Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Marek Stojanowski po rozpoznaniu w dniu 28 września 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia M.S. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 5 czerwca 2018 r., sygn. akt I SA/Wa 454/18 oddalające wniosek M.S. o wyłączenie sędziów Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie: Emilii Lewandowskiej, Bożeny Marciniak i Przemysława Żmicha od orzekania w sprawie ze skargi M.S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] stycznia 2018 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania pomocy finansowej postanawia: oddalić zażalenie.
Wnioskiem złożonym w dniu 22 maja 2018 r. skarżący M.S. zwrócił się o wyłączenie sędziów Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie Emilii Lewandowskiej, Bożeny Marciniak i Przemysława Żmicha od udziału w sprawie z jego skargi na ww. decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...].
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zaskarżonym postanowieniem odmówił uwzględnienia ww. wniosku. Jak wskazał w uzasadnieniu, w niniejszej sprawie nie zachodzą przesłanki, o których mowa w art. 18 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r. poz. 1369 ze zm., dalej: P.p.s.a.), uzasadniające wyłączenie wskazanego sędziego z mocy ustawy. Również sam wnioskodawca nie wykazał, aby pomiędzy nim a sędzią, o wyłączenie którego wnosi, istniał, jakiś szczególny stosunek osobisty mogący poddawać w wątpliwość ich bezstronność przy orzekaniu. Wnioskodawca nie podał żadnych konkretnych okoliczności, które wskazywałyby na istnienie przynajmniej jednej z przesłanek wyłączenia sędziego. Ponadto w oświadczeniach z dnia 24, 25 i 28 maja 2018 r. sędziowie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie Przemysław Żmich, Emilia Lewandowska i Bożena Marciniak wskazali, że nie istnieją okoliczności, które mogłyby wywołać uzasadnione wątpliwości co do ich bezstronności w sprawie, jak również nie zachodzą okoliczności wymienione w art. 18 § 1 p.p.s.a. Oświadczenia pozwalają przyjąć, że nie istnieją okoliczności, które wywołują uzasadnioną wątpliwość, co do bezstronności wymienionych sędziów (art. 19 p.p.s.a.).
Zażalenie na powyższe postanowienie wywiódł M.S. podnosząc, że Sąd orzeka zawsze na jego niekorzyść, tak jak sędziowie, o których wyłączenie wnosił.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Naczelny Sąd Administracyjny podziela stanowisko wyrażone przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w zaskarżonym postanowieniu, iż w niniejszej sprawie brak jest podstaw do uwzględnienia wniosku skarżącego o wyłączenie sędziów Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie: Emilii Lewandowskiej, Bożeny Marciniak i Przemysława Żmicha. W sprawie nie występują bowiem żadne okoliczności uzasadniające wyłączenie sędziów z mocy samej ustawy. Brak jest także przesłanek uzasadniających zastosowanie instytucji wyłączenia sędziów w oparciu o art. 19 P.p.s.a. Samo podejmowanie przez wymienionych we wniosku sędziów niekorzystnych, w odczuciu skarżącego, rozstrzygnięć w innych sprawach toczących się z jego udziałem nie stanowi podstawy do wyłączenia od orzekania w niniejszej sprawie. Przesłanką taką nie jest również subiektywne przekonanie skarżącego o braku bezstronności sędziego. Przyczyny wyłączenia muszą mieć charakter obiektywny i znajdować potwierdzenie w podnoszonych przez stronę okolicznościach faktycznych. W niniejszej zaś sprawie taka sytuacja nie wystąpiła.
Dodatkowo sędziowie, których dotyczył wniosek o wyłączenie od orzekania, w postępowaniu przed Sądem pierwszej instancji złożyli wymagane w art. 22 § 2 P.p.s.a. oświadczenie. W świetle zaś utrwalonego orzecznictwa sądów administracyjnych, autorytet moralny sędziego przemawia za wiarygodnością złożonego wyjaśnienia i jeżeli strona żądająca wyłączenia zaprzecza jego prawdziwości, obowiązana jest wskazać i udowodnić okoliczności, które podważałyby wiarygodność oświadczenia sędziego (por. postanowienia NSA z dnia 28 kwietnia 2016 r., I OZ 389/16, I OZ 390/16, I OZ 391/16).
W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego, we wniosku skarżącego o wyłączenie sędziów oraz w rozpoznawanym zażaleniu brak jest wskazania okoliczności i argumentów, które podważałyby prawdziwość oświadczeń złożonych przez sędziów WSA w Warszawie w niniejszej sprawie. W konsekwencji stwierdzić należy, iż Sąd I instancji trafnie uznał, że złożony w sprawie wniosek o wyłączenie nie zasługiwał na uwzględnienie.
Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 184 w związku z art. 197 § 2 P.p.s.a., Naczelny Sąd Administracyjny oddalił zażalenie.