Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Wojciech Chróścielewski po rozpoznaniu w dniu 16 października 2008 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia R. K. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 12 sierpnia 2008 r., sygn. akt II SA/Wa 1365/07 o odmowie przywrócenia terminu do wniesienia zażalenia w sprawie ze skargi R. K. na decyzję Ministra Obrony Narodowej z dnia [...], nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie wypowiedzenia stosunku służbowego zawodowej służby wojskowej postanawia: oddalić zażalenie
Zarządzeniem sędziego z dnia 5 czerwca 2008 r. pozostawiono bez rozpoznania wniosek R. K. o przywrócenie terminu do wniesienia skargi kasacyjnej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 19 października 2007 r. sygn. akt II SA/Wa 1365/07. Odpis niniejszego zarządzenia doręczono skarżącemu w dniu 17 czerwca 2008 r., jednocześnie pouczając o sposobie i terminie wniesienia przysługującego środka zaskarżenia. W dniu 24 czerwca 2008 r. R. K. wniósł zażalenie na powyższe zarządzenie, kierując je bezpośrednio do Naczelnego Sądu Administracyjnego. W następstwie tego, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, jako datę wniesienia zażalenia, przyjął dzień 27 czerwca 2008 r., tj. dzień, w którym Naczelny Sąd Administracyjny przekazał niniejsze zażalenie do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie.
Wnioskiem z dnia 27 czerwca 2008 r., sprecyzowanym pismem z dnia 11 lipca 2008 r., skarżący wniósł o przywrócenie terminu do wniesienia zażalenia. W uzasadnieniu wniosku podał, iż otrzymał z Sądu odpis zarządzenia zawierającego prawidłowe pouczenie, jednak osoba wysyłająca w jego imieniu ww. zażalenie błędnie skierowała je bezpośrednio do Naczelnego Sądu Administracyjnego z pominięciem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie. Ponadto wskazał, iż o zaistniałej pomyłce dowiedział się w dniu 27 czerwca 2008 r.
Postanowieniem z dnia 12 sierpnia 2008 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odmówił przywrócenia terminu do wniesienia zażalenia. Zdaniem Sądu okoliczności wskazane przez skarżącego w niniejszej sprawie nie uprawdopodabniają przesłanki braku winy w uchybieniu terminu zawartej w treści art. 87 § 2 cytowanej ustawy. Zgodnie z orzecznictwem sądowym omyłkowe skierowanie zażalenia bezpośrednio do Naczelnego Sądu Administracyjnego nie usprawiedliwia opóźnienia terminu przewidzianego w art. 194 § 2 Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (por. postanowienia NSA z dnia 13 grudnia 2004 r., sygn. FZ 480/04, niepubl.). Ponadto błędne wykonanie polecenia przez osobę, której skarżący powierzył wykonanie tej czynności w swoim imieniu z pewnością nie może być uznane za niezależną od strony i niemożliwą do przezwyciężenia okoliczność. Jest to jedynie skutek wadliwego wyboru skarżącego co do osoby, której powierzył wysłanie zażalenia.
Na powyższe postanowienie R. K. złożył zażalenie, wnosząc o jego uchylenie i przywrócenie terminu. W uzasadnieniu zażalenia skarżący powtórzył argumenty podniesione we wniosku o przywrócenie terminu.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., dalej p.p.s.a.), jeżeli strona uchybiła terminowi, jego przywrócenie możliwe jest jedynie wówczas, gdy uchybienie terminu nastąpiło bez winy strony. W orzecznictwie i w literaturze prawniczej przyjmuje się, iż brak winy w uchybieniu terminu powinien być oceniany z uwzględnieniem wszystkich okoliczności konkretnej sprawy, w sposób uwzględniający obiektywny miernik staranności, jakiej można wymagać od strony dbającej należycie o własne interesy. Przywrócenie terminu ma charakter wyjątkowy i nie jest możliwe, gdy strona dopuściła się choćby lekkiego niedbalstwa. Zatem przywrócenie terminu może mieć miejsce wtedy, gdy uchybienie terminu nastąpiło wskutek przeszkody, której strona nie mogła usunąć, nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku. Mając powyższe na uwadze oraz wzgląd na okoliczności sprawy niniejszej należy stwierdzić, iż skarżący nie uprawdopodobnił w przekonujący sposób jak tego wymaga art. 87 § 2 p.p.s.a., iż uchybienie terminu do wniesienia zażalenia nastąpiło bez jego winy.
Jak wynika bowiem z akt sprawy niniejszej skarżący został prawidłowo pouczony, iż zażalenie na zarządzenie z dnia 5 czerwca 2008 r. o pozostawieniu bez rozpoznania wniosku R. K. o przywrócenie terminu do wniesienia skargi kasacyjnej powinno być wniesione do Naczelnego Sądu Administracyjnego ale za pośrednictwem wojewódzkiego sądu administracyjnego. Pomimo tego, zażalenie to zostało wniesione bezpośrednio do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Skarżącego nie usprawiedliwia omyłka osoby, którą się posłużył w nadaniu zażalenia a za której czynności i zaniechania odpowiada procesowo. Omyłka przy wyborze adresata przy nadawaniu pisma procesowego nie może być bowiem uznana za przeszkodę, której przy zachowaniu należytej staranności nie można przezwyciężyć.
W takiej sytuacji należy stwierdzić, iż zasadnie Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zaskarżonym postanowieniem z dnia 12 sierpnia 2008 r. odmówił R. K. przywrócenia terminu do wniesienia zażalenia.
Mając powyższe na uwadze Naczelny Sąd Administracyjny w oparciu o art. 184 w związku z art. 197 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) postanowił zażalenie oddalić.