Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jolanta Rajewska po rozpoznaniu w dniu 27 października 2010 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia Dyrektora Wojskowego Biura Emerytalnego w Szczecinie na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 15 września 2010 r., sygn. akt II SA/Wa 1273/10 o stwierdzeniu swej niewłaściwości i przekazaniu sprawy według właściwości do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie w sprawie ze skargi B. P. na decyzję Dyrektora Wojskowego Biura Emerytalnego w Szczecinie z dnia [...] grudnia 2009 r. w przedmiocie zawieszenia wypłaty emerytury wojskowej w drodze wyjątku postanawia: oddalić zażalenie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 15 września 2010 r., sygn. akt II SA/Wa 1273/10, rozpoznając sprawę ze skargi B. P. na decyzję Dyrektora Wojskowego Biura Emerytalnego w Szczecinie w przedmiocie zawieszenia wypłaty emerytury wojskowej w drodze wyjątku, uznał się miejscowo niewłaściwym i przekazał sprawę do rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Szczecinie jako właściwemu miejscowo do jej rozpoznania.
W uzasadnieniu Sąd I instancji wskazał, że w dniu 9 stycznia 2010 r. B. P. wniósł do Okręgowego Sądu w Szczecinie skargę na decyzję Dyrektora Wojskowego Biura Emerytalnego w Szczecinie z dnia [...] sierpnia 2009 r. Następnie na rozprawie skarżący sprecyzował, że wnosi odwołanie od decyzji Dyrektora Wojskowego Biura Emerytalnego w Szczecinie z dnia [...] grudnia 2009 r. W związku z tym postanowieniem z dnia [...] maja 2010 r. Sąd Okręgowy w Szczecinie uznał się za niewłaściwy i na podstawie art. 464 § 1 k.p.c. przekazał sprawę do rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie.
WSA w Warszawie podał, że w świetle art. 13 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.- dalej powoływana jako P.p.s.a.) do rozpoznania sprawy właściwy jest wojewódzki sąd administracyjny, na którego obszarze właściwości ma siedzibę organ administracji publicznej, którego działalność została zaskarżona. W niniejszej sprawie przedmiotem skargi jest decyzja Dyrektora Wojskowego Biura Emerytalnego w Szczecinie, a więc zgodnie z § 1 pkt 12 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 25 kwietnia 2003 r. w sprawie utworzenia wojewódzkich sądów administracyjnych oraz ustalenia ich siedzib i obszarów właściwości (Dz.U. Nr 72, poz. 652 ze zm.), właściwym miejscowo do rozpoznania tej skargi jest Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie. Zatem w oparciu o art. 59 § 1 P.p.s.a. przedmiotowa skarga podlegała przekazaniu według właściwości do Wojewódzkiego Sadu Administracyjnego w Szczecinie.
Na powyższe postanowienie zażalenie wniósł Dyrektor Wojskowego Biura Emerytalnego w Szczecinie, reprezentowany przez radcę prawnego, domagając się jego uchylenia jako wydanego z naruszeniem art. 52 § 1 i 2 P.p.s.a. W ocenie skarżącego skoro przedmiotowa sprawa nie jest sprawą z zakresu ubezpieczeń społecznych, a należy do właściwości sądów administracyjnych, to w takiej sytuacji od decyzji organu emerytalnego przysługuje odwołanie do organu wyższego stopnia, czyli do Ministra Obrony Narodowej. Dopiero od decyzji organu II instancji przysługuje skarga do właściwego sądu administracyjnego. Jako, że postępowanie administracyjne ma charakter dwuinstancyjny przekazanie sprawy sądowi administracyjnemu na obszarze właściwości którego ma siedzibę organ I instancji, bez rozpatrzenia odwołania przez organ odwoławczy stanowi naruszenie art. 52 P.p.s.a.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie posiada usprawiedliwionych podstaw.
Stosownie bowiem do art. 13 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm. - dalej powoływana jako P.p.s.a.) do rozpoznania sprawy właściwy jest wojewódzki sąd administracyjny, na którego obszarze właściwości ma siedzibę organ administracji publicznej, którego działalność została zaskarżona. Przepis ten określa właściwość miejscową tych sądów, przyjmując, że do rozpoznania sprawy właściwy jest ten wojewódzki sąd administracyjny, na obszarze którego ma siedzibę organ administracji publicznej, którego działalność została zaskarżona. Wyjątki od tej zasady mogą być wprowadzone tylko w drodze rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli wymagają tego względy celowości (art. 13 § 3 P.p.s.a.).