Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Jolanta Rajewska po rozpoznaniu w dniu 9 listopada 2007 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia A. W. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 23 sierpnia 2007 r., sygn. akt II SA/Wa 852/07 o odmowie sprostowania oraz dokonania wykładni postanowienia tego Sądu z dnia 18 czerwca 2007 r. o odrzuceniu skargi o wznowienie postępowania o sygnaturze II SA/Wa 1049/06 w sprawie ze skargi A. W. na postanowienie Generalnego Inspektora Danych Osobowych z dnia [...], nr [...] w przedmiocie odmowy zawieszenia postępowania administracyjnego postanawia oddalić zażalenie.
Postanowieniem z dnia 18 czerwca 2007 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę A. W. o wznowienie postępowania, wskazując, że postępowanie objęte skargą o wznowienie nie zostało jeszcze prawomocnie zakończone. Skarżąca wniosła o "uzupełnienie, sprostowanie oraz wykładnię tego postanowienia - jego uchylenie oraz zmianę po uwzględnieniu autentycznych faktów i dowodów". Postanowieniem z dnia 23 sierpnia 2007 r. WSA w Warszawie odmówił sprostowania oraz dokonania wykładni wskazanego postanowienia. Stwierdził, że w jego treści brak niedokładności, błędów pisarskich albo rachunkowych lub innych oczywistych omyłek podlegających sprostowaniu. Ponadto uznał, że postanowienie to jest jasne i nie budzi wątpliwości interpretacyjnych, które wymagałyby wyjaśnienia.
Zażalenie na powyższe postanowienie złożyła A. W., wnosząc o jego uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania. Zarzuciła, że postanowienie to wydane zostało bez podstawy prawnej i oparte jest na dokumencie przerobionym. Wskazała także, że Sąd nie przytoczył żadnych dowodów na to, że w postanowieniu z dnia 18 czerwca 2007 r. brak jest oczywistych omyłek i niedokładności. Ponadto podkreśliła, że w składzie, który wydał postanowienie z dnia 22 maja 2007 r., sygn. akt II SA/Wa 1049/06, została wymieniona asesor A. M., zaś asesor nie wchodzi w skład sądu administracyjnego.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 156 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270, ze zm. - dalej ustawa P.p.s.a.), sąd może z urzędu sprostować w wyroku niedokładności, błędy pisarskie lub inne oczywiste omyłki. Przepis ten pozwala na korektę orzeczenia w przypadku, gdy omyłka wynika wprost z orzeczenia, w sposób pozwalający na jej natychmiastowe rozpoznanie (por. J. P. Tarno, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, LexisNexis 2006, str. 341). Omyłką podlegającą sprostowaniu w tym trybie nie może być dostrzeżone przez stronę przeoczenie lub błąd wpływający na merytoryczną poprawność wydanego rozstrzygnięcia.
Zgodnie z art. 158 ustawy P.p.s.a., sąd, który wydał wyrok, rozstrzyga postanowieniem wątpliwości co do jego treści. Przedmiotem wykładni może być przede wszystkim sentencja wyroku, a wyjątkowo także jego uzasadnienie. Konieczność wykładni wyroku zachodzi wówczas, gdy jego treść jest sformułowana w sposób niejasny, który może budzić wątpliwości co do samego rozstrzygnięcia, zakresu powagi rzeczy osądzonej, a także sposobu jego wykonania. Wniosek o dokonanie wykładni nie może natomiast stanowić polemiki z rozstrzygnięciem czy jego uzasadnieniem, ani zmierzać do sprostowania, zmiany lub motywów wyroku.
Oba powołane przepisy mają zastosowanie do postanowień na mocy art. 166 ustawy P.p.s.a.
NSA nie dopatrzył się w postanowieniu z dnia 18 czerwca 2007 r. błędów pisarskich lub rachunkowych oraz oczywistych omyłek wymagających sprostowania. Jak słusznie wskazał Sąd I instancji, nie jest także konieczna wykładnia tego orzeczenia. Treść wniosku A. W. wskazuje, że skarżąca kwestionuje de facto prawidłowość wydanego orzeczenia, domagając się jego zmiany i uchylenia oraz wskazując, że Sąd nie uwzględnił ważnych faktów i dowodów. Zarzuty te nie mogą zostać uwzględnione w postępowaniu prowadzonym w wyniku złożenia wniosku o sprostowanie bądź wykładnię postanowienia w trybie art. 156 § 1 i 158 ustawy P.p.s.a. Pragnąc postawić merytoryczne zarzuty dotyczące poprawności odrzucenia jej skargi o wznowienie postępowania, skarżąca powinna złożyć skargę kasacyjną od postanowienia z dnia 18 czerwca 2007 r. W niniejszej sprawie nie mają także znaczenia zarzuty dotyczące udziału asesora w składzie orzekającym w sprawie o sygn. akt II SA/Wa 1049/06. Sprawa ta nie może być bowiem przedmiotem oceny NSA w postępowaniu wywołanym wniesieniem zażalenia od postanowienia wydanego w innej sprawie sądowoadministracyjnej o sygnaturze II SA/Wa 852/07.
W tym stanie rzeczy NSA uznał, że postanowienie WSA w Warszawie z dnia 23 sierpnia 2007 r. było prawidłowe, zaś zażalenie A. W. podlega oddaleniu na podstawie art. 184 w związku z art. 197 § 2 ustawy P.p.s.a.