Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Izabella Kulig-Maciszewska po rozpoznaniu w dniu 28 października 2008 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia D. D. na zarządzenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 19 sierpnia 2008 r. sygn. akt I SA/Wa 1767/06 pozostawiające bez rozpoznania wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi kasacyjnej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 6 marca 2007 r. sygn. akt I SA/Wa 1767/06 w sprawie ze skargi D. D. na decyzję Ministra Budownictwa z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie odmowy wydania zaświadczenia p o s t a n a w i a: oddalić zażalenie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zarządzeniem z dnia 19 sierpnia 2008 r. sygn. akt I SA/Wa 1767/06 pozostawił bez rozpoznania wniosek D. D. o przywrócenie terminu do wniesienia skargi kasacyjnej od wyroku tegoż Sądu z dnia 6 marca 2007 r.
W uzasadnieniu Sąd zaznaczył, że skarżący wnosząc o przywrócenie terminu do złożenia skargi kasacyjnej nie dokonał czynności procesowej, w stosunku do której występuje o przywrócenie terminu, jak tego wymaga art. 87 § 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., dalej "P.p.s.a."). W związku z tym, Sąd działając na podstawie art. 49 § 1 P.p.s.a. wezwał D. D. do uzupełnienia powyższego wniosku, przez nadesłanie skargi kasacyjnej w terminie siedmiu dni pod rygorem pozostawienia pisma bez rozpoznania. Mimo to skarżący w zakreślonym terminie wezwania Sądu nie wykonał. Stąd wniosek należało pozostawić bez rozpoznania.
D. D. złożył zażalenie na powyższe postanowienie powołując się na okoliczność ubiegania się w niniejszej sprawie o zawieszenie postępowania sądowego. Skarżący wskazał, iż nie jest w stanie uzupełnić braków wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi kasacyjnej poprzez jej złożenie jej odpisów z uwagi na przymus adwokacko-radcowski.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie ma usprawiedliwionej podstawy.
Stosownie do art. 86 § 1 P.p.s.a. jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. Warunkiem skuteczności wniosku o przywrócenie uchybionego terminu jest łączne spełnienie przesłanek ustanowionych w przepisach art. 86 i art. 87 P.p.s.a.: uprawdopodobnienie przez stronę braku winy w uchybieniu terminu (art. 86 § 1 i art. 87 § 2), spowodowanie przez uchybienie terminu ujemnych skutków dla strony (art. 86 § 2), dochowanie terminu do wniesienia wniosku (art. 87 § 1), dopełnienie uchybionej czynności (art. 87 § 4).
W przypadku, gdy strona składając wniosek o przywrócenie terminu nie dokonała uchybionej czynności, zgodnie z art. 49 § 1 P.p.s.a. przewodniczący jest obowiązany wezwać stronę do uzupełnienia tego braku formalnego w terminie 7 dni pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpoznania. Stosownie zaś do treści art. 49 § 2 P.p.s.a., jeżeli strona nie uzupełniła braku w przepisanym terminie, przewodniczący zarządza pozostawienie pisma bez rozpoznania.
W niniejszej sprawie D. D. złożył wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi kasacyjnej, nie załączając do wniosku samej skargi kasacyjnej.
A zatem, należy podzielić stanowisko Sądu pierwszej instancji, że skoro rozpoznanie wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi kasacyjnej wymagało jednoczesnego dopełnienia uchybionej czynności, a skarżący, pomimo otrzymania prawidłowego wezwania Sądu, nie złożył skargi kasacyjnej, wniosek należało pozostawić bez rozpoznania na podstawie art. 49 § 2 P.p.s.a.
Pozostawienie zaś bez rozpoznania oznacza, że pismo nie wywiera żadnych skutków w sprawie, bowiem w ogóle nie dochodzi do jego rozpoznania, tj. do ustosunkowania się do treści wniosku. Jak wynika z treści art. 49 § 1 P.p.s.a. przewidziany w tym przepisie tryb uzupełniania braków pisma ma zastosowanie, gdy pismo strony nie może otrzymać prawidłowego biegu wskutek niezachowania warunków formalnych. Nie można zatem przyjąć - co sugeruje skarżący - że Sąd pozostawiając pismo bez rozpoznania nie uwzględnia żądania strony, gdyż z uwagi na braki formalne takiego wniosku, w ogóle nie przystępuje do jego merytorycznego rozpoznania.
Ustosunkowując się natomiast do argumentów strony dotyczących wnioskowania przez nią o zawieszenie postępowania należy zaznaczyć, że w niniejszej sprawie zostało wydane w dniu 30 kwietnia 2008 r. postanowienie odmawiające zawieszenia postępowania, które w chwili obecnej jest już prawomocne. Zatem powoływanie się przez stronę na możliwość zawieszenia postępowania sądowego staje się bezskuteczne.
Mając powyższe na uwadze, Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 184 w związku z art. 197 P.p.s.a., orzekł jak w postanowieniu