Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Jolanta Rajewska po rozpoznaniu w dniu 9 listopada 2007 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia A. S. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 28 czerwca 2007 r., sygn. akt IV SO/Wa 53/07 o oddaleniu wniosku o wymierzenie organowi grzywny w sprawie ze skargi A. S. na postanowienie Szefa Służby Cywilnej z dnia [...],nr [...] w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu do dokonania czynności postanawia odrzucić zażalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 28 czerwca 2007 r. oddalił wniosek A. S. o wymierzenie Szefowi Kancelarii Prezesa Rady Ministrów grzywny w trybie art. 55 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270, ze zm. - dalej ustawa P.p.s.a.). Sąd wskazał, że grzywna jest środkiem dyscyplinującym organ do przekazania akt sprawy oraz odpowiedzi na skargę. Nie ma zatem podstaw do wymierzenia grzywny w przypadku, gdy organ dopełnił tego obowiązku, nawet jeżeli nastąpiło to z naruszeniem ustawowego terminu. Zażalenie na to postanowienie złożył A. S., wnosząc o jego uchylenie i wymierzenie organowi grzywny w maksymalnej wysokości. Wskazał, że organ przekazał akta sądowi dopiero po dwukrotnym wezwaniu do dokonania tej czynności, zaś grzywna jest karą za niezastosowanie się do obowiązków, o których mowa w art. 55 § 2 lub art. 54 § 2 ustawy P.p.s.a.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie podlega odrzuceniu jako niedopuszczalne. Zgodnie z art. 173 § 1 ustawy P.p.s.a., od wydanego przez wojewódzki sąd administracyjny wyroku lub postanowienia kończącego postępowanie w sprawie przysługuje skarga kasacyjna do Naczelnego Sądu Administracyjnego, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej. Postanowienie oddalające wniosek o wymierzenie grzywny w trybie art. 55 § 1 powołanej ustawy jest postanowieniem kończącym postępowanie, przysługuje więc od niego skarga kasacyjna, zaś wniesienie zażalenia jest niedopuszczalne. Taki pogląd został wypracowany w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego (między innymi w sprawach o sygnaturach: II OZ 212/05, I OZ 803/03, I OZ 1042/05,
I OZ 1328/05, II OSK 262/06, I OSK 521/06). Nie ma przy tym zastosowania art. 194 § 1 pkt 10 ustawy P.p.s.a., według którego na postanowienie wojewódzkiego sądu administracyjnego w przedmiocie wymierzenia grzywny przysługuje zażalenie do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Przepis ten dotyczy bowiem postanowień wydawanych w toku postępowania.
W okolicznościach niniejszej sprawy Naczelny Sąd Administracyjny nie mógł potraktować wniesionego zażalenia jako skargi kasacyjnej, ponieważ zażalenie to nie spełnia szczególnych wymagań ustawowych, jakim powinna co do swej konstrukcji odpowiadać każda skarga kasacyjna (art. 176 ustawy). Poza tym uwzględnić trzeba, że stosownie do art. 175 ustawy skarga kasacyjna powinna być bezwzględnie sporządzona przez adwokata lub radcę prawnego. Niezachowanie tego wymagania nie podlega zaś sanacji.
Powyższego stanu rzeczy nie mogła zmienić okoliczność, że wnoszący zażalenie dostosował się do błędnego pouczenia Sądu z dnia 5 lipca 2007 r.
o przysługującym mu uprawnieniu do wniesienia zażalenia. Okoliczność ta może być jednak podstawą wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi kasacyjnej.
W tym stanie rzeczy Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 180 w związku z art. 178 w związku z art. 197 § 2 ustawy P.p.s.a., orzekł jak w sentencji.