Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Borowiec (spr.) po rozpoznaniu w dniu 25 listopada 2010 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia D.W. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 30 listopada 2009 r. sygn. akt II SO/Wr 8/09 o oddaleniu wniosku D.W. o wymierzenie grzywny Samorządowemu Kolegium Odwoławczemu we W. postanawia: oddalić zażalenie.
Wnioskiem z dnia 4 marca 2009 r. D.W. wniosła o wymierzenie grzywny Samorządowemu Kolegium Odwoławczemu we W.
W uzasadnieniu wskazała, iż "w aktach sprawy brak jest wszystkich pism procesowych kierowanych do organów Gminy T. oraz Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. dotyczących postanowienia Burmistrza Gminy T. nr [...]". Ponadto, podniosła m.in. brak w/w postanowienia oraz wniesionych od niego środków zaskarżenia, a także pisma Burmistrza nr [...] oraz innych postanowień Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. i wniesionych od nich odwołań.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze we W. w odpowiedzi na w/w wniosek o wymierzenie grzywny wniosło o jego oddalenie, podnosząc, iż w terminie, o którym mowa w art. 54 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) dalej "P.p.s.a." przekazało Sądowi całość otrzymanych akt organu pierwszej instancji oraz kompletne akta drugoinstancyjne. Ponadto wyjaśniło, iż część zarzutów skarżącej dotyczy pism złożonych przez nią w sądzie oraz stwierdziło, że w różnych terminach kwestionowała ona te same rozstrzygnięcia organu pierwszej instancji. Poza tym, w jednym piśmie formułowała kilka wniosków, wymagających odrębnej rejestracji i odrębnego rozpoznania.
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu postanowieniem z dnia 30 listopada 2009 r. sygn. akt II SO/Wr 8/09 w/w wniosek D.W. oddalił.
W uzasadnieniu w/w postanowienia odwołując się do treści art. 55 § 1 oraz art. 54 § 2 P.p.s.a. wskazał, że w sprawie o sygn. akt III SA/Wr 699/08 nie wystąpiły okoliczności uzasadniające wymierzenie organowi grzywny.
W związku z powyższym, wyjaśnił, że w przedmiotowej sprawie bezspornym jest, iż akta administracyjne wraz ze skargą i odpowiedzią organu zostały przekazane Sądowi w terminie.
Ponadto wskazał, że art. 55 § 1 P.p.s.a. nie obliguje Sądu do wymierzenie organowi grzywny, gdyż oceniając zasadność złożonego w tym zakresie wniosku należy wziąć pod uwagę m.in. przyczyny niewypełnienia obowiązków, czas jaki upłynął od wniesienia skargi oraz czy organ przed rozpatrzeniem wniosku wypełnił i wyjaśnił powody niedotrzymania w/w terminu. W konsekwencji wywiódł, iż decyzja o zasadności wymierzenia organowi grzywny pozostawiona jest uznaniu Sądu.
Zażalenie od powyższego postanowienia do Naczelnego Sądu Administracyjnego wniosła D.W.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Stosownie do treści art. 54 § 1 P.p.s.a., skargę do sądu administracyjnego wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi. W myśl § 2 tego artykułu, organ przekazuje skargę sądowi wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę w terminie trzydziestu dni od dnia jej wniesienia.
W razie niezastosowania się do obowiązków, o których mowa w/w przepisie, sąd na wniosek skarżącego może orzec o wymierzeniu organowi grzywny w wysokości określonej w art. 154 § 6 omawianej ustawy, to jest w wysokości dziesięciokrotnego przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej w roku poprzednim, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie odrębnych przepisów. Oznacza to, że przesłanką do wymierzenia takiej grzywny jest sam fakt nieprzekazania skargi sądowi administracyjnemu, bez względu na powody. Natomiast wymierzając grzywnę, sąd powinien wziąć pod uwagę wszystkie okoliczności danej sprawy, w tym między innymi przyczyny niewypełnienia przez organ ciążącego na nim obowiązku.
W niniejszej sprawie uznać należy, że organ wypełnił ciążący na nim obowiązek, wynikający ze powołanych powyżej przepisów, skoro zgodnie z ustaleniami poczynionymi przez Sąd pierwszej instancji, skargę D.W. przekazał w terminie trzydziestu dni od dnia jej wniesienia. Przy czym, zauważyć należy, iż tego istotnego dla zasadności wymierzenia organowi grzywny faktu skarżąca niekwestionowana ani przed Sądem pierwszej instancji, ani przed Naczelnym Sądem Administracyjnym.
W związku z tym stwierdzić należy, że skoro Sąd pierwszej instancji zasadnie uznał, iż nie było podstaw do wymierzenia organowi grzywny w trybie art. 55 § 1 P.p.s.a., to zaskarżone postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu nie narusza przepisów obowiązującego prawa.
Natomiast ubocznie wyjaśnić należy, że w okolicznościach faktycznych i prawnych konkretnej sprawy, to ocenie Sądu działającego w oparciu o dostępną mu dokumentację oraz stanowiska wnioskodawcy i organu, którego wniosek dotyczy, pozostawiono rozstrzygnięcie o zasadności wymierzenia organowi grzywny. Sąd pierwszej instancji trafnie wywiódł, iż w tej sytuacji nie miał obowiązku nałożenia na organ grzywny.
Z tych względów, Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 184 w związku z art. 197 § 1 i 2, art. 193 P.p.s.a., orzekł jak w postanowieniu.