Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Joanna Banasiewicz po rozpoznaniu w dniu 22 września 2009 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia W. K. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 14 lipca 2009 r., sygn. akt I SA/Wa 742/08 o odmowie przywrócenia terminu do uzupełnienia braków formalnych pisma z dnia 21 lutego 2009 r. w sprawie ze skargi W. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Warszawie z dnia [...] marca 2008 r., nr [...] w przedmiocie zasiłku celowego postanawia: oddalić zażalenie
W dniu 24 lutego 2009 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie wpłynęło pismo W. K. do którego dołączone było pełnomocnictwo dla ustanowionego w niniejszej sprawie z urzędu adwokata. Powyższe pismo zostało wniesione w formie kserokopii. W wykonaniu zarządzenia Przewodniczącej Wydziału z dnia 26 lutego 2009 r. pełnomocnik skarżącego wezwany został do uzupełnienia -w terminie 7 dni - braków formalnych powyższego pisma przez nadesłanie jego oryginału lub podpisanie przez skarżącego nadesłanej kopii pisma.
Wobec nieuzupełnienia powyższych braków w wyznaczonym terminie, zarządzeniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 17 kwietnia 2009 r. pozostawiono to pismo bez rozpoznania, a wniesione na to zarządzenie zażalenie Naczelny Sąd Administracyjny oddalił postanowieniem z dnia 5 czerwca 2009 r. sygn. akt I OZ 591/09.
W dniu 13 maja 2009 r. skarżący - reprezentowany przez adw. J. R. , wniósł o przywrócenie terminu do uzupełnienia braków formalnych pisma z dnia 21 lutego 2009 r. W uzasadnieniu wniosku pełnomocnik podniósł, iż W. K. uchybił wyznaczonemu terminowi z uwagi na to, że wezwanie do nadesłania oryginału pisma skierowane zostało do Kancelarii Prawnej pełnomocnika, z którą skarżący nie utrzymywał kontaktu. Kierowana do W. K. korespondencja pozostawała bez odpowiedzi, jednak zainteresowany starał się spełniać wymogi procedury sądowej i złożył do akt sprawy pełnomocnictwo dla ustanowionego z urzędu adwokata, nie informując kancelarii o tym fakcie. Należy przypuszczać, że dostarczenie Sądowi kserokopii pisma zostało dokonane omyłkowo. W tej sytuacji, zdaniem pełnomocnika, zasadne jest przywrócenie uchybionego terminu.
Postanowieniem z dnia 14 lipca 2009 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odmówił przywrócenia terminu. W ocenie Sądu, z całą pewnością nie można uznać za okoliczność wyłączającą winę skarżącego tego, że nie odpowiada on na otrzymywane od wyznaczonego z urzędu pełnomocnika pisma (w tym przesłane w dniu 26 marca 2009 r. przez pełnomocnika wezwanie do uzupełnienie braków formalnych pisma), ani w żaden inny sposób nie kontaktuje się swoim adwokatem. Skoro bowiem dobrowolnie nie realizuje on swoich uprawnień związanych z przyznanym mu prawem pomocy (nie kontaktuje się samodzielnie z pełnomocnikiem, ani nie odpowiada na jego pisma) musi się liczyć z negatywnymi konsekwencjami takiego działania, w tym skutkiem w postaci nie dopełnienia w terminie czynności procesowych, dla których jego osobista aktywna postawa jest niezbędna (konieczność własnoręcznego podpisania pisma). W tym stanie rzeczy nie sposób uznać, że uchybienie wyznaczonemu terminowi nastąpiło bez jego winy.
Na powyższe postanowienie W. K. wniósł zażalenie.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., dalej p.p.s.a.), jeżeli strona uchybiła terminowi, jego przywrócenie możliwe jest jedynie wówczas, gdy uchybienie terminu nastąpiło bez winy strony. W orzecznictwie i w literaturze prawniczej przyjmuje się, iż brak winy w uchybieniu terminu powinien być oceniany z uwzględnieniem wszystkich okoliczności konkretnej sprawy, w sposób uwzględniający obiektywny miernik staranności, jakiej można wymagać od strony dbającej należycie o własne interesy. Przywrócenie terminu ma charakter wyjątkowy i nie jest możliwe, gdy strona dopuściła się choćby lekkiego niedbalstwa. Zatem przywrócenie terminu może mieć miejsce wtedy, gdy uchybienie terminu nastąpiło wskutek przeszkody, której strona nie mogła usunąć, nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku. Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że skarżący nie wykazał w przekonujący sposób okoliczności wskazujących na brak jego winy w uchybieniu terminu do uzupełnienia braków pisma z dnia 21 lutego 2009 r. jak tego wymaga art. 87 § 2 p.p.s.a.
Zgodzić się bowiem należy ze stanowiskiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie wyrażonym w zaskarżonym postanowieniu z dnia 14 lipca 2009 r. , że skoro skarżący nie jest zainteresowany w realizacji swoich uprawnień związanych z przyznaniem mu pełnomocnika z urzędu poprzez kontakt z prowadzoną przez niego kancelarią to musi się liczyć z wypływającymi z tego powodu negatywnymi konsekwencjami procesowymi. Strony postępującej w taki sposób nie można zatem uznać za należycie dbającą o swoje interesy procesowe.
W takiej sytuacji należy uznać, że Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zasadnie zaskarżonym postanowieniem z dnia 14 lipca 2009 r. odmówił W. K. przywrócenia terminu do uzupełniania braków pisma z dnia 21 lutego 2009 r.
Mając powyższe na uwadze Naczelny Sąd Administracyjny w oparciu o art. 184 w związku z art. 197 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) postanowił zażalenie oddalić.