Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Jolanta Rudnicka po rozpoznaniu w dniu 13 lutego 2014 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia H.A. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 19 grudnia 2013 r., sygn. akt II SA/Bk 1037/13 odrzucające wniosek o przywrócenie terminu do złożenia skargi w sprawie ze skargi H. A. na uchwałę Rady Miejskiej w S. z dnia [...] czerwca 2010 r. nr [...] w przedmiocie scalenia i podziału nieruchomości postanawia oddalić zażalenie.
Postanowieniem z 26 listopada 2013 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku odrzucił skargę H. A. na uchwałę Rady Miejskiej w S. z dnia [...] czerwca 2010 r. nr [...] w przedmiocie scalenia i podziału nieruchomości. Podstawą odrzucenia było złożenie skargi po upływie 30-dniowego terminu, o którym mowa w art. 53 § 2 ustawy z 30 sierpnia 2002 roku - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. 2012 r., poz. 270, dalej p.p.s.a.) Niniejsze postanowienie zostało doręczone Skarżącej dnia 2 grudnia 2013 r. (k. 25).
W dniu 11 grudnia 2013 r. Skarżąca nadała w urzędzie pocztowym na adres sądu wniosek o przywrócenie terminu do złożenia skargi. W uzasadnieniu strona skarżąca podniosła, że uchybienie zaistniało wskutek niedyspozycji Skarżącej związanej ze śmiercią jej syna w czerwcu 2012 r. Z uzasadnienia niniejszego wniosku wynika także, że Skarżąca była przekonana o prawidłowości wniesienia powtórnego wezwania organu do usunięcia naruszenia prawa (pismo z 10 września 2013 r.), którego złożenie, w jej ocenie, wyznaczało termin do złożenia kolejnej skargi na ww. uchwałę.
Postanowieniem z dnia 19 grudnia 2013 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku odrzucił przedmioty wniosek.
W ocenie Sądu w dniu 2 grudnia 2013 r., czyli z dniem doręczenia postanowienia o odrzuceniu skargi, ustała przyczyna uchybienia terminu do złożenia wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi. Wtedy bowiem Skarżąca dowiedziała się, że uchybiła terminowi do wniesienia skargi. Wobec powyższego ostatnim dniem na złożenie wniosku o przywrócenie terminu był 9 grudnia 2013 r. Tymczasem przedmiotowy wniosek strona skarżąca złożyła dopiero 11 grudnia 2013 r., a zatem z przekroczeniem wspomnianego 7- dniowego terminu liczonego od dnia ustania przyczyny uchybienia.
Mając na uwadze powyższe, Sąd wskazał, że skarżąca przekroczyła siedmiodniowy termin do złożenia wniosku (art. 87 § 1 p.p.s.a.), a zatem wniosek jest spóźniony i podlega odrzuceniu (art. 88 p.p.s.a.).
Zażalenie na powyższe postanowienie złożyła H. A., podnosząc, iż wnosi o przywrócenie terminu do wniesienia skargi, gdyż nieświadomie przekroczyła siedmiodniowy termin do złożenia wniosku o przywrócenie terminu. Zdaniem skarżącej Sąd powinien pouczyć ją, że złożenie takiego wniosku obarczone jest siedmiodniowym terminem. Ponadto wskazała, że uchybienie terminowi było spowodowane jej złym stanem zdrowia wywołanym toczącym się postępowaniem.
W uzupełnieniu zażalenia skarżąca nadesłała karty choroby, na potwierdzenie informacji o stanie zdrowia.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie jest zasadne.
Oceniając złożony wniosek o przywrócenie terminu do dokonania czynności w postępowaniu sądowym Sąd w pierwszej kolejności bada, czy spełnia on wymogi formalne, tj. między innymi to, czy został złożony w terminie określonym w art. 87 § 1 p.p.s.a. Zgodnie bowiem z powołanym przepisem, pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu. W myśl natomiast art. 88 p.p.s.a. spóźniony lub na mocy ustawy niedopuszczalny wniosek o przywrócenie terminu sąd odrzuci na posiedzeniu niejawnym.