Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Jolanta Rudnicka po rozpoznaniu w dniu 17 maja 2017 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażaleń K. B., M. B. oraz M. J. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 18 stycznia 2017 r., sygn. akt I SA/Wa 929/13 odrzucające zażalenie M. J. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 20 października 2016 r., sygn. akt I SA/Wa 929/13 odmawiające przyznania prawa pomocy M. J. w sprawie ze skargi A. K., M. T., U. T. i L. W. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Warszawie z dnia [...] lutego 2013 r., nr [...] w odmowy wszczęcia postępowania w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji postanawia: 1. oddalić zażalenie M. J., 2. odrzucić zażalenia K. B. i M. B.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 18 stycznia 2017 r., sygn. akt I SA/Wa 929/13 odrzucił zażalenie M. J. na postanowienie tegoż Sądu z dnia 20 października 2016 r. odmawiające przyznania M. J. prawa pomocy. Powodem odrzucenia zażalenia było nieuzupełnienie braków formalnych w terminie.
Sąd wskazał, że na postanowienie z dnia 20 października 2016 r. o odmowie przyznania M. J. prawa pomocy zażalenie wniosła K. B. nie załączając stosownego pełnomocnictwa. W związku z tym - na podstawie art. 178 w zw. z art. 197 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r., poz. 718 - dalej "p.p.s.a.") - pismem z dnia 14 listopada 2016 r. Sąd wezwał ją do usunięcia braków formalnych zażalenia - w terminie 7 dni od otrzymania wezwania pod rygorem odrzucenia zażalenia - poprzez złożenie pełnomocnictwa upoważniającego ją do występowania w imieniu M. J. przed sądami administracyjnymi. Sąd wskazał, że odpis w/w zarządzenia został skutecznie doręczony K. B. w dniu 16 listopada 2016 r., co oznacza, że termin do uzupełnienia braków upłynął w dniu 23 listopada 2016 r. Jednak do dnia wydania niniejszego postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie K. B. nie złożyła wymaganego pełnomocnictwa. Wobec tego Sąd zażalenie odrzucił.
Na powyższe postanowienie, zażalenie wnieśli M. J., K. B. i M. B.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z 34 p.p.s.a., strony i ich organy lub przedstawiciele ustawowi mogą działać przed sądem osobiście lub przez pełnomocników. Pełnomocnikiem strony może być adwokat lub radca prawny, a ponadto inny skarżący lub uczestnik postępowania, (...). Stosownie zaś do art. 194 § 3 p.p.s.a., zażalenie powinno czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym. Jednym z takich wymagań jest, zawarty w art. 37 § 1 p.p.s.a. obowiązek dołączenia do akt przez pełnomocnika - przy pierwszej czynności procesowej - pełnomocnictwa z podpisem mocodawcy lub wierzytelnego odpisu pełnomocnictwa. Natomiast w myśl art. 49 § 1 p.p.s.a., jeżeli pismo strony nie może otrzymać prawidłowego biegu wskutek niezachowania warunków formalnych, przewodniczący wzywa stronę do jego uzupełnienia lub poprawienia w terminie 7 dni, pod rygorem odrzucenia zażalenia, wynikającym z art. 178 w związku z art. 197 § 2 p.p.s.a.
W niniejszej sprawie zażalenie na postanowienie odmawiające M. J. przyznania prawa pomocy z dnia 20 października 2016 r. złożyła w jego imieniu K. B. nie załączając jednak stosownego pełnomocnictwa do działania w jego imieniu - pomimo stosownego wezwania Sądu w tym zakresie. Wobec tego Sąd I instancji zasadnie zażalenie odrzucił. Zaskarżone postanowienie jest zatem zgodne z przepisami obowiązującego prawa, a zażalenie M. J. zasługuje na oddalenie - co orzeczono w pkt 1 niniejszego postanowienia.
W odniesieniu do zażaleń K. B. i M. B. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 18 stycznia 2017 r., uznać należy, że zażalenia te podlegają odrzuceniu, gdyż są niedopuszczalne.
Wskazać należy, że zgodnie z art. 252 § 3 p.p.s.a., postanowienie o przyznaniu lub odmowie przyznania prawa pomocy doręcza się stronie, która złożyła wniosek. Natomiast zażalenie na to postanowienie przysługuje wyłącznie wnioskodawcy. Z brzmienia powyższego przepisu wynika zatem, że krąg stron w postępowaniu o przyznanie prawa pomocy ograniczono tylko do podmiotu występującego z takim wnioskiem, a ponadto prawo do zaskarżania orzeczeń dotyczących prawa pomocy przyznano tylko tym osobom. Tym samym strona nie występująca z wnioskiem o przyznanie prawa pomocy nie ma legitymacji do wniesienia zażalenia od postanowienia wojewódzkiego sądu administracyjnego w tym przedmiocie.
Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że K. B. i M. B. nie byli osobami uprawnionymi do wniesienia zażalenia na postanowienie w przedmiocie prawa pomocy, jakie zgodnie z art. 252 § 3 p.p.s.a. przysługuje jedynie wnioskodawcy, którym w sprawie niniejszej był M. J.
Z tych względów Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 184 w związku z art. 197 oraz na podstawie art. 178 w zw. z art. 197 p.p.s.a., postanowił jak w sentencji