Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Izabella Kulig-Maciszewska po rozpoznaniu w dniu 30 grudnia 2008 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia Z. W. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 14 listopada 2008 r. sygn. akt II SA/Lu 404/08 odmawiające przywrócenia terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku w sprawie ze skargi Z. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Lublinie z dnia [...] kwietnia 2008 r. Nr [...] w przedmiocie zasiłku celowego p o s t a n a w i a: oddalić zażalenie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie postanowieniem z dnia 14 listopada 2008 r. sygn. akt I SA/Lu 404/08 odmówił Z. W. przywrócenia terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku, w sprawie z jego skargi na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Lublinie z dnia [...] kwietnia 2008 r. Nr [...].
W uzasadnieniu wskazano, iż aby choroba (również psychiczna) stała się przesłanką usprawiedliwiającą uchybienie terminu, strona musi wykazać w sposób obiektywnie przekonywujący, iż faktycznie wystąpiła, a nadto jej charakter (lub stopień zaawansowania) uniemożliwił dokonanie czynności procesowej w wymaganym okresie. W ocenie Sądu I instancji skarżący nie uprawdopodobnił, iż choroba ta uniemożliwiła mu w okresie objętym wnioskiem dokonanie czynności złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia.
Ponadto, zaznaczył Sąd, niedopuszczalne jest przerzucanie ciężaru uprawdopodobnienia przyczyn uchybienia terminowi na Sąd jak to uczynił skarżący. Sąd nie jest uprawniony do dokonywania ustaleń w tym względzie.
Z. W. złożył zażalenie na to postanowienie ponownie powołując się na chorobę psychiczną, która utrudnia lub uniemożliwia mu zachowanie terminu.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie ma usprawiedliwionych podstaw.
Stosownie do art. 86 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270, ze zm., dalej "P.p.s.a.), jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. Zgodnie zaś z art. 87 § 2 powołanej ustawy, w piśmie tym należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu. Natomiast o braku winy można mówić jedynie wówczas, gdy strona nie mogła usunąć przeszkody, nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku.
Tymczasem w niniejszej sprawie, skarżący wnosząc o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia powołał się na swoją chorobę psychiczną, przedstawiając - dopiero w załączeniu do zażalenia - kserokopię orzeczenia o stopniu niepełnosprawności wystawionego [...] czerwca 2002 r. Z dokumentu tego wynika, iż w stosunku do skarżącego orzeczono umiarkowany stopień niepełnosprawności o charakterze trwałym. W świetle zaś powołanych wyżej przepisów nawet najpoważniejsza choroba o charakterze przewlekłym, o ile tylko strona ma obiektywne możliwości podjęcia określonych czynności w postępowaniu sądowym, nie może być wystarczającym powodem dla uprawdopodobnienia okoliczności wskazujących na to, że zaistniałe w sprawie uchybienie terminu było niezawinione. Dopiero nagłe, nie dające się wcześniej przewidzieć zdarzenie, może stanowić uprawdopodobnienie, o którym wyżej mowa, przemawiające za uwzględnieniem wniosku o przywrócenie terminu. W przeciwnym razie strona powinna zadbać z wyprzedzeniem o swoją sprawę, np. zaangażować do jej prowadzenia pełnomocnika, lub chociażby osobę trzecią właśnie do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku.
W niniejszej sprawie nadesłana kserokopia orzeczenia o stopniu niepełnosprawności potwierdza co prawda, iż skarżący jest niepełnosprawny w stopniu umiarkowanym, jednakże nie sposób podważyć prawidłowego w świetle przepisów prawa stanowiska Sądu I instancji, iż nie uprawdopodabnia to w stopniu wystarczającym twierdzenia, iż akurat w terminie do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia skarżący nie był w stanie wnieść tegoż wniosku.
Trafnie zatem Sąd I instancji przyjął, iż Z. W. nie uprawdopodobnił, aby uchybienie terminu do dokonania wymienionej wyżej czynności procesowej, nastąpiło bez jego winy.
W tym stanie rzeczy Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 184 w związku z art. 197 P.p.s.a. orzekł jak najwyżej.