia 28 listopada 2014 r. sygn. akt I OZ 1095/14, z dnia 15 października 2014 r. sygn. akt I OZ 825/14, z dnia 20 września 2013 r. sygn. akt I OZ 781/13, wydanych w sprawach, w których skarżący był stroną, a także w wielu innych orzeczeniach, np.: z dnia 19 listopada 2014 r. sygn. akt I OZ 1029/14, z dnia 9 października 2014 r. sygn. akt I OZ 854/14, z dnia 4 lipca 2014 r. sygn. akt I OZ 501/14, z dnia 18 grudnia 2013 r. sygn. akt I OZ 1188/13, z dnia 10 września 2008 r. sygn. akt I OZ 673/08, z dnia 17 czerwca 2010 r. sygn. akt I OZ 437/10, z dnia 23 czerwca 2010 r. sygn. akt I OZ 455/10, z dnia 1 lipca 2010 r. sygn. akt I OZ 484/10.
Wskazać w tym miejscu należy na uchwałę Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 12 maja 2014 r., sygn. akt I OPS 10/13, zgodnie z którą, w postępowaniu sądowoadministracyjnym - z uwagi na treść art. 46 p.p.s.a. - nie jest dopuszczalne wniesienie do sądu pisma opatrzonego bezpiecznym podpisem elektronicznym w rozumieniu art. 3 pkt 2 ustawy z 18 września 2001 r. o podpisie elektronicznym, za pomocą środków komunikacji elektronicznej.
Wobec powyższego stwierdzić należy, że skoro w niniejszej sprawie skarżący na zażaleniu na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 16 lipca 2014 r. nie złożył - pomimo stosownego wezwania - własnoręcznego podpisu, to zażalenie takie należało uznać za obarczone brakiem formalnym, skutkującym jego odrzucenie.
Mając powyższe na uwadze Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 178 i 180 w związku z art. 197 p.p.s.a., postanowił jak w sentencji.