Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Borowiec po rozpoznaniu w dniu 25 kwietnia 2017 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia T.G. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 7 lutego 2017 r. sygn. akt I SAB/Wa 1557/16 o odrzuceniu skargi T.G. na bezczynność Prezydenta W. w przedmiocie rozpoznania wezwania do usunięcia naruszeń prawa postanawia oddalić zażalenie.
T.G. wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na "bezczynność i nienależyte wykroczenia poza granice prawnych obowiązków służbowych przez dyrekcję i pracowników ośrodka, tj. arogancję norm prawnych wobec wezwania do usunięcia naruszeń praw z dnia 12 sierpnia 2015 r. i niewydanie decyzji/postanowień (zaświadczeń), tj. stanowiska służbowego na piśmie (...)". W piśmie z dnia 12 sierpnia 2015 r. wniosła "wezwanie do usunięcia naruszeń praw przez dyrekcję ośrodka", wskazując w podpunktach kilkanaście dat wniosków. Ponadto zażądała "sprostowania fałszerstw" we wskazanych pismach.
Prezydent W. w odpowiedzi na skargę wniósł o jej oddalenie lub odrzucenie. Poinformował, że wniosek skarżącej został rozpatrzony postanowieniem z dnia 8 września 2015 r. nr [...] oraz pismem wyjaśniającym z dnia 10 września 2015 r. nr [...].
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 12 maja 2016 r. sygn. akt I SAB/Wa 804/15, na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j.: Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm., dalej w skrócie "P.p.s.a."), odrzucił skargę T.G. na bezczynność Prezydenta W. w przedmiocie rozpoznania wezwania do usunięcia naruszeń prawa. W uzasadnieniu postanowienia wskazał, że treść skargi na bezczynność Prezydenta W. jednoznacznie wskazuje, że jej przedmiotem jest nierozpatrzenie wniosku skarżącej z dnia 12 sierpnia 2015 r. w zakresie wzywającym do usunięcia naruszenia prawa, w rozpoznaniu wskazanych w nim wniosków, na co wskazuje treść skargi. Natomiast treść skierowanego do organu wezwania z dnia 12 sierpnia 2015 r. stanowi zażalenie - wniesione w trybie art. 37 Kodeksu postępowania administracyjnego - na nieterminowe załatwienie sprawy przez organ. Sąd stwierdził, że na rozstrzygnięcie wydane na podstawie powołanego przepisu nie służy zażalenie, zatem na nierozpoznanie takiego wniosku nie przysługuje również skarga na bezczynność do sądu administracyjnego.
Na skutek skargi kasacyjnej T.G. od powyższego postanowienia sprawę rozpoznawał Naczelny Sąd Administracyjny, który postanowieniem z dnia 7 października 2016 r. sygn. akt I OSK 1951/16 uchylił zaskarżone postanowienie. W uzasadnieniu postanowienia podał, że w art. 57 § 1 P.p.s.a. zostały określone wymogi, jakie powinna spełniać skarga do sądu administracyjnego. Wynika z nich m.in. obowiązek strony polegający na konieczności określenia: zaskarżonej decyzji, postanowienia, innego aktu lub czynności; czy określenia naruszenia prawa lub interesu prawnego. Powyższy przepis jest konsekwencją zasady skargowości, co oznacza, że tylko strona skarżąca może wskazać przedmiot zaskarżenia, który podlegać będzie kontroli sądu administracyjnego. Ani sąd, ani organ administracji, za pośrednictwem którego strona wniosła skargę, ani ktokolwiek inny, nie jest uprawniony do określenia przedmiotu zaskarżenia za skarżącego. To skarżący decyduje, który konkretnie akt lub czynność albo bezczynność będą przedmiotem kontroli legalności dokonywanej przez sąd administracyjny. Natomiast w świetle art. 49 § 1 P.p.s.a., jeżeli pismo strony nie może otrzymać prawidłowego biegu wskutek niezachowania warunków formalnych, przewodniczący wzywa stronę o jego uzupełnienie lub poprawienie w terminie siedmiu dni pod rygorem pozostawienia pisma bez rozpoznania, chyba że ustawa stanowi inaczej. Stosownie do treści art. 58 § 1 pkt 3 P.p.s.a., sąd odrzuca skargę, gdy nie uzupełniono w wyznaczonym terminie braków formalnych skargi. Celem przepisu art. 58 § 1 pkt 3 P.p.s.a. jest zdyscyplinowanie strony składającej skargę do podporządkowania się sprawności postępowania sądowego.