Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Irena Kamińska po rozpoznaniu w dniu 25 października 2012 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia M. T. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 12 września 2012 r., sygn. akt II SA/Wa 369/12 odrzucające skargę kasacyjną M. T. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 10 maja 2012 r. sygn. akt II SA/Wa 369/12 w sprawie ze skargi M. T. - przedstawicielki ustawowej małoletniej K. T. na decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia (...) stycznia 2012 r. nr (...) w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia w drodze wyjątku postanawia: oddalić zażalenie.
Postanowieniem z dnia 12 września 2012 r., sygn. akt II SA/Wa 369/12 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę kasacyjną M. T. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 10 maja 2012 r. sygn. akt II SA/Wa 369/12 w sprawie ze skargi M. T. - przedstawicielki ustawowej małoletniej K. T. na decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia (...) stycznia 2012 r. nr (...) w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia w drodze wyjątku.
W uzasadnieniu postanowienia Sąd pierwszej instancji wskazał, iż skarga kasacyjna skarżącej z dnia 6 września 2012 r., reprezentowanej przez pełnomocnika z urzędu, podlega obligatoryjnemu odrzuceniu z uwagi na wniesienie jej z uchybieniem terminu i braku formalnego - wniosku o jego przywrócenie.
W rozpoznawanej sprawie odpis wyroku wraz z uzasadnieniem został doręczony skarżącej w dniu 14 czerwca 2012 r., zatem termin do wniesienia skargi kasacyjnej upłynął w dniu 16 lipca 2012 r. Tymczasem skargę kasacyjną pełnomocnik skarżącej wniósł dopiero w dniu 6 września 2012 r., a do skargi kasacyjnej nie dołączył wniosku o przywrócenie terminu do jej wniesienia. Stąd zdaniem Sądu pierwszej instancji skarga kasacyjna została wniesiona z uchybieniem terminu. Natomiast podnoszone przez pełnomocnika skarżącej argumenty w zakresie rzeczywistej możliwości działania zostałyby ocenione w trakcie rozpoznawania wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi kasacyjnej.
W zażaleniu na powyższe postanowienie pełnomocnik skarżącej wskazał, iż zawiadomienie o ustanowieniu pełnomocnika z urzędu zostało mu doręczone w dniu 13.08.2012 r., natomiast skarga kasacyjna została złożona w dniu 6.09.2012 r. tj. z zachowaniem trzydziestodniowego terminu do złożenia skargi. Tym samym termin do złożenia skargi kasacyjnej został zachowany.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
W przedmiotowej sprawie bezsporne jest, że skarga kasacyjna została złożona po upływie terminu, o którym mowa w art. 177 p.p.s.a. Jak bowiem wynika z akt sprawy odpis wyroku wraz z uzasadnieniem został doręczony skarżącej w dniu 14 czerwca 2012 r., zatem termin do wniesienia skargi kasacyjnej upłynął w dniu 16 lipca 2012 r. W tej sytuacji bezsporne jest, że skarga kasacyjna złożona dniu 6 września 2012 r., jako spóźniona podlegała odrzuceniu na podstawie art. 178 p.p.s.a.
Wprawdzie przyczyną niezłożenia skargi kasacyjnej w terminie było postępowanie wpadkowe dotyczące ustanowienia dla skarżącego pełnomocnika z urzędu, jednakże fakt ten nie ma wpływu na bieg terminu do wniesienia skargi kasacyjnej. Termin do wniesienia skargi kasacyjnej jest terminem sądowym, który nie podlega skracaniu bądź wydłużaniu i na bieg którego nie ma wpływu fakt złożenia wniosku o przyznanie prawa pomocy czy toczenia się w tym przedmiocie postępowania zmierzającego do ustanowienia dla strony pełnomocnika z urzędu. Okoliczność ustanowienia pełnomocnika z urzędu, który działając za stronę wniesie skutecznie skargę kasacyjną będzie miała wpływ na termin, tylko gdy zostanie on ustanowiony po upływie terminu do wniesienia środka odwoławczego i pełnomocnik ten złoży wniosek o przywrócenie tego terminu. Jest to zatem jedyna czynność procesowa jaką ustanowiony po upływie terminu do wniesienia skargi kasacyjnej pełnomocnik może podjąć celem wniesienia skargi kasacyjnej. W konsekwencji na gruncie niniejszej sprawy skuteczne wniesienie skargi kasacyjnej i nadanie sprawie dalszego biegu byłoby możliwe jedynie w przypadku złożenia przez pełnomocnika wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi kasacyjnej i uwzględnienia tego wniosku przez Sąd.
Jak trafnie zauważył Sąd pierwszej instancji, skarga kasacyjna sporządzona przez profesjonalnego pełnomocnika ustanowionego dla skarżącej, wniosku takiego nie zawierała. Tym samym nie było jakichkolwiek podstaw aby uchybiony termin przywrócić. Tym bardziej nie było też podstaw do obliczania biegu terminu od daty doręczenia orzeczenia z uzasadnieniem pełnomocnikowi i przyjmowania tejże daty jako wyjściowej dla trzydziestodniowego terminu do wniesienia skargi kasacyjnej, skoro pełnomocnik został ustanowiony po doręczeniu rozstrzygnięcia i bezskutecznym upływie terminu określonego w art. 177 p.p.s.a.
Mając na uwadze powyższe Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 2 p.p.s.a. orzekł jak w sentencji postanowienia.