Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Irena Kamińska po rozpoznaniu w dniu 15 października 2008 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia E. P. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 13 maja 2008 r. sygn. akt I SA/Wa 1385/07 w przedmiocie odrzucenia zażalenia w sprawie ze skargi E. P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji administracyjnej postanawia: oddalić zażalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 13 maja 2008 r. odrzucił zażalenie skarżącej na postanowienie tego Sądu z dnia 24 stycznia 2008 r. w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu do sporządzenia uzasadnienia wyroku. W uzasadnieniu postanowienia wskazał, że na podstawie art. 178 w zw. z art. 197 § 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, wojewódzki sąd administracyjny odrzuci na posiedzeniu niejawnym zażalenie wniesione po upływie terminu lub z innych przyczyn niedopuszczalne, jak również zażalenie, którego braków strona nie uzupełniła w wyznaczonym terminie. Zgodnie natomiast z art. 220 § 3 wyżej powołanej ustawy skarga, skarga kasacyjna, zażalenie oraz skarga o wznowienie postępowania, od których pomimo wezwania nie został uiszczony należny wpis, podlegają odrzuceniu przez sąd.
W dniu 21 lutego 2008 r., jak wynika z akt sprawy, doręczone zostało skarżącej wezwanie do uiszczenia w terminie 7 dni wpisu od zażalenia, pod rygorem jego odrzucenia. W dniu 28 lutego 2008 r. upłynął bezskutecznie termin do uiszczenia wymaganego wpisu.
Postanowienie to zaskarżyła skarżąca. W złożonym zażaleniu E. P. podniosła, że wezwanie do uiszczenia wpisu nie zostało jej doręczone.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zawiera usprawiedliwionych podstaw prawnych.
Stosownie do treści art. 220 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej P.p.s.a., sąd nie podejmie żadnej czynności na skutek pisma, od którego nie zostanie uiszczona należna opłata, chyba że strona została zwolniona od ponoszenia kosztów sądowych. Brak stosownej opłaty skutkuje wezwaniem osoby wnoszącej określone pismo do jej uiszczenia w terminie siedmiu dni pod rygorem pozostawienia go bez rozpoznania. Wyjątek stanowią skarga, skarga kasacyjna, zażalenie oraz skarga o wznowienie postępowania, albowiem w stosunku do nich nieuiszczenie wpisu skutkuje ich odrzuceniem.
Szczegółowe zasady pobierania wpisu w sprawach sądowoadministracyjnych określa rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 221, poz. 2193). Stosownie do § 2 ust. 1 pkt 7 tego rozporządzenia od zażaleń na postanowienia wojewódzkiego sądu administracyjnego pobiera się wpis stały w kwocie 100 zł bez względu na przedmiot zaskarżonego aktu lub czynności. Skarżącej, jak wynika z akt sprawy, nie zostało przyznane prawo pomocy, które obejmowałoby zwolnienie jej od ponoszenia opłat sądowych. Ponadto w sprawie tej nie ma zastosowania art. 220 § 4 P.p.s.a., zgodnie z którym zażalenie wniesione na zarządzenie przewodniczącego o pozostawieniu pisma bez rozpoznania lub na postanowienie sądu o odrzuceniu środków prawnych takich jak skarga, skarga kasacyjna, zażalenie oraz skarga o wznowienie postępowania, od których pomimo wezwania nie został uiszczony należny wpis, jest wolne od wpisu.
Wskazać trzeba, iż podniesiony w zażaleniu zarzut niedoręczenia skarżącej wezwania do uiszczenia wpisu od zażalenia, nie zawiera potwierdzenia w aktach sprawy. Jak wynika z pisma Poczty Polskiej odpowiadającego na złożoną przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie Wydział I reklamację listu poleconego nr [...] nadanego w dniu [...] w Urzędzie Pocztowym w W. [...] do E. P. (zawierającego wezwanie do uiszczenia opłaty), przesyłka została doręczona skarżącej w dniu 21 lutego 2008 r., zaś jej odbiór pokwitowała ona osobiście.
W tych okolicznościach należało uznać, że kwestionowane postanowienie Sądu I instancji odpowiada prawu. Zażalenie E. P. na postanowienie Sądu z dnia 24 stycznia 2008 r. jako nieopłacone podlegało odrzuceniu.
Mając to na uwadze, Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 184 w związku z art. 197 § 2 P.p.s.a. orzekł jak w sentencji postanowienia.