Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Anna Łukaszewska - Macioch po rozpoznaniu w dniu 4 listopada 2008 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia adwokata A. S. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 29 września 2008 r., sygn. akt II SA/Lu 485/07 o przyznaniu adwokatowi A. S., ustanowionemu w ramach prawa pomocy dla Z. W., wynagrodzenia tytułem nieopłaconej pomocy prawnej w sprawie ze skargi Z. W. w przedmiocie wymierzenia Wójtowi Gminy N. grzywny za niewykonanie orzeczenia Sądu w sprawie II SAB/Lu 34/02 dotyczącej świadczeń z pomocy społecznej postanawia: oddalić zażalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie postanowieniem z dnia 29 września 2008 r. sygn. akt II SA/Lu 485/07 przyznał z własnych środków budżetowych adwokatowi A. S. kwotę 146,40 zł, w tym 26,40 zł 22 % podatku od towarów i usług, tytułem nieopłaconej pomocy prawnej polegającej na sporządzeniu i wniesieniu skargi kasacyjnej, udzielonej Z. W. w sprawie z jego skargi w przedmiocie wymierzenia Wójtowi Gminy N. grzywny za niewykonanie orzeczenia Sądu w sprawie o sygn. SAB/Lu 34/02 dotyczącej świadczeń z pomocy społecznej.
W uzasadnieniu rozstrzygnięcia Sąd podał, że zasądzone pełnomocnikowi wynagrodzenie zostało obliczone w oparciu o § 18 ust. 1 pkt 2 lit. b rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz.U. Nr 163, poz. 1348 ze zm.), co stanowi kwotę 120 zł, która zwiększona została o 26,40 zł należnego podatku od towarów i usług na podstawie § 2 ust. 3 cyt. rozporządzenia w związku z art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535 ze zm.). Jednocześnie Sąd wskazał, że nie znalazł podstaw do zastosowania § 19 wskazanego wyżej rozporządzenia, umożliwiającego zwiększenie o 50 % powyższej kwoty.
Zażalenie na powyższe postanowienie złożył adwokat A. S., podnosząc, że w niniejszej sprawie należało się jemu "co najmniej dziesięć razy więcej niż przyznał mu Sąd, bo nie 146,40 zł, tylko 1464 zł brutto". Zaznaczył ponadto, że żądana kwota nie jest przez niego utożsamiana z wartością przedmiotu sporu.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Stosownie do treści art. 250 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) zwanej dalej: "P.p.s.a", wyznaczony adwokat, radca prawny, doradca podatkowy albo rzecznik patentowy otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów, radców prawnych, doradców podatkowych albo rzeczników patentowych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków. Szczegółowe zasady ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu reguluje rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz.U. Nr 163, poz. 1348 ze zm.).
Stosownie do § 2 ust. 1 powyższego rozporządzenia, zasądzając opłatę za czynności adwokata z tytułu zastępstwa prawnego, sąd bierze pod uwagę niezbędny nakład pracy adwokata, a także charakter sprawy i wkład pracy adwokata w przyczynienie się do jej wyjaśnienia i rozstrzygnięcia. W § 18 ust. 1 pkt 2 lit. b tego rozporządzenia ustalono wysokość minimalnej stawki za sporządzenie i wniesienie skargi kasacyjnej (120 zł). Z kolei zaś w § 19 pkt 1 postanowiono, że sąd może przyznać opłatę wyższą od stawki minimalnej w przypadku zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej w wysokości do 150 % stawki minimalnej za określoną czynność, może to jednak nastąpić tylko i wyłącznie w uzasadnionych szczególnymi okolicznościami przypadkach spraw o wyjątkowo skomplikowanym charakterze, w związku z którym zachodzi konieczność wykonania pracy nieproporcjonalnej do ustalonej stawki minimalnej.
Naczelny Sąd Administracyjny nie znalazł podstaw do uznania, że w niniejszej sprawie sytuacja taka zachodzi. Sprawa, w której wyznaczono adwokata A. S. pełnomocnikiem z urzędu nie cechuje się stopniem skomplikowania uzasadniającym przyznanie wynagrodzenia w zwiększonej do 150 % wysokości stawki minimalnej, tym bardziej więc pełnomocnikowi nie może zostać przyznana wnioskowana przez niego kwota 1464 zł brutto.
Z przedstawionych względów zaskarżonemu postanowieniu Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie nie można zarzucić naruszenia prawa.
Mając powyższe na uwadze Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 184 w związku z art. 197 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł jak w sentencji postanowienia.