Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Marzenna Linska - Wawrzon po rozpoznaniu w dniu 15 października 2014 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia M. W. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 31 lipca 2014 r., sygn. akt II SA/Gd 111/14, o odmowie przywrócenia terminu do uzupełnienia braków formalnych sprzeciwu w sprawie ze skargi M. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Słupsku z dnia [...] grudnia 2013 r., nr [...] w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej postanawia: oddalić zażalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku postanowieniem z dnia 31 lipca 2014 r., sygn. akt II SA/Gd 111/14, po rozpoznaniu wniosku M. W., odmówił przywrócenia terminu do uzupełnienia braków formalnych sprzeciwu od postanowienia Referendarza Sądowego z dnia 29 kwietnia 2014 r., sygn. akt II SA/Gd 111/14 w przedmiocie odmowy przyznania prawa pomocy.
W uzasadnieniu postanowienia Sąd wskazał, że zarządzeniem z dnia 28 maja 2014 r. zobowiązano skarżącą do uzupełnienia braku formalnego sprzeciwu poprzez podpisanie znajdującego się w aktach sprawy sprzeciwu przysłanego pocztą elektroniczną bądź nadesłanie odpisu sprzeciwu zawierającego własnoręczny oryginalny podpis. Odpis zarządzenia doręczono skarżącej w dniu 16 czerwca 2014 r., zatem termin do jego wykonania upłynął w dniu 23 czerwca 2014 r. Skarżąca w zakreślonym terminie nie uzupełniła braku formalnego sprzeciwu.
Skarżąca wniosła w dniu 3 lipca 2014 r. o przywrócenie terminu do usunięcia braków formalnych sprzeciwu, załączając podpisany sprzeciw. Wyjaśniła, że warunkiem usunięcia braków formalnych sprzeciwu było posiadanie przez nią środków finansowych na opłacenie listu poleconego w celu przesłania korespondencji zawierającej podpisany sprzeciw. Z uwagi na brak tych środków skarżąca nie mogła dokonać powyższego w wymaganym terminie. Dopiero w dniu 2 lipca 2014 r. skarżąca uzyskała środki finansowe na dokonanie tej czynności w wyniku zaciągnięcia pożyczki.
W ocenie Sądu skarżąca nie uprawdopodobniła okoliczności wskazujących na brak winy w niezachowaniu terminu. Twierdzeniom skarżącej o braku środków na pokrycie kosztów nadania podpisanego sprzeciwu listem poleconym Sąd nie dał wiary. Koszty nadania listu poleconego są bowiem nieznaczne, a skarżąca nie jest osobą pozbawioną jakiegokolwiek majątku. Przysługuje jej prawo własności nieruchomości rolnej o powierzchni 7,51 ha. Ponadto skarżąca mogła wykonać zobowiązanie do uzupełnienia braku formalnego sprzeciwu polegającego na braku podpisu także bez pośrednictwa urzędu pocztowego, przez podpisanie sprzeciwu znajdującego się w aktach bądź złożenie podpisanego sprzeciwu bezpośrednio w biurze podawczym sądu. Z treści wniosku nie wynika przy tym, aby zaistniały jakiekolwiek przeszkody uniemożliwiające skarżącej usunięcie braków formalnych sprzeciwu w taki sposób.
Z tych względów Sąd wniosek oddalił na podstawie art. 86 § 1 p.p.s.a.
Skarżąca wniosła zażalenie na powyższe postanowienie.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługiwało na uwzględnienie.
Stosownie do treści art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270, dalej "p.p.s.a."), jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek przywróci termin. Z powyższego unormowania wynika, że brak winy w uchybieniu terminu stanowi konieczną i podstawową przesłankę przywrócenia terminu.
Przy ocenie braku winy w uchybieniu terminu przyjąć należy pewien obiektywny miernik staranności, co oznacza, że tylko stwierdzenie, iż strona danej przeszkody nie była w stanie przewidzieć, uzasadnia uwzględnienie wniosku. Chodzi więc o okoliczności od strony całkowicie niezależne i nieprzewidywalne.
Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego trafnie ocenił Sąd Wojewódzki w zaskarżonym postanowieniu, że skarżąca nie uprawdopodobniła braku swej winy w uchybieniu terminu. Trudno uznać aby okoliczność zapewnienia środków na pokrycie kosztów korespondencji była nie do przewidzenia lub niemożliwa do usunięcia. Dlatego przy zachowaniu należytej staranności strona powinna podjąć czynności zapewniające jej możliwość opłacenia pilnej i koniecznej korespondencji związanej z prowadzeniem sprawy sądowej.
W rozpoznawanym zażaleniu skarżąca nie wskazała na żadne takie okoliczności, które mogłyby podważyć kontrolowane postanowienie Sądu pierwszej instancji.
W tym stanie sprawy, Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 184 w związku z art. 197 § 2 p.p.s.a. oddalił wniesione zażalenie.