Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Barbara Adamiak po rozpoznaniu w dniu 4 grudnia 2007 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia M. P. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 7 maja 2007 r., sygn. akt I SA/Wa 1991/06 o odrzuceniu zażalenia na postanowienie z dnia 23 marca 2007 r. o odrzuceniu skargi kasacyjnej w sprawie ze skargi M. P. na decyzję Ministra Edukacji i Nauki z dnia [...], nr [...] w przedmiocie umorzenia kredytu studenckiego postanawia oddalić zażalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 7 maja 2007 r. odrzucił zażalenie M. P. na postanowienie tego Sądu z dnia 23 marca 2007 r. o odrzuceniu skargi kasacyjnej wniesionej przez M. P. od postanowienia z dnia 26 stycznia 2007 r. o odrzuceniu jej skargi na decyzję Ministra Edukacji i Nauki w przedmiocie umorzenia kredytu studenckiego. W uzasadnieniu wskazał, że zgodnie z art. 194 § 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270, ze zm. - dalej ustawa P.p.s.a.), zażalenie, którego przedmiotem jest odrzucenie skargi kasacyjnej powinno być sporządzone przez adwokata lub radcę prawnego. Tymczasem M. P. wniosła na postanowienie z dnia 23 marca 2007 r. zażalenie sporządzone osobiście. W tej sytuacji Sąd I instancji, na podstawie art. 178 w związku z art. 197 § 2 ustawy P.p.s.a., odrzucił zażalenie jako niedopuszczalne.
Zażalenie na powyższe postanowienie złożyła M. P., wskazując, że pismem z dnia 28 grudnia 2006 r. ustosunkowała się do otrzymanych z Sądu pism. Wyjaśnienia te nie zostały jednak uwzględnione, co niewątpliwie miało wpływ na wydanie zaskarżonego postanowienia. Skarżąca ponownie zatem wyjaśniła, iż w dniu 10 maja 2006 r. skierowała do WSA w Warszawie wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy umorzenia kredytu studenckiego, jednak decyzją z dnia 11 sierpnia 2006 r. MEiN zmienił wcześniejszą decyzję dotyczącą tej kwestii, zwiększając kwotę podlegającą umorzeniu z 30% na 50%. Sprawa została zatem rozstrzygnięta na szczeblu administracyjnym. Skarżąca podkreśliła, że "nie została poinformowana, że pomimo zmiany ostatecznej decyzji przez MEiN nie traci prawa do wniesienia skargi na decyzję MEiN".
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zawiera usprawiedliwionych podstaw.
Zgodnie z art. 194 § 4 ustawy P.p.s.a., zażalenie, którego przedmiotem jest odrzucenie skargi kasacyjnej, powinno być sporządzone przez adwokata lub radcę prawnego. Przepis art. 175 § 2 i § 3 stosuje się odpowiednio. Ponieważ zażalenie z dnia 26 kwietnia 2007 r., wniesione od postanowienia z dnia 23 marca 2007 r. o odrzuceniu skargi kasacyjnej, zostało sporządzone osobiście przez M. P., która nie jest osobą do tego uprawnioną, podlegało ono odrzuceniu jako niedopuszczalne. Należy przy tym wskazać, że niespełniające ustawowych wymogów formalnych środki odwoławcze podlegają odrzuceniu bez względu na aktualny stan faktyczny sprawy. Z tego powodu dla prawidłowości odrzucenia nie może mieć wpływu podnoszony przez skarżącą, zarówno w zażaleniu, jak i w piśmie z dnia 28 grudnia 2006 r., fakt zmiany zaskarżonej decyzji Ministra Edukacji i Nauki. Nie zwalnia on bowiem skarżącej z obowiązku dostosowania się do ustawowych wymogów dotyczących zażaleń na postanowienia odrzucające skargę kasacyjną, o których została prawidłowo pouczona.
W tym stanie rzeczy Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 184 w związku z art. 197 § 2 ustawy P.p.s.a., orzekł jak w sentencji.